Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӗҫсе (тĕпĕ: вӗҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Анчах унӑн йывӑрланнӑ пуҫӗнче сасартӑк хӑрушӑ шухӑш вӗҫсе иртрӗ: «Шуррисем пулсан вӗсем?
Однако тут в затуманенном его мозгу мелькнула страшная мысль: «А вдруг это белые,

XIV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Асту, хӑвӑрт пул, — вӗҫсе кай та вӗҫсе кил.
Смотри не задерживайся.

Тӑкӑннӑ типӗ ҫулҫӑсем, чӑштӑртатса, ту айнелле вӗҫсе анчӗҫ.
Осыпавшиеся сухие листья шурша покатились под гору.

Унӑн ыйхи тахҫанах вӗҫсе кайрӗ ӗнтӗ.
Ей уже давно расхотелось спать.

ХIII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Аллисене сарса ярса, кайӑк хурсем хыҫҫӑн вӗҫсе каясшӑн пулнӑ пек, ҫӑмӑллӑн хӑлаҫланма пуҫларӗ.
Вскинула руками, взмахнула, будто собралась лететь за дикими гусями.

IX // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Кайӑк хурсем те вӗҫсе каяҫҫӗ ав… — терӗ Ильсеяр, ҫыртан анса.
Видишь, и гуси улетают… — сказала Ильсеяр и стала спускаться с обрыва.

Вара вӗсем, пурте пӗр харӑс ҫуначӗсене сулса илсе, сывлӑша вӗҫсе хӑпарчӗҫ те часах куҫран кайса ҫухалчӗҫ.
И вдруг все разом взмахнули крыльями, поднялись в воздух и скоро совсем скрылись из глаз.

Авӑ тухӑҫран кайӑк хур карти вӗҫсе килет.
Вон с востока, пересекая Белую, стаей летят дикие гуси.

Чим, тетӗп хама хам, пульӑшӑн пропуск кирлӗ мар вӗт, вӗҫсе килӗ те кӗрсе ларӗ.
Постой, думаю, пуле пропуск не требуется, возьмет и влетит в тебя.

VI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫак шухӑшсем Ильсеяр пуҫӗнче ҫиҫӗмӗн вӗҫсе иртрӗҫ.
Все это с быстротой молнии промелькнуло в голове Ильсеяр.

V // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Юрлӑ ҫил-тӑман тӗтрелӗхӗнче, хура пӑнчӑсем пек, чавкасем вӗлтлетсе вӗҫсе иртеҫҫӗ.
Во мгле снежной пурги чёрными пятнами мелькали галки.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Вавилӑн кӑмӑлӗ ҫемҫелсе кайнӑ, ҫав тери хавасланнӑ вӑл, икӗ ҫунат ҫинче вӗҫсе пынӑ пекех, пуринчен малта вӗҫтерсе пырать; ҫынсем ҫакна хӑйсен кӗлеткисемпе ҫирӗп хупӑрласа илнӗ, ӑна хулпуҫҫисенчен лӑпкакаласа пыраҫҫӗ, унӑн хулӗсен тӗрекне хыпашласа пӑхаҫҫӗ, тахши тата ӑна чуптуса та илчӗ, унтан, куҫҫулӗпе йӗрмӗшсе, хӑлхинчен пӑшӑлтатса каларӗ:
Вавила точно на крыльях летел впереди всех, умилённый и восторженный; люди крепко обняли своими телами его тело, похлопывали его по плечам, щупали крепость рук, кто-то даже поцеловал его и слезливо шепнул в ухо:

Вӑхӑтне кура каҫхи кӗлле чӗнсе чан ҫапмалла пек, анчах чан сасси илтӗнмест, хулана ҫӳҫ-пуҫ вирелле тӑмалла хӑрушӑ шӑплӑх ҫавӑрса илнӗ, ҫилӗ кӑна, йӗп-йӗпе, пылчӑклӑ ҫӗр ҫумне чӗмсӗррӗн лӑпчӑнса ларнӑ пӳрт-ҫуртсен ҫивиттийӗсем тӑрӑх вӗҫсе ҫаврӑнса ҫӳрет, ассӑн-ассӑн сывлать те шӑхӑрать.
По времени надо бы к вечерне звонить, а колокола не слышно, город облегла жуткая тишина, только ветер вздыхал и свистел, летая над крышами домов, молча прижавшихся к сырой и грязной земле.

Вӑрӑм аллисемпе чӗркуҫҫисене ыталаса илет те вара, чӗлхесӗр ҫын пек нимӗн чӗнмесӗр, пурнӑҫӑн анлӑ та янӑравлӑ хумӗ ун умӗнчен епле лӑпкӑн та пӗр чарӑнма пӗлмесӗрех юхса иртнине тимлӗн итлесе ларать: васкаварлӑ шӑрчӑксем чӗриклетеҫҫӗ, хирти шӑшисем тӗлсӗр-палсӑр йӑпӑртатса чупкалаҫҫӗ, вӗҫен кайӑксем хӑйсен йӑвисене вӗҫсе таврӑнаҫҫӗ, ҫӳллӗ тӗмескесем хушшинче мӗлкесем куҫкаласа ҫӳреҫҫӗ, курӑксем пӑшӑлтатаҫҫӗ, одонец, мелисса тата бодяга текен курӑксен тутлӑ шӑрши варкӑшса килет, симӗсрех сенкер тӳпере тата ҫӑлтӑрсем ялкӑшса ҫутӑлаҫҫӗ.
Сидел, обняв колена длинными руками, и, немотствуя, чутко слушал, как мимо него спокойно и неустанно течёт широкая певучая волна жизни: стрекочут хлопотливые кузнечики, суетятся, бегают мыши-полёвки, птицы летят ко гнёздам, ходят тени между холмов, шепчут травы, сладко пахнет одонцем, мелиссой и бодягой, а в зеленовато-голубом небе разгораются звёзды.

Кантӑк хупписене хупса лартнӑ, вӗри ӗнтрӗк сывлӑшра пысӑк хура шӑнасем тӗлсӗр-палсӑр ҫапӑнкаласа вӗҫсе ҫӳреҫҫӗ, нӑрлатаҫҫӗ.
Ставни окна закрыты, в жарком сумраке бестолково маются, гудят большие чёрные мухи.

«Эсир ковчег ҫине ҫыран ҫывӑххи ҫинчен пӗлтерме вӗҫсе пынӑ кайӑк пекех килтӗр — ҫитменнине тата шӑп эпӗ хамӑн ҫӗршывран тухса кайса, унта та кунта ҫӳреме тытӑннӑ минутра.
«Вы прилетели, как голубь в ковчег, с вестью о близости берега — и именно в ту минуту, когда я покинул родину и начинаю странническую жизнь.

Малалла ҫырас вырӑнне каласа пани // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Ун ҫинчен эсир пире мӗн те пулин ытларах асра юлнине тӗплӗнрех каласа парӑр: «Вӑрӑ чакак» спектакле вӑл пӗлӗт ҫинчен татӑлса анман тата ҫав намӑса пӗлмен кайӑкпа пӗрле вӗҫсе кайман-ҫке.
Расскажите нам какие-нибудь подробности о ней: ведь не с неба же она свалилась прямо в «Сороку-воровку» и не улетела же вместе с безнравственной птицей.

Вӑрӑ чакак // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 3–29 с.

Пурте шӑпах пулчӗҫ — шӑна вӗҫсе иртни те илтӗннӗ пулӗччӗ.
Наступила такая тишина, что можно было услышать, как летит муха.

XV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Хӑмӑшлӑхран, ҫуначӗсене чӑштӑртаттарса, кайӑк хурсен ушкӑнӗ вӗҫсе тухрӗ те тӳрех хӗвел еннелле ҫул тытрӗ.
Из зарослей камыша, шелестя крыльями, поднялась стайка диких гусей и взяла путь прямо к солнцу.

Вӑл леш, ҫакӑнтан вӗҫсе кайни мар-ши?
Не тот ли, который улетел отсюда?

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика