Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

курсан (тĕпĕ: кур) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак урапана курсан, эпир хаваслӑн кӑшкӑрашма пуҫларӑмӑр, мӗншӗн тесен вӑрманти курӑк ҫинче, никам та нихҫан та чей ӗҫмен вырӑнта чей ӗҫесси — пысӑк савӑнӑҫ.

При виде телеги мы изъявили шумную радость, потому что пить чай в лесу на траве и вообще на таком месте, на котором никто и никогда не пивал чаю, считалось большим наслаждением.

VII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ҫук, ҫиленес килет ман, — тӑсрӗ сӑмахне атте, аллине кукӑль илсе, анчах ӑна анне алли ҫитмелле мар тытса тӑрса, — ҫиленес килет ман ӑслӑ та вӗреннӗ ҫынсемех ултав аллине кӗрсе ӳкнине курсан.

— Нет, меня сердит, — продолжал папа, взяв в руку пирожок, но держа его на таком расстоянии, чтобы maman не могла достать его, — нет, меня сердит, когда я вижу, что люди умные и образованные вдаются в обман.

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пире курсан, атте: — Тӑхтӑр-ха, халех, — терӗ кӑна.

Увидев нас, папа только сказал: — Погодите, сейчас.

III сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Бояна тӑрӑшсах тӑрмашнине курсан, каҫхине ҫапӑҫу умӗн хӑйсем хушшинче мӗн пулса иртни Уча умне татах уҫӑмлӑнрах тухса тӑчӗ.

Бояна захлопотала вокруг него, и, ощущая ее нежность и заботу, он ясно вспомнил все, что произошло между ними этим вечером, перед боем.

12 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Кунта килме тухнӑ чухне хӑй Боянӑна курасшӑн пулнӑ пулин те, ӑна курсан Уча именчӗ.

Смущенный присутствием Бояны, хотя ему очень хотелось ее видеть, Уча сел.

12 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хӑйне ҫунтарса яма хатӗр ҫулӑм пайӑрки хӑй патне ҫывхарнине курсан (ҫак самантра вилӗм ӑна вут-кӑвар пек туйӑнчӗ), Уча айккинелле сиксе ӳкрӗ те пулеметчик ҫинелле хаяррӑн та шиклӗн ыткӑнчӗ, сулахай аллипе пулеметӑн хӗрсе кайнӑ кӗпҫине ярса тытрӗ, анчах пӳрнисем пиҫсе кайрӗҫ.

Заметив двигавшуюся на него струю огня, Уча отскочил в сторону, потом в гневе бросился на пулеметчика и схватился левой рукой за раскаленный ствол пулемета, почувствовал ожог на руке.

11 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Партизансем чакнине курсан, нимӗҫсем каллех атакӑна ҫӗкленчӗҫ.

Почувствовав, что партизаны отступают, немцы вновь поднялись в атаку.

7 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Тӗлӗкре хӑрушла япала курнипе сехре хӑпнине пула вӑл, выртакан юлташӗсене курсан, вӗсем вилнӗ тесе шутларӗ те Павӑла силлесе вӑратма тытӑнчӗ.

Страх, испытанный им во сне, был так силен, что, увидев спящих товарищей, он испугался, уж не умерли ли они, он начинает трясти Павле.

7 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Эпӗ вӗсене курсан, юри кулатӑп: эпӗ хӑратӑп тесе ан шутлаччӑр вӗсем, ҫӑткӑнсем.

Я смеюсь им в лицо, назло, чтобы не думали, убийцы, будто я их боюсь.

5 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Йевта чӗнмесӗр тӑнине курсан, Павӑл хӑй сӑмахӗсем ӑна тивӗҫтереймерӗҫ, вӑл ӑна ӗненмест, тесе шутларӗ.

И по этому молчанию Евты Павле понял, что старик не удовлетворен его объяснениями и не верит в них.

4 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Анчах вӑл пуҫне епле тытнине, куҫхаршийӗсем мӗнле пӗркеленнине курсан, унӑн лӑпкӑ сӑн-пичӗ ҫине пӑхсан, Вуксан сасартӑках: Павӑл хӑй мӗн тӑвас тенине пӗлет, хӑй шухӑшне хӳтӗлеме хатӗр, тесе шухӑшларӗ.

Но поворот головы, складка на лбу и спокойное выражение лица и глаз говорили Вуксану, что комиссар знает, что хочет, и готов это осуществить.

3 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Уча пысӑк хура куҫӗсене йӑлтӑртаттарса илчӗ, Павӑл ыйтуллӑн та ҫивӗччӗн пӑхнине курсан, картта ҫине лӑпкӑн ӳпӗнчӗ.

Большие черные глаза Учи сверкнули, но, встретившись с вопросительным и настойчивым взглядом Павле, он спокойно опустил их на карту.

2 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӗсем итлесе тӑнине курсан, вӑл ҫилленнипе чӗтрерӗ илчӗ, вара пӗр сӑмах чӗнмесӗр чи пӗчӗк пӳрт патнелле утрӗ.

Но, заметив, что они прислушиваются к разговору, молча направился к самой маленькой хижине, дрожа от негодования.

1 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Упа тусан мӑкӑрланнине курсан, санран ҫапла ыйтӗ: «Мӗн амакӗ ку, мӗншӗн капла тусан мӑкӑрланать» — тейӗ.

Увидит медведь пыль, спросит у тебя: «Что за диво, отчего такая пыль?»

Тилӗпе упа тата кӗтӳҫӗ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 51–55 с.

Тул ҫутӑлса килнӗ ҫӗре хан лаша ури сасне илтет те ҫийӗнче мӗн пулнӑ ҫаплипех кибиткӑран чупса тухать, чухӑн айӗнче хӑйӗн юратнӑ лашине курсан, хӑй куҫне те ӗненмест.

Когда на рассвете хан услышал конский топот, он выбежал из кибитки и, увидев под бедняком любимого коня, долго не мог поверить своим глазам.

Витӗр куракан // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 33–39 с.

Хӑйӗн кибиткинче ют ҫынсем ларнине курсан, вӑл кӗтмен хӑнасене аш пӗҫерсе апатлантарма бай патне пӗр така ыйтса илме чупать.

Увидев у себя в юрте чужих людей, он побежал к баю просить на ужин нежданным гостям барана.

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Ҫак ята Саша шухӑшласа тупнӑччӗ; вӑрӑммӑн калас пулсан, вӑл: «Путакан ҫынна курсан, ӑна ҫӳҫӗнчен ярса тыт», — тенине пӗлтернӗ.

Название это придумал Саша; в расшифрованном виде оно обозначало: «Хватай утопающего за волосы».

«Харсыр» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Эпӗ вӗҫӗмсӗр туртнине курсан, Саша пӑшӑрхана пуҫларӗ.

Заметив, что я все время подчеркиваю, Саша заволновался:

Эпӗ учитель пулса тӑтӑм // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Анчах улӑм шлепкеллӗ арҫынна курсан, вӑл ура ҫине тӑчӗ те, хӑмӑр кӑвак чернилпа вараланнӑ аллине чӳрече витӗр тӑсса, сывлӑх сунчӗ.

Но, увидев человека в соломенной шляпе, она просунула сквозь окошко руку, испачканную лиловыми чернилами, и поздоровалась.

«Эпӗ килнӗ! Килнӗ!» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Эпӗ ним тума аптраса тӑнине курсан, вӑл ман ҫине пӑхса илчӗ те кӑштах йӑвашланнӑ пек пулчӗ.

Заметив, что я растерялся, он взглянул на меня чуть-чуть поласковей:

Манӑн ятӑм Шура пулса тӑчӗ // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех