Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пырса (тĕпĕ: пыр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пирӗн паян асатте вилчӗ, — тере вӑл Петя патне ҫывӑхах пырса.

— А у нас дедушка сегодня умер, — сказала она, близко подойдя к мальчику.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫил пӗчӗк тумлам тӑварлӑ шыв илсе пырса унӑн тути ҫине пӗрӗхет.

На губах стало солоно от капли, принесенной ветерком.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мӑнкун каҫхине, шӑматкун, балагансем умне пысӑк симӗс ещӗксем, арчасем турттарса пырса пӑрахрӗҫ.

В страстную субботу в балаганы привезли в высшей степени таинственные зеленые ящики и сундуки.

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗчӗк ача, питӗ хытӑ кӳреннипе, вӑйсӑрланнӑ урисемпе сулланкаласа пырса кӗчӗ те, ашшӗн чӗркуҫҫисене ыталарӗ: унӑн тӑватӑ кӗтеслӗ ҫӑварӗ темӗн пысӑкӑшех сарӑлнипе ҫухӑракан карланки тӗпӗ курӑннӑ.

Маленький мальчик вбежал, шатаясь на ослабевших от ужаса ножках, и обнял отца за колени: его четырехугольный ротик был так широко разинут, что ясно виднелось орущее горло.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав вӑхӑтрах сасартӑк алӑк кӗрӗслетсе усӑлчӗ, пӳлӗме Петя пӑснӑ вицмундира тытнӑ ашшӗ пырса кӗчӗ.

Но тут вдруг с невероятным стуком распахнулась дверь, и в комнату вошел быстро отец, держа в руках изуродованный вицмундир.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Эсӗ, Петька, пирӗн пата хӑҫан та пулин пырса кур.

Ты до нас когда-нибудь, Петька, все-таки заскочи.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик ытлашши сӑмах каламарӑм-ши тесе шухӑша кайрӗ, анчах Петяна шанса, ун хӑлхи патнерех пырса пӑшӑлтатрӗ:

Гаврик задумался, не сказал ли чего-нибудь лишнего, но потом доверчиво приблизился к самому Петиному уху и прошептал:

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сӗвӗнсе пӗтнӗ Кудлаткине те унтах сӗтӗрсе пырса тӑратрӗ.

Принес туда же и ободранную Кудлатку.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя чӗри патне темле вӗри юн пырса капланчӗ, чӗри тапма чарӑннӑ пекех пулчӗ.

Сердце мальчика облилось горячим и замерло.

XL. Офицер мундирӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чӳрече патне чупса пырса турӑша ярса тытрӗ.

Он бросился к подоконнику и схватил икону.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл пырса кӗнӗренпе пӳлӗмре тӗттӗм, хӑрушӑ, шӑп пулса тӑчӗ, сехет те хытӑрах шакканӑ пек илтӗнчӗ, чӳречесен кантӑкӗсем кӑвакарнӑ пек туйӑнчӗҫ.

Она внесла с собой такую темную, такую зловещую тишину, что показалось, будто часы защелкали в десять раз громче, а в окна вставили серые стекла.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах ку шухӑш ун пуҫӗнче пӗр самант ҫеҫ тытӑнса тӑчӗ, унтан каллех ҫӗнӗ, вӑрттӑнлӑх, никама каламалла мар текен шухӑш пырса кӗчӗ.

Но это чувство возникло в потрясенной душе мальчика лишь на миг, тотчас уступив место другому, новому — сдержанному и молчаливому чувству ответственности и тайны.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя хыҫалти алӑкран пырса кӗчӗ.

Петя вошел через черный ход.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Казаксем лашисене ҫавӑрса тротуар ҫине пырса кӗчӗҫ.

Казаки повернули лошадей и въехали на тротуар.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав вӑхӑтра коридортан Терентий сулкаланса пырса кӗчӗ.

В это время из коридора в кухню, шатаясь, вошел Терентий.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн куҫхаршине эрешмен карти пырса сӗтӗрӗнсен, вӑл кашнинчех ҫара ҫерҫи ҫуначӗ пулӗ тесе хӑраса пырать.

Ужас охватывал мальчика всякий раз, когда его ресницы задевала паутина, казавшаяся крылом летучей мыши.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл ӑна урам хӗррине илсе пырса кӑшт чӗркуҫҫипе тапса: — Вӗҫтер! — терӗ.

Он подвел мальчика к обочине мостовой и слегка поддал коленом: — Жарь!

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ӑҫта каятӑн, курмастӑн-и-мӗн? — терӗ мӑйӑхлӑ ҫын ача патне чупса пырса.

— Куда лезешь, не видишь, что ли? — закричал усатый, бросаясь к мальчику.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Леш мӑйӑхли, — пӑшӑлтатрӗ Петя, Гаврикпа юнашар стена ҫумне пырса тарса.

— Усатый, — прошептал Петя, становясь рядом с Гавриком, ранцем к стенке.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав вӑхӑтра пӳрт ҫийӗ айне пуля пырса лекрӗ те ачасем ҫине кӗрен кирпӗч ҫӑнӑхӗ тӑкӑнчӗ.

Тут под крышу ударила пуля, и на мальчиков посыпалcя розовый порошок кирпича.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех