Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.

ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Михал Михалыч генерал кабинетӗнчен тара ӳксе ҫумӑр хыҫҫӑнхи антрацит катӑкӗ пек йӑлтӑртатса тӑракан пулса тухсан, унтан вӑл салху Павлушӑна ҫаклатса илсе кӑмӑллӑ йӑлтӑртатакан кулӑпа кулса хӑй хыҫҫӑн илсе тухса кайсан, мана тепӗр хут чӗнсе кӗртрӗҫ.
А когда Михал Михалыч вышел из кабинета генерала, вспотевший и сияющий, подхватил хмурого Павлушу и повлек за собой, меня вызвали снова.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тӳпене ҫумӑр пӗлӗчӗ хупласа илнӗ.
Тучи заволокли небо.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Шупка ҫумӑр пӗлӗтӗнчен пирӗн ҫине вӗтӗ йӗпхӳ ҫӑвать.
Серые, сырые облака обсыпали нас мельчайшей водяной пылью.

Ҫумӑр пӗлӗчӗсем пирӗн кӗске те шупка мачтӑсене тивнӗ пекех туйӑнаҫҫӗ.
И, казалось, облачка цеплялись за наши короткие мачты.

Пирӗн тӗлти шупка тӳпере тинӗс пӑсӗнчен пулнӑ тӗксӗм чӑпар ҫумӑр пӗлӗчӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.
Серые облачка держались над нами.

Тен ак ҫавӑ, горизонтран ҫӳлерех хуралса тӑракан ярӑм, ахаль лаптак ҫумӑр пӗлӗчӗ мар — Чатырдак пулӗ.
Возможно, вон то плоское серое облако над горизонтом есть Чатыр-Даг.

Ҫумӑр килет.
Собирался дождь.

Ку сӑртран леререх, ҫумӑр шывӗ кӳлленсе тӑнипе тӗл-тӗл ҫарӑлкаласа юлнӑ тарӑн мар васан урлӑ, тепӗр сӑртлӑх выртать.
За высоткой лежала вторая, отделенная от первой неглубокой лощинкой с пролысинами, оставшимися от дождевых луж.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫанталӑк шӑрӑх тӑрать, ҫумӑр ҫумасть.
Стояла жаркая, без дождей, погода.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫумӑр айӗнче выртнипе унӑн табак туртнипе саралса кайнӑ мӑйӑхӗ те йӗпеннӗ.
с мокрыми от дождя, обвисшими, прокуренными, изжелта-бурыми усами.

Разведчиксем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 46–54 с.

Хӑйӗнчен ҫумӑр пек тар юхать, кӗркуннехи тыркас пек йӗп-йӗпе, кӑшкӑрать.
Пот с него градом, мокрый, как суслик, кричит:

«Правда» номерӗ // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 39–45 с.

Татах сӑрт шатӑртатма пуҫларӗ, татах унӑн чакаласа пӗтернӗ аяккисенчен пульӑсем ҫумӑр пек ҫума тытӑнчӗҫ.
И снова зарокотал, затрещал выстрелами холм, снова изуродованные его склоны изрыгнули на врага вееры пуль.

Пӗр ывӑҫ ҫӗр // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 28–38 с.

Эпӗ вӑл король ывӑлне хамӑн аллӑмсемпе тытса пӑвса пӑрахса, ун ҫине ҫумӑр ӑманӗ ҫине пуснӑ пек пусса, таптаса лапчӑтасса ҫитнӗ.
Мне хотелось своими руками придавить этого королевича, наступить на него и прижать башмаком, как дождевого червяка.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пирӗн хыҫра, таҫта инҫетре, тен, ятсӑр паттӑрсем сӑрт-тусене пещерӑсемпе халтӑлатса пӗтернӗ ҫӗртех пулӗ, ту хырҫисем тӑрринче, йӑрӑм-йӑрӑм ҫунаттисене сарса пӑрахса, сухалне ҫӳлелле каҫӑртнӑ этем пуҫӗ пек, ҫумӑр пӗлӗчӗ ҫакӑнса тӑрать.
Над хребтом далеко позади, может быть в тех местах, где неизвестные богатыри проточили пещерами горы, распластав перистые крылья, висело облако с человеческой головой и бородой, взъерошенной кверху.

Тӳпере, ҫумӑр пӗлӗчӗсен уҫӑ хушӑкӗсенче, мерчен пек шупка ҫутӑ ҫӑлтӑрсем, ывӑҫла-ывӑҫла сапнӑ пек, сапаланса выртаҫҫӗ.
Над головами в облачных окнах, будто горстями, были разбросаны звезды.

— Тусем хушшинче ҫумӑр ҫуса иртнӗ те, шыв капланса аннӑ.
— Дожди прошли в горах, поднакатало водицы!

Кӑвакарнӑ шупка ҫумӑр пӗлӗчӗсем ту хырҫисем хыҫӗнчен хӑйсен ҫулне пӳлнӗшӗн тарӑхнӑ пек епле ыткӑна-ыткӑна тухнине, кайӑк-кӗшӗк ушкӑнӗсем вӑл тӗлтен мӗнле хуйханса вӗҫсе тухса пирӗн тинӗс тӑрӑхӗнчи улӑх урлӑ савӑнӑҫлӑн ҫӗкленсе вӗҫсе иртнине, тӗрлӗ тӗслӗ кайӑк сассисем тинӗсе хупласа илнине эпир яланах хӗпӗртесе пӑхса тӑнӑ.
Мы всегда с тревогой наблюдали, как вырываются из-за огромных вершин седые, разозленные препоной тучи, как испуганно улетают оттуда птичьи стаи и переводят дух только в нашей приморской долине, осенью море покрывается птичьим разноплеменным базаром.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫырмаран тинӗсе тӑмлӑ ҫумӑр шывӗ юхса тухнӑ.
В море, по руслу реки, вышла глинистая дождевая вода.

Ҫумӑр калама ҫук вӑйлӑ тӑкать.
Дождь лил сплошной стеной.

Ҫумӑр пӗлӗчӗсем хупланса илнипе тусем те тӗллӗн-тӗллӗн аран палӑраҫҫӗ.
Небо было сплошь покрыто облаками, а горы едва виднелись на горизонте.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика