Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.

Ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫӗр ҫине шултра ҫумӑр тумламӗсем ӳкме тытӑнчӗҫ.
На землю упали крупные капли дождя.

XIV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Вӑл, Ильсеяр йӗрӗсене шӑршласа, малалла шуса кайрӗ, анчах чӗреслетсе ҫунӑ ҫумӑр шывӗ йӗр шӑршине юхтарса кайнӑ, вара унӑн ирӗксӗрех каялла таврӑнма тиврӗ.
Он пополз вперед, принюхиваясь к следам Ильсеяр, но следы смыло ливнем, и ему пришлось повернуть обратно.

IX // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫил, ҫумӑр.
Ветер, дождь.

VI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫумӑр та ҫума чарӑнчӗ.
И дождь перестал.

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Сивӗ ҫумӑр пӗрӗхет.
Сыплет холодный дождь.

Ильсеяр Актуша хӑй ҫумӗнчен хуллен уйӑрчӗ те ҫумӑр айӗнче шӑнса хытӑрканӑран тӳсеймесӗр тапӑртататакан лашасем хушшинче тӑракан аслашшӗ патнелле хуллен утрӗ.
Ильсеяр осторожно отстранила от себя Актуша и побрела туда, где между нетерпеливо переступавшими, продрогшими под дождем лошадьми стоял дед Бикмуш.

Вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе тӳрӗ, вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе Ильсеяра пур енчен те пыра-пыра ҫапса, хӑяккӑн ҫӑвакан ҫумӑр самантрах унӑн тумтирне витӗр йӗпетрӗ.
Холодный дождь лил то прямо, то косо, подстегивал ее со всех сторон и вмиг промочил одежду до нитки.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Шултра ҫумӑр тумламӗсем чӳрече кӗленчисене шавлӑн шапӑртаттараҫҫӗ.
Стучал крупными каплями дождя в стекла…

Эсир философла калаҫса пӑхӑр-ха: этем тени ҫӗр ҫаврӑннине, прогрессивлӑ паралич вӑйлансах пынине е, сӑмахран, ҫак идиотла ҫумӑр ҫунине чарса лартма пултарайман пекех, событисене те ни хӑвӑртлатма, ни тытса чарма пултараймасть.
Вы рассуждайте философски: человек не может ни ускорять событий, ни задерживать их, как не может он остановить вращение земли, развитие прогрессивного паралича или, например, этот идиотский дождь.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

— Эсӗ мана ҫавӑншӑн пӗр тенкӗлӗх укҫа тӳлетӗн-и-ха? — ҫумӑр айӗнче пынӑ ҫӗртех чарӑнса тӑрса мӑкӑртатать Вавила.
— Ты мне за это целковый платишь? — остановясь под дождём, пробормотал Вавила.

Август уйӑхӗн юлашки кунӗсем тӑраҫҫӗ, тӳперен вӗтӗ ҫумӑр пӗрӗхет, урамсенче пӗчӗк юханшывсем шӑнкӑртатаҫҫӗ, вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн сивӗ ҫил вӑркӑшса вӗрет, йывӑҫсем хуллен кашлакалаҫҫӗ, ҫӗр ҫине сарӑ ҫулҫӑ тӑкӑнать.
Был конец августа, небо сеяло мелкий дождь, на улицах шептались ручьи, дул порывами холодный ветер, тихо шелестели деревья, падал на землю жёлтый лист.

Анчах та — слобода ҫыннисем ун патне пырса тӑрсанах, унӑн чӑрсӑрлӑхне ырласа ик-виҫӗ ӑшӑ сӑмах каласанах, — сасартӑках вӑл, ҫул хӗрринчи тусан пуснӑ хурӑна, нумайччен ҫумӑр курмасӑр типсе ларнӑ хыҫҫӑн, ҫумӑр ҫуса уҫӑлтарнӑ евӗр, пӗтӗмпех улшӑнса, ҫӗнелсе каять, илемлӗ куҫӗсем унӑн каллех ачаш вут-кӑварпа йӑлкӑшма тытӑнаҫҫӗ, курпунланнӑ ҫурӑмӗ тӳрленсе тӑрать, вӑйлӑ аллисем палланӑ ҫынсене юратса ыталаҫҫӗ.
Но — стоило слобожанам подойти к нему, сказать несколько ласковых похвал его удали, — он вдруг весь обновлялся, точно придорожная пыльная берёза, омытая дождём после долгой засухи; снова красивые глаза вспыхивали ласковым огнём, выпрямлялась согнутая спина, сильные руки любовно обнимали знакомых.

Ильсеяр: «Аслати кӗрлеме тата ҫумӑр чашлаттарма тытӑнсан, ирӗксӗрех йывӑҫ айне кӗрсе тӑма тивет, ун чухне, вара пӗтӗмпех ыйтса пӗлетӗп», — тесе шухӑшланӑччӗ…
Ильсеяр собиралась поговорить с ним обо всем, когда грянет гром и польет дождь и они будут вынуждены укрыться под деревом…

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— И-и, асатте, эсӗ апла аслатиллӗ ҫумӑр чӗреслетсе ҫунӑ чухне вӑрманта пулса курман пуль ҫав.
— И-и, дедушка, видать, ты не бывал в лесу, когда дождь льет, когда гроза настоящая.

— Ой, вӑйлӑ ҫумӑр пулать халь!
— Ох и здорово будет сейчас!

Ҫавӑнпа та пирӗн ҫулҫӳревҫӗсем ҫумӑр пӗлӗчӗ хупӑрласа килнине те асӑрхаман.
Поэтому путники и не заметили, как набежали тучи.

Кунӗпе хатӗрленнӗ аслатиллӗ ҫумӑр юлашкинчен вӑйлӑн ҫума тытӑннӑ.
Весь день собиравшаяся гроза, наконец, разразилась.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Вӑл табор еннелле каякан ҫулпа пӑрӑннӑ вӑхӑтра пысӑк та тӗксӗм хӑмӑр хӗвел вӑрман хыҫне анса ларнӑ, пӗлӗт тӑхлан пек хуралнӑ, ҫумӑр тапранса килнӗ.
Когда он свернул на дорогу к табору, тяжёлое, тёмно-багровое солнце спряталось за дальним холмом; небо стало свинцовым, собиралась гроза.

Ҫумӑр кирлӗччӗ ӗнтӗ вӗсене те пулин.
Тощие росточки жадно ждали дождей.

Хӑрушӑ пин те тӑхӑрҫӗр ҫирӗм пӗрремӗш ҫул // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Лапка-лапка йӗпе юр ҫӑвать е ҫавӑнтах вӗтӗ ҫумӑр пӗрӗхме тытӑнать.
Падал мокрыми хлопьями снег, или принимался сеять меленький дождь.

Смольнӑя // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика