Шырав

Шырав ĕçĕ:

ывӑлӗ (тĕпĕ: ывӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Кунта ҫӗр танлашӑвӗн тапхӑрӗнче, халӑх кӗпӗрленӗвӗнче, ҫӑмарта евӗрлӗ параппансене ҫапнӑ май, ҫарамас хӗрарӑмсем ташланӑ май, — чи аслӑ Мӑчавӑр, Хӗвел Ывӑлӗ, аслӑ патша, хулари чи хитре яшсенчен пӗрне вӗлерет те ӑна вӑкӑр хырӑмӗнче ҫунтарать.
В дни равноденствий, в присутствии народа, под удары в яйцеобразные барабаны, под пляски обнажённых женщин, — верховный жрец, Сын Солнца, великий правитель, умерщвлял красивейшего из юношей города и сжигал его в чреве быка.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тӳпе ывӑлӗ сана ҫав пӗлӗве патӑрах.
— Пусть Сын Неба даст тебе это знание.

Аэлита ирӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Вӗрентекенӗм, — сасартӑк чӗнчӗ те вӑл — тути чӗтрет, куҫӗсем тунсӑхпа тулсах сарӑлчӗҫ, — Тӳпе ывӑлӗ ҫапларах калать: вӗсем Ҫӗр ҫинче темӗн пӗлеҫҫӗ, ку — ӑс-тӑнран ҫӳллӗрех, пӗлӳрен ҫӳллӗрех, ӑслӑх-тӑнлӑхран ҫӳллӗрех.
— Учитель, — вдруг сказала она, губы её задрожали, глаза налились тоской, — Сын Неба говорил, что на земле они знают что-то, что выше разума, выше знания, выше мудрости.

— Эсӗ тин кӑна Тӳпе ывӑлӗ сана темӗскерпе аптӑратнине пӗлтертӗн.
— Ты только что сказала, что Сын Неба смущает тебя.

— Сана Тӳпе ывӑлӗ аптӑратать-и?
— Тебя смущает Сын Неба?

Иха ҫуткӑҫа цифрӑллӑ хӑмаран сыпӑнтарчӗ, вӑрӑм шнур вӗҫне тытрӗ те кресло патнелле иртрӗ; унта Тӳпе ывӑлӗ урисене тӑсса ларать.
Иха воткнула включатели в цифровую доску и, держа конец длинного шнура, отошла к креслу, где Сын Неба сидел, вытянув ноги.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Тӳпе ывӑлӗ мӗн курасшӑн? — ыйтрӗ Иха.
Иха спросила: — Что хотел бы видеть Сын Неба?

Итлесем, эпӗ, Тӳпе ывӑлӗ, кунта вак-тӗвекшӗн килмен.
Слушай, я, Сын Неба, приехал сюда не для пустяков.

Ҫав авӑкра пулассине каласа кӑтартнине аса илеҫҫӗ: «Туман мӗскӗн ывӑлӗ, усалшӑн мӗлке пулса тӑр, вара тӳпе ывӑлӗн юнлӑ куҫӗ санӑн мӗлкӳне вӗлерме хӑмсарни — харама».
Тогда вспомнили пророчество: «Стань тенью для зла, бедный сын тумы, и кровавый глаз сына неба напрасно пронзит твою тень».

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тӳпе ывӑлӗ сулахай аллипе хӗҫ тытса тӑрать, сылтӑм аллинче — ҫыру-тӑмхаллӑ тӗрке; анчах ӑна Туман мӗскӗн, тӗттӗм халӑхӗсем пӗтернӗ».
В левой руке сын неба держал короткий меч, в правой свиток с письменами, которые погубили бедные и невежественные народы тумы».

Вара эсӗ Тӳпен усал ывӑлӗ умӗнче курӑнмастӑн, унӑн юнлӑ куҫӗ санӑн мӗлкӳне кӑшлани — харама».
И ты станешь невидимым злому сыну неба, — напрасно его кровавый глаз будет пронзать твою тень».

Туман мӗскӗн ывӑлӗ, усалшӑн мӗлке пулса тӑр.
Стань тенью для зла, бедный сын тумы.

Куратӑп: тӳпе уҫӑлать те — Тӳпен усал ывӑлӗ сирӗн ялсем ҫине ӳкет.
Я вижу — небо раскрывается и злой сын неба падает в наши селенья.

Пӗр кунхине Тӳпе ывӑлӗ мана хӑйӗн чури пулма хушрӗ.
И сын неба сказал мне — будь моим рабом.

Тӳпе ывӑлӗ чулран патакпа ҫапать те — шыв тухать.
Сын неба ударял посохом в камень и выступала вода.

Эпӗ Тӳпе ывӑлӗ манӑн патака йӑтса ҫӗкленипе, манӑн хашисене хӑваласа кайнине куртӑм — вӑл утнипе ҫӗр чӗтренет.
Я слышал, как сын неба взял мой посох и погнал моих хаши, и земля дрожала под его ногами.

Вӑл кӗтӳҫ ывӑлӗ пулнӑ-мӗн, Лизиазира тӑвӗ ҫинче ӳссе ҫитӗннӗ, вун виҫӗ ҫул тултарсан Азора ялӗсенчен пӗрне аннӑ, унтан хуларан хулана ҫӳренӗ май ҫак сӑмахсене каланӑ:
Он был сыном пастуха, вырос в горах Лизиазира, и, когда ему минуло тринадцать лет, спустился в селения Азоры, ходил из города в город и говорил так:

«Анчӑк амин ывӑлӗ, тасал ҫак позицирен!»
«Даёшь, сукин сын, позицию».

Шӑллӑ-шӑллӑ тусен леш енче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Ашшӗ, ывӑлӗ!
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Час яртарт-тарап сана тенкелпе! — паҫӑртанпах амӑшӗпе ывӑлӗ хушшинчи уҫҫа-хуппа куҫ уҫмасӑр тӑнласа выртаканскер, лешӗ, шӗвӗрри, ҫапанах тесе хастарланса кравать умне капламлансан, ҫиҫӗмле хӑвӑртлӑхпа вӗлт ҫеҫ сиксе тӑрса, Виталие кӑкӑрӗнчен ҫулса та тытрӗ Бонапарт.
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика