Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ав лере, выльӑх карти хыҫӗнче, красноармеец тӑрать, а эсӗ, нимӗн пӗлмесӗрех, офицерӑн юххине, офицерӑн ҫывӑрмалли вырӑнне сыхласа тӑратӑн.

Вон там за хлевом стоит красноармеец, а ты, ничего не подозревая, караулишь офицерскую любовницу, офицерскую спальню…

VI // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Юр пирки каҫӗ ҫутӑ пулнӑ та, вӑл выльӑх карти хыҫӗнче, шурӑ юр купи умӗнче темӗнле мӗлкене курчӗ.

От снега ночь была светлой, и за хлевом, на фоне белого сугроба она увидела какой-то силуэт.

VI // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Салтаксем — пӗри малта, тепри ун хыҫӗнче утса — тӳрех хура вакӑ шӑтӑкӗ патнелле пычӗҫ.

Солдаты, один впереди нее, один — позади, направлялись прямо к черной дыре проруби.

V // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Кӑшкӑрнипе вара ыратни чакнӑ пек, сивӗ пулни сисӗнмен пек пулчӗ, стенасем хыҫӗнче салхуллӑн ӳлекен ҫил шӑпланчӗ.

 В нем тонула боль, исчезал холод, умолкал ветер, мрачно воющий за стенами.

V // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӗсем туйнӑ ӑна: вӑл канавра пытанса ларнӑ, пӳрт кӗтесси хыҫӗнче йӑпшӑнса тӑнӑ, ним кӑштӑртаттармасӑрах улӑм витнӗ пӳртсем тӑрне хӑпарса кайнӑ.

Они чуяли ее, притаившуюся во рву, укрывшуюся за углом избы, бесшумно взбирающуюся на соломенные крыши.

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Стенасем хыҫӗнче ҫил ӳлерӗ.

За стенами избы выл ветер.

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Саша кӗтрӗ — кам пӗлет, тен лешӗ алӑк хыҫӗнче пытанса ҫеҫ тӑнӑ пулӗ, тен кӗтсе кӑна тӑрать пулӗ, — вӗсенчен кам та пулин хускансанах алӑка уҫса персе ярӗ.

Саша ждал — может, тот только притаился за дверью, а когда кто-нибудь из них шевельнется, откроет дверь и выстрелит.

III // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ҫынсем пӳртсенче, чӳречесем хыҫӗнче ҫил ӳленине итлесе ларнӑ.

Люди сидели по домам, слушая, как воет ветер за окнами.

III // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ӑна чӳречесем хыҫӗнче ӳлекен ҫил, капитанӑн хаяр сассине тӑтӑшах астуса тӑни, тата кунти хресченсен сӑнӗсем ҫинчен те унтан кая мар хӑраса аса илни кансӗрлерӗ.

Ему мешал шумящий за окнами ветер, назойливое воспоминание о строгом голосе капитана и не менее страшное воспоминание о лицах здешних крестьян.

III // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Кантӑк хыҫӗнче ҫил-тӑман ашкӑннӑ, юр ҫавӑрӑннӑ, тӑвӑлпа кӗрешнипе пӳрт чӗриклетсе, шатӑртаткаласа тӑнӑ.

За стеклами бесновалась вьюга, кружился снег, в борьбе со штормом скрипел дом.

III // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӑл чӳрече хыҫӗнче ҫил-тӑман ҫавӑрттарни ҫине кӑтартрӗ.

Он показал на метель за окном.

III // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вагон чӳречисем хыҫӗнче тӑван хула вӗлтлетсе ҫеҫ иртрӗ, вара Вернер хӑйсем пурӑннӑ еннелле пӑхса илме ҫеҫ ӗлкӗрчӗ.

За окнами вагона только мелькнул родной город, и Вернер лишь успел взглянуть туда, где жил.

III // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Алӑк хыҫӗнче, ҫенӗкри тӑм урай айӗнче, ывӑлӑн вилтӑпри пытанса выртнӑ.

За дверями скрывались сени и сыновья могила под полом.

II // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Саша, кӗреҫе пар-ха, вӑл ав ҫавӑнта, алӑк хыҫӗнче тӑрать.

Дай, Саша, лопату, вон она за дверьми стоит.

II // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Пӗтӗм банда пӗр-пӗрин ҫурӑмӗ хыҫӗнче тӑрать те — тухатса лартнӑ пекех, нимӗн те каламасть.

Вся банда стоит друг за друга и молчит, как проклятая.

II // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ку стена хыҫӗнче ҫеҫ темскер пулса иртрӗ…

За стеной что-то произошло.

II // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Кашни пӳртрех шӑнса ларнӑ чӳречесем хыҫӗнче ҫынсем тӑнӑ, кантӑк ҫине вӗрсе тунӑ ҫаврашкасем витӗр урамалла пӑхнӑ.

В каждой избе за замерзшими окнами стояли люди и смотрели через отогретые дыханием кружки.

II // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Леререх, ун хыҫӗнче, пысӑк сарай мӗлки палӑрнӑ.

Там за ним темнел большой сарай.

II // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Анчах та ҫук, чӳрече хыҫӗнче хӗвел ҫап-ҫутах ҫутатать-ха, апла пулсан ку вӑхӑт хӑйне туйӑннӑ пекех ытла нумая тӑсӑлман-ха эппин.

Хотя нет, солнце за окном светит еще ярко, значит, все это продолжается не так долго, как кажется.

I // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ун хыҫӗнче типшӗм те вӑрӑм старик тӑрать.

За ее спиной стоял тощий, длинный старец.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.