Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗлне (тĕпĕ: тӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсен тӗлне аманнисене антараҫҫӗ.

Возле них сгружали раненых.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Балабан сулахай аллине ялт ҫӗклерӗ те, чавсине хуҫлатса, пушвар тӗлне тытрӗ.

 — Балабан сделал быстрое движение левой рукой, вынеся локоть согнутой руки на уровень брюшных мышц.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Такам алӑка уҫрӗ, пӳрте кӗнӗ сивӗ сывлӑш витӗр курӑнмарӗ вӑл, утнӑ май урисене хыттӑн пусса чарӑнчӗ те, атӑ кӗлисемпе шаклаттарса, аллине кӑсӑрук тӗлне тытса: — «Майор юлташ, эсир хушнипе Синицкий гварди красноармеец килчӗ!» — тесе каласа хучӗ.

Кто-то невидимый в ворвавшемся со двора облаке морозного пара решительным рывком распахнул дверь, чётким шагом протопал по деревянному полу и, звучно стукнув каблуками, взял под козырёк: — Товарищ майор, по вашему приказанию, гвардии красноармеец Синицкий прибыл.

Гварди рядовойӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 14–27 с.

Часах унӑн тӗрӗллӗ ситса кӗпи тирексен тӗлне пулса ҫухалчӗ.

Вскоре цветной ситчик ее платья пропал за стволами белолисток.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Акӑ ирхине, ултӑ сехет тӗлне, эпир Псекупская станицӑран ҫӳлерех хӑпарса тӑракан ту ҫине ҫитсе тухрӑмӑр.

К шести часам утра мы выбрались, наконец, на гору, возвышающуюся над станицей Псекупской.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кӗркунне тӗлне пӳрте тул енчен туса пӗтертӗмӗр.

Осенью с наружной отделкой дома было покончено.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Анне куҫ тӗлне те пулин пул ӗнтӗ, пистолет патронӗ! —

— Показывайся хотя на глаза маме, пистолетный патрон!

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Мӗн пурӗ те мотор хытӑ кӗрленине, пӑшал пек шаплатнӑ сасӑсене илтрӗм те халӑх тӗлне ҫӗклене-ҫӗклене хӑпарнӑ хура тӗтӗм катрамӗсене ҫеҫ куртӑм.

Я услыхал только громкий рокот мотора, звуки, похожие на стрельбу, и заметил черные клубы дыма.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Лашасене ӑшӑлла пулать Сучилин, — ырламасӑр асӑрхарӗ ҫӗтӗк-ҫатӑк тумтир тӑхӑнса янӑ чирлешкеллӗрех старик, ҫырман тепӗр енчен тин ҫеҫ каҫма тӗлне аннӑскер: — хӑмӑт вырӑнӗсем те типсе ҫитмен вӗт, эсӗ шыв ҫине яратӑн.

— Коней запалишь, Сучилин, — неодобрительно заметил болезненный старичок в рваной одежде, спустившийся к броду с другого берега реки: — подхомутина еще не высохла, а ты позволяешь воду.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Матвей, манӑн куҫ тӗлне пулас мар тесе, тинӗселле пӑхать.

Матвей, чтобы не встретиться со мной глазами, смотрел в море.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Боецсен пуҫӗсем тӗлне юпасем пек ҫӗкленсе, ӳпре-шӑна татти-сыпписӗр нӑйлатни те илтӗнет.

Стало слышно, как без устали звенит мелкая мошкара, столбами вставая над головами бойцов.

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тепӗр чух тусем, небоскребсем евӗр, пирӗн вагонсен тӗлне ҫитиех ҫӗкленеҫҫӗ.

Иногда горы поднимались вблизи вагонов, как небоскрёбы.

VII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пирӗн пуҫсем тӗлне темӗнле канатсем карса хунӑ.

Над нашими головами были протянуты какие-то канаты.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Кайран эпӗ мӑйӑрсене татма тытӑнтӑм, тепӗр тӗрлӗ каласан, эпӗ вӗсене йывӑҫ ҫинчен резинкӑпа шала-шала тӑкса пытӑм, арҫын ачапа хӗрачана валеҫсе пытӑм, тепӗр тӗрлӗ каласан, вӗсен пуҫӗсем тӗлне мӑйӑрсем ӳкертӗм.

Потом я стал рвать орехи, то есть просто стирал их резинкой с дерева и отдавал мальчику и девочке, то есть пририсовывал орехи у них над головой.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Ку вӑхӑт тӗлне тӑшман пулемечӗсене шӑплантарнӑччӗ ӗнтӗ.

К этому времени его огонь был уже парализован.

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кирек ӑҫталла пӑхсан та, улӑхсем ҫумӑр кӳлленчӗкӗсемпе йӑлтӑртатса выртаҫҫӗ, хӑшпӗр кӳлленчӗксем тӗлне указкӑсем туса хӑварнӑ.

Куда ни глянь, луга лоснились дождевыми озерками, из которых кое-где торчали таблички указок.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кам та пулин чӳрече тӗлне тӑрса хупӑрласан кӑна, политрук пучах пек хӗрлӗ куҫхаршине пӗркелентеретчӗ те вӑйсӑр, анчах ҫирӗп сасӑпа чӳрече патӗнчен пӑрӑнма ыйтатчӗ.

Только когда кто-нибудь заслонял от него окно, политрук сводил на переносице рыжие колоски бровей и требовал негромко, но твердо, чтоб отошли от окна.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кӗтнӗ хушӑра вӑл хӑйӗн пӗчӗк аллисене майӗпен кӑкӑрӗ тӗлне ҫӗклерӗ, сӑмаха вӗҫен кайӑка ярса тытнӑ пек тытма хатӗрленчӗ, тейӗн.

Ожидая, она медленно поднимала к груди свои маленькие ладони, будто готовилась схватить то слово, как птицу.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ыр сехет тӗлне пултӑр!

В добрый час!

Пӗлӗт ҫинчи тата ҫӗр ҫинчи явленисем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Пӗрремӗш батальонри боецсем каҫ пулсанах ту каҫҫи тӗлне аяла пӗкӗ евӗр вырнаҫрӗҫ те вӗсене тӑшман салтакӗсен мӗлкисем аялтан питӗ лайӑх курӑнаҫҫӗ.

Бойцы же первого батальона еще с вечера залегли дугой внизу под перевалом так, чтоб на фоне неба им видны были силуэты немцев.

XIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех