Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилнӗ (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем каланӑ тӑрӑх Чочой ӑнланчӗ: ун ашшӗ, вилнӗ пулсан та, таҫта инҫете-инҫете каять, ҫавӑнпа ун кӑкри ҫине ҫул ҫинче кирлӗ япаласем, аш, табак, чӗлӗм, чей, ҫыхса хучӗҫ.

Из их слов Чочой понимал, что отец хотя и умер, но должен пойти куда-то далеко-далеко, для этого ему и привязывают на грудь мясо, табак, трубку, чай — все, что может пригодиться в пути.

Кэргына пытарни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вӗсем вилнӗ ҫынна ҫӗнӗ тумтир тӑхӑнтарчӗҫ, нерпа чӗнӗпе яваларӗҫ.

Они одели покойника в новую одежду, обвили его тонким нерпичьим ремнем.

Кэргына пытарни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чочоя Мэнгылю вилнӗ пек туйӑнса кайрӗ.

Чочою показалось, что Мэнгылю умер.

Кэргына пытарни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Анчах ача ҫавӑнтах куҫне хупса каялла чакрӗ: вилнӗ ашшӗн хытса ларнӑ сӑнӗ ӑна темле ют пек, палламан ҫын сӑнӗ пек туйӑнчӗ.

Но тут же мальчик закрыл глаза и отшатнулся в сторону: он почувствовал в окаменевшем лице умершего что-то незнакомое, чужое.

Кэргына пытарни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вӑл тӗлӗнсе те хӑраса чатӑр стени ҫинелле пӑхать, ун хыҫӗнче унӑн вилнӗ ашшӗ выртать.

Глаза мальчика, устремленные к стенке полога, за которой лежал мертвый отец, выражали удивление и страх.

Кэргына пытарни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вилнӗ Кэргын ярангине эскимоссемпе чукчасем пухӑнчӗҫ.

В яранге погибшего Кэргына собрались эскимосы и чукчи.

Кэргына пытарни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вара вӑл, хӑй хӑрани-мӗнне пӑхмасӑрах, майӗпен чӗркуҫленчӗ те, вилнӗ ашшӗн урисене ыталаса илсе, ҫинҫе сасӑпа хыттӑн ӗсӗклесе макӑрма тытӑнчӗ.

Превозмогая ужас, Чочой медленно опустился на колени и, обхватив мертвые ноги отца, заголосил тонко, протяжно.

Пӑрлӑ чикӗ леш енче // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Ҫын, ҫын шӑнса вилнӗ

— Человек, человек замерз!..

Пӑрлӑ чикӗ леш енче // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Пӗр уйӑх маларах вилнӗ, тет, вӑл.

Так вот, мальчик с месяц тому назад умер…

Пӑрлӑ чикӗ леш енче // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Икӗ ачи вилнӗ, тет, виҫҫӗмӗшӗ, сирӗн ҫулалла ҫитни, нумаях пулмасть пӗлтернӗ тӑрӑх, пурӑнать, тет-ха.

Двое детей умерли, а третий, мальчик, примерно вашего возраста, еще недавно был жив.

Директор каласа пани // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Асли, ар ҫулне кӗреймесӗрех, чечче чирӗпе аптӑраса вилнӗ иккен.

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Ҫук, вилнӗ.

— Нет, помер.

XII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Аслашшӗ вилнӗ пек лӑпкӑн ҫывӑрать, ыйхӑ тӗлӗшӗпе вӑхӑт-вӑхӑт кула-кула илет.

А он спал крепко и спокойно, даже улыбался во сне.

XI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Анчах вӑрман хуралҫи старик вилнӗ хӗрӗн упӑшки ҫинчен усал ӗҫ тӑвас шухӑшпа ыйта-ыйта пӗлнине ҫийӗнчех тавҫӑрса илчӗ, вӑра вӑл Мэрданӑн йӗрне ҫухатма тӑрӑшрӗ.

Но тот понял, что не для доброго дела расспрашивал старик о муже покойной дочери, и постарался замести его след.

VII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Пире вӑл вилнӗ, шыва путнӑ, — терӗҫ.

— А нам говорили, что он умер, утонул.

VI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Хӑй шикленнине тата иккӗленнине начальнике систерес мар тесе, Ильсеяр ҫӑпата кантрисене тӳрлетме тытӑнчӗ, хӑй аса илнӗ пек пулса: — Ҫӑнӑх сутакан бабай ӑҫта пурӑннине пӗлеттӗм те, вӑл вилнӗ ҫав ӗнтӗ. Пӗлтӗр вилчӗ, — терӗ.

Чтобы не показать начальнику свою тревогу и сомнения, Ильсеяр начала поправлять оборы лаптей и, как бы вспоминая, ответила: — Знала, где жил дедушка, у которого мы муку покупали, только он умер. В прошлом году еще.

V // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Вилессе те ҫавӑн ҫинченех сӳпӗлтетсе вилнӗ.

Умирал, тем же бредил.

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Халӗ вӑл офицер ларакан ыйтусене хирӗҫ мӗн каласси ҫинчен мар, вилнӗ ывӑлӗ ҫинчен, шалт тӑлӑха тӑрса юлнӑ Ильсеяр ҫинчен шухӑшларӗ.

Сейчас он думал не о том, что ему ответить на вопрос офицера, а о сыне, который погиб, об Ильсеяр, которая осталась круглой сиротой.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Сима ҫинчен вӑл пачах та шухӑшламасть пекех, анчах хӑш-пӗр чухне ҫакан асӗнче ҫамрӑк йӗкӗтӗн тӑп-тӑрӑ куҫӗсем ҫутӑлса илеҫҫӗ, вара Вавила ҫав куҫсен тарӑнӑшӗнче мӗн пуррине курса пӗлесшӗн вилесле тинкерсе пӑхать, ҫав вӑхӑтрах нимӗн калама аптраса, вилнӗ ҫынна ҫапла ӗнентерет:

О Симе он почти не думал, но иногда в памяти его вспыхивали прозрачные глаза юноши, он смотрел в глубину их с жутким любопытством и смущённо убеждал покойника:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Вилнӗ пекех ҫывӑратӑн.

Совсем мёртвая.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех