Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыттӑн сăмах пирĕн базăра пур.
хыттӑн (тĕпĕ: хыттӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫитӗ ӗнтӗ сана, кайӑпӑр! — хыттӑн чӗнчӗ те ӑна Сергей, хӑйӗн аслӑ юлташне ҫаннинчен туртрӗ.

— Будет тебе, пойдем, — сурово приказал мальчик и потянул своего спутника за рукав.

V // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

— Кайӑпӑр, мучи, — терӗ вӑл хыттӑн та ачашлӑн.

— Пойдем, дедушка, — сказал он повелительно и ласково в то же время.

V // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Вӑхӑт-вӑхӑт вӗсенчен хӑшӗсем хыттӑн ӳсӗре-ӳсӗре яраҫҫӗ.

Время от времени кто-нибудь из них громко откашливался.

30 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Павӑла вӗсем мӑшкӑлласа кӑшкӑрнӑн туйӑнчӗ, ҫавӑнпа та вӑл ҫилленнӗ пек, хыттӑн та хӑвӑрт калаҫма пуҫларӗ.

Павле почудились в их голосах насмешка и вызов, он разозлился и громко и быстро заговорил.

30 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Таҫта хыттӑн пусӑ тараси чӗриклетет, вутӑ ҫурни илтӗнет.

Громко скрипит журавль, стучат топоры.

30 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Йывӑр шӑплӑх, темскер хыттӑн кӗмсӗртетсе ҫурӑлнӑ чухнехи пек, хӑлхана питӗрекен шӑплӑх.

Тяжелая и оглушительная, как взрыв, тишина.

29 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑл, шухӑша кайса, ура ҫине тӑчӗ; вара пурне те илтӗнмелле хыттӑн сывласа илчӗ.

Он встал, глубоко и громко вздохнул.

28 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Мӗншӗн пӗтетпӗр? — ӑна хирӗҫленӗ пек хыттӑн ответлерӗ Уча.

Почему мы должны погибнуть? — сурово и словно споря с ним ответил Уча.

28 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Мӗншӗн пеместӗн, Уча юлташ? — хыттӑн та тӗлӗнсе кӑшкӑрчӗ ӑна Малиша.

— Почему ты не стреляешь, товарищ Уча? — строго и с удивлением крикнул Малиша.

28 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑрманта пӑшалсенчен пени, болгарсем хыттӑн «урра» кӑшкӑрни янӑраса кайрӗ.

Лес гремел от неприятельских залпов и громогласного болгарского «ура».

28 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫул ҫине тухма хатӗрленӗр! — хыттӑн каларӗ вара Уча, хӑйсем вӑрман витӗр тухса тӑшманӑн мӗнле те пулса ушкӑнне сисӗнкӗсӗр пырса тапӑнма шутласа.

Приготовьтесь к выступлению, — добавил он строгим голосом после паузы, Уча решил пересечь лес и неожиданно напасть на какую-нибудь небольшую вражескую колонну.

28 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Мана паллатӑр-и? — хыттӑн ыйтрӗ Вук.

— Вы меня знаете? — обратился к ним строго Вук.

26 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хӗрарӑм хыттӑн кулса ячӗ те, ку сасӑ вара ӑна Бранкӑнни пекех туйӑнчӗ.

Женщина в трактире громко смеялась, совсем как Бранка.

26 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Кам килет? — хыттӑн кӑшкӑрчӗ хуралҫӑ.

Кто идет? — строго окликнул часовой.

26 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ман кил пушӑ… — пӳлӗм варрине тӑрса, Вук хыттӑн макӑрчӗ.

Мой дом пустой… — зарыдал Вук, стоя посреди комнаты.

26 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вук сасартӑк сиксе тӑчӗ, автоматне ҫӗклерӗ, анчах урипе пукана ҫакланчӗ те ӑна вӑл хыттӑн тӗртрӗ, пукан вара плита патнелле сирпӗнсе кайрӗ, пырса ҫапӑнчӗ.

Вдруг Вук вскочил, поднял пулемет и со злостью отбросил его к плите, послышался глухой гул металла.

26 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Бранка хыттӑн кулать.

А Бранка громко смеется над ними…

26 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Миҫен эсир кунта? — хыттӑн ыйтрӗ Джурдже.

— Сколько вас человек в доме? — строгим голосом спросил Джурдже.

25 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑл ура ҫине сиксе тӑчӗ те, лампӑна аяккарах сиктерсе лартса, Макҫӑм патне утса пычӗ, ун аллине хыттӑн чӑмӑртарӗ, ӑна ыталасшӑн пулчӗ, анчах Макҫӑмӑн ун пек кӑмӑл ҫуккине туйса: — Сывлӑх сунатӑп! Сывлӑх сунатӑп, «Румба»! Ӗҫсем епле? — тесе ҫеҫ хучӗ.

Отодвинув лампу, он подошел к Максиму и крепко пожал ему руку, Павле хотелось обнять его, но он увидел, что Максим не разделяет таких чувств: — Здравствуй! Здравствуй, Румба! — сказал он.

23 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Аван! — хыттӑн каларӗ Павӑл.

Хорошо! — произнес Павле громко.

23 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех