Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пиччене (тĕпĕ: пичче) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Паша инке ҫемҫелсех кайрӗ: пиччене пӗҫернӗ какай та, чей те пачӗ, чӗлӗм туртма та чармарӗ.

Тетя Паша совсем добрая стала: дала дядьке и вареного мяса, и чаю, и курить позволила.

Ӑнланма май ҫук япала // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Вӑл яшка ӑшӑтрӗ, ҫӑкӑр касса хучӗ, вара пиччене салхуллӑ сасӑпа: — Кӗрӗр, апат ҫийӗр, — тесе чӗнчӗ.

Она разогрела суп, нарезала хлеба и грустным голосом позвала дядьку: — Зайдите, покушайте.

Ӑнланма май ҫук япала // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Вӑл питӗ пӗчӗк чӗркенӗ чикаркка туртса ларать, пӗчӗк-пӗчӗк чикарккине саралса, хуралса кайнӑ пӳрне вӗҫӗсемпе хӗстерсе тытнӑ; сӗрӗмӗ ӗнтӗ пӳрнисем ҫумӗнченех тухма тытӑннӑ, — тӗлӗнмелле, мӗнле пӗҫертмест пиччене

Он сидел и курил очень маленькую закрутку, такую маленькую, что она вся была зажата между двумя его желто-черными пальцами; дым шел уже прямо от пальцев, удивительно, как дядька не обжигался…

Ӑнланма май ҫук япала // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Манӑн пиччене тата ыттисене вӑрмантан ҫыхса пӑрахса турттарса килсен тата ещӗклӗ урапа вӗсене ҫакма хатӗрленӗ такан айне ҫитсе чарӑнсан, хӗрарӑмсем уласа йӗме тытӑнчӗҫ, анчах манӑн пичче йӗри-тавралла пӑхрӗ те ҫапла каларӗ:

Когда моего брата и других привезли из лесу связанных и подъехала бестарка уже под самую виселицу, чтоб их вешать, то бабы все заголосили, а он поглядел вокруг и сказал:

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пиччене шыратӑп.

— Брата своего шукаю.

XXVIII сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Пиччене мӗншӗн вӗлертӗр?

За что брата убили?

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Санӑн аҫу та ҫавӑн пекех пулнӑ: вӑл ман пиччене вӗлерчӗ.

— Тоже и отец твой; он брата моего убил.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

«Гриша пиччене» вӗлерсен, ҫамрӑксем кун ҫинчен ҫулталӑк хушши шухӑшланӑ.

Над решением ее молодежь, после гибели дяди Гриши, билась в течение целого года.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Виҫ-тӑват кун иртсен, ачасем «Гриша пиччене» Симферопольтен вун виҫӗ километрта, Тавель Красноселье ятла ял ҫывӑхӗнче, тутар доброволецӗсем персе вӗлерни ҫинчен пӗлнӗ.

Спустя некоторое время ребята узнали, что дядя Гриша убит татарами-добровольцами возле деревни Тавель, в тринадцати километрах от Симферополя.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Пиччене эпӗ тӗнчере пуринчен ытла юратнӑ, халӗ ҫухатрӑм ав: Тавӑрар, тӗп тӑвар тӑшмана е пурте ҫакӑнтах вилер!»

Я любил брата больше всего на свете, — я скажу, — и потерял его. Отметим, уничтожим врагов или все умрем тут!»

8 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Мана хӑрах алӑран амантаҫҫӗ, эпӗ тепринпе пӑшал тытатӑп та пурӗпӗр чупатӑп-ха; анчах пиччене пуля лекет, ман умрах вӗлереҫҫӗ ӑна.

Меня ранят в одну руку, я схвачу ружье в другую и все-таки бегу; только брата убьют пулей подле меня.

8 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Эпӗ чупса ҫитетӗп, пӗрне, тепӗр французне вӗлеретӗп те пиччене ҫӑлатӑп.

Я подбегу, убью одного француза, другого и спасаю брата.

8 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Карачӑм пиччене эрех тыттарчӗҫ.

Дяде Герасиму поднесли вина.

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тул ҫутӑлсан, асанне Нефед пиччене чӗнсе килчӗ.

Когда рассвело, бабушка вышла из избы и привела дядю Нефеда.

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Асанне кӳршӗрен кивҫен кӗрпе кайса илчӗ, Нефед пиччене пул илме ячӗ.

Бабушка заняла у соседа крупиц и послала дядю Нефеда за попом.

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫавӑнтан кайран эпӗ пиччене темӗн пек юрата пуҫларӑм; халӗ эпӗ уншӑн вилме те хатӗр.

А теперь как вспомню про брата, кажется бы жизнь за него отдал.

Пӗр ҫын хай пиччӗшне мӗншӗн пит юратни ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Анне пиччене ҫиме чӗне пуҫларӗ.

Матушка стала звать Николая с печи ужинать.

Пӗр ҫын хай пиччӗшне мӗншӗн пит юратни ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Эпӗ пиччене ахаль те юрататӑп, тата питрех вӑл маншӑн салтака кайнӑшӑн юрататӑп.

Я и так брата люблю, а больше за то, что он за меня в солдаты пошел.

Пӗр ҫын хай пиччӗшне мӗншӗн пит юратни ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫывӑх куҫлӑ пулни ҫеҫ Бенедикт пиччене ҫакна маларах асӑрхама чӑрмантарнӑ.

И только близорукость кузена Бенедикта помешала ему заметить это раньше.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Чӗрӗк сехет хушши юхӑмпа кӗрешнӗ хыҫҫӑн вӑл сулахай ҫырана тухрӗ те унта Уэлдон миссиспа Джека, Бенедикт пиччене курчӗ — кунта вӗсене Геркулес васкатса илсе килчӗ.

Через четверть часа борьбы с течением он выбрался на левый берег и увидел там миссис Уэлдон, Джека и кузена Бенедикта, которых поспешно привел туда Геркулес.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех