Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

куҫать (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шамполион сывлӑша касакан ҫӗҫӗ ҫӑмӑллӑхӗпе куҫать, диагональ вӗҫӗсенче пӑрлатса вӗҫсе хӑпаракан кайӑк куҫӑмӗ евӗр ӑнтӑлуллӑн ҫаврӑнать.

Он двигался с легкостью ножа, рассекающего воздух, стремительно поворачиваясь на концах диагонали, подобно движению вспархивающей птицы.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Хапхисене хупаҫҫӗ, хурал сывлӑшалла перет, тӑнран кайнӑ лавҫӑсем лашисене унталла-кунталла хӑвалаҫҫӗ, хӗрарӑмсем тарса пытанма васкаҫҫӗ Хура эшкер пӳрт кӗтесӗсене сырса илнӗ тӳремсенчен тӑкӑрлӑксене унтан шухӑш-кӑмӑлне самантпах улӑштарса каялла куҫать.

Везде запирались ворота, патрули стреляли в воздух, обезумевшие извозчики мчались вскачь, женщины спешили укрыться. Черная толпа обливала углы, переливаясь с площадей в переулки и обратно силой мгновеннейших впечатлений.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 15–21 с.

Горизонтра кӑна темӗскер, тиркевлӗ пӗлӗт евӗрлӗскер, шурӑ, кахал ҫумӑр пӗлӗчӗсен хушшинчи тӗтре татӑкӗ пек малалла тӑсӑла-тӑсӑла куҫать — ҫак тӗтрене сӑнарлава кӑштах вӑйлатсан такамӑн сухалӗ вырӑнне ним мар йышӑнаятӑп.

Только на горизонте нечто, подобное прихотливому облаку, быстро двигалось среди белых, ленивых туч с вытянутым вперед обрывком тумана, который, при некотором усилии воображения, можно было счесть похожим на чью-то бороду.

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Баклан шӑпах унталла, бригантина ҫывӑхнелле, чӑма-чӑма куҫать; Эстамп тӳрленсе тӑчӗ, хӑйпе хӑй кӑмӑллӑ юлса куҫӗсене ҫиҫтерчӗ.

В ту сторону, держась несколько ближе к бригантине, и направился ныряя баклан; Эстамп выпрямился, самолюбиво блеснув глазами.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Пӗрре яланлӑхах, ачалӑхра-и е пурнӑҫ пӑрӑнчӑкӗсенчен пӗринче-и — характер йӗркеленсе пынӑ чухне, минерал ирӗлчӗкӗпе хутӑштарнӑ шӗвек евӗр пулнӑн: ӑна кӑштах ҫеҫ силле те — ҫак шӗвек ҫиҫӗмлӗ хӑвӑртлӑхпа кристалсене куҫать, яланлӑхах хытса ларать…

Раз навсегда, в детстве ли, или в одном из тех жизненных поворотов, когда, складываясь, характер как бы подобен насыщенной минеральным раствором жидкости: легко возмути ее — и вся она в молниеносно возникших кристаллах застыла неизгладимо…

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Урам ҫутисем аялта чӗрӗ мӗлке ывӑта-ывӑта мӗлтлетеҫҫӗ; иртен-ҫӳрен мӗлкисем пӗр-пӗрне хӑваласа ҫитеҫҫӗ те ирте-ирте каяҫҫӗ, лаша мӗлки урисемпе хӑлаҫлана-хӑлаҫлана куҫать.

Уличные огни внизу отбрасывали живые тени; тени прохожих догоняли друг друга, тень лошади перебирала ногами.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Пирӗн несӗллӗх-никӗсе тивӗҫлӗ туйӑмсен чиккинчен унӑн тӑтӑшах каҫма тивет, шӑпах — хальхи ӗнтӗркев хыҫҫӑн; ҫавӑн чухне унӑн ӑшӗнче е тулашӗнче темӗскер — таҫта шалта ҫуталса кайнӑран хӑйӗнпе тӑванлӑскер — уйрӑм пӗлтерӗше куҫать.

Ему случалось переходить за границу чувств, свойственных нашей природе, довольно часто, начиная именно подобным оцепенением, и тогда что-нибудь вне или внутри его принимало особый истинный смысл, родственный глубокому озарению.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Вӑл шӑппӑн куҫать; унра мӑка та хытӑ ырату ӳссе пырать, вӑл шанӑҫ пӗтнипе тулса ларчӗ, шалта темӗн хӗссе-ҫурса ыратма пуҫларӗ.

Он двигался тихо; тупая, жесткая боль росла в нем, наполняя отчаянием.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл мар, ун еннелле сике-сике, ҫӗклене-ҫӗклене, ана-ана риф куҫать тейӗн.

Казалось, не он, а риф двигается на него скачками, подымаясь и опускаясь.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Сехрене хӑпартакан, вӑрах кӗмсӗртетӳ хӑрлатать, ҫаврӑна-ҫаврӑна куҫать, ӳхӗрет, ӳкет.

Панический, долгий грохот рычал, ворочался, ревел, падал.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ҫав самантрах ӑна мӑшӑр тимӗр алӑ ярса тытрӗ, ҫывӑхрах-юнашарах, хӑлхи тӗлӗнчех ӑшӑ сывлав хумӗ ӳтне пӗҫертет, ҫурма ачалла, темӗн ӳкӗтлекен, такама юнав яракан, йӑлкӑшакан куҫсенче иксӗлми теветкеллӗх ҫунать, — Стелла куҫӗ умӗнче пӳлӗм хум пек куҫать тата унӑн ӳтне авӑккӑн хӑратакан самант пур; анчах кӑштахран пӗтӗмпех хӑйӗн вырӑнне ҫирӗппӗн йышӑнчӗ.

В тот же момент ее схватила пара железных рук, совсем близко, над ухом волна теплого дыхания обожгла кожу, а в сияющих, полудетских, о чем-то молящих, кому-то посылающих угрозы глазах горело такое отчаяние, что был момент, когда комната поплыла перед глазами Стеллы и резкий испуг всколыхнул тело; но в следующее мгновение все по-прежнему твердо стало на свое место.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян халӗ стена хӗррипе куҫать — унӑн куҫӗ умӗнче хушӑк ҫиҫкӗнчӗ; аллине тӑсрӗ те — чӑнах та алӑк, вӑл кӑшт тӗртсенех сасӑсӑр яриех уҫӑлчӗ.

Аян тронулся вдоль стены — щель сверкнула перед его глазами; он протянул руку это была дверь, бесшумно распахнувшаяся под его усилием.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Шлюпка йывӑррӑн, такӑна-такӑна куҫать.

Шлюпка, тяжеловатая на ходу, двигалась замирающими толчками.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ҫурри якалнӑ акварель алӑран алла куҫать; аслисем ача пулса тӑчӗҫ; пӗр пайӗ аскӑннӑн шӑл йӗрсе, ахӑрса кулать; ыттисен пичӗсем вӑйпах книксен тума хистенӗ чухнехилле тӑсӑлнӑ.

Полустертая акварель прыгала из рук в руки; взрослые стали детьми; часть громко смеялась, плотоядно оскаливаясь; в лицах иных появилось натянутое выражение, словно их заставили сделать книксен.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Кашни кӑнтӑрлах дюнӑсен вӗри хӑйӑрӗ ҫине вырнаҫать, шалтан — хурҫӑ трос пек ҫирӗпрен те ҫирӗп ромпа, тулашран вара хӑйӑрпа тата хӗвелпе хӗрсе-ӑшӑнса ларать; пӑрҫана ҫу ҫинче ӑшаланӑ евӗр — пуҫ мимине вӗриленнӗ спирт пӑсӗпе вӗретсен Пэд кӑмӑлӗ ӳсӗрӗлӳ пек тилӗрчӗк, ҫӗкленӳллӗ тӑрӑма куҫать.

Каждый полдень, сидя на раскаленном песке дюн, подогреваемый изнутри крепчайшим, как стальной трос, ромом, а снаружи — песком и солнцем, кипятившим мозг наподобие боба в масле нагретыми спиртными парами, Пэд приходил в неистовое, возбужденное состояние, близкое к опьянению.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Каярах Хӗлимун ун урлах большевиксемпе паллашать, Хусана куҫать.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑл аялтан вӗҫекен альбатрос пек куҫать, кӳлепин йӑрӑс шурӑлӑхӗ кӑштах тайӑлнӑ.

Двигался он, как низко летящий альбатрос, слегка накренив стройную белизну очертаний.

IV. «Гарнаш, Автан урамӗ» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Клипер бушпричӗ анӑҫран кӑнтӑр-тухӑҫалла ҫурма ункӑ туса куҫать.

Бушприт клипера медленно чертил полукруг с запада на юго-восток.

IV. «Гарнаш, Автан урамӗ» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Мӗн куҫать: вӑл-и, карап-и, кимӗ-и, — пӑлханса ӳкнӗрен, пӗлӗтсемпе хумсем куҫнӑран, шывпа инҫет йӑлтӑртатнӑран хӗр ҫакна ниепле те уҫӑмлӑн уйӑраймасть.

От волнения, движения облаков и волн, блеска воды и дали девушка почти не могла уже различать, что движется: она, корабль или лодка.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Паллӑ мар сунарҫӑ, хӑйӗн кӑвайтне тин ҫеҫ пӑрахса хӑварнӑскер, юхан шыв хӗррипе куҫать; йывӑҫсем витӗр шыв ҫийӗнчи пушӑ уҫлӑх ҫути йӑлтӑртатать, анчах тимлӗ сунарҫӑ вӑрмантан тухма шухӑшламарӗ курӑнать, нумай пулмасть ҫак тӗлтен иртнӗ упа йӗрӗпе ту еннелле утать.

Неизвестный охотник, только что покинувший свой костер, двигался вдоль реки; сквозь деревья сиял просвет ее воздушных пустот, но прилежный охотник не подходил к ним, рассматривая свежий след медведя, направляющийся к горам.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех