Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑмӑкӑм (тĕпĕ: йӑмӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Малтан мӗнле кирлӗ пек ҫыр: пит юратнӑ йӑмӑкӑм, нумай ҫул хушши сывӑ пурӑнӑр — мӗнле кирлӗ пек!

Сначала — как надо: любезнейшая моя сестрица, здравствуй на много лет — как надо!

VIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Йӑмӑкӑм.

Сестра.

9 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Эпӗ ҫакна ҫийӗнчех асӑрхӑттӑм, нимӗн те каламӑттӑм, Дмитрий патне кайӑттӑм та калӑттӑм: «Тусӑм, эпир пӗр-пӗринчен пытарма тӑрӑшни кӑлӑхах: хӑвах пӗлетӗн, эпӗ санӑн йӑмӑкна хам виличчен те юратма пӑрахас ҫук; анчах эпӗ йӑлтах пӗлетӗп, эсӗ манӑн чи лайӑх шанчӑка пӗтертӗн, мана телейсӗре хӑвартӑн; анчах Николай Иртеньев хӑйне ӗмӗрлӗхех телейсӗр туса хӑварнӑшӑн епле тавӑрассине пӗлетӗн-и? — Ака сана ман йӑмӑкӑм», — вара эпӗ ӑна Любочка аллине тӑсса парӑттӑм.

Я бы сейчас заметил это, ничего бы не сказал, пришел бы к Дмитрию и сказал бы: «Напрасно, мой друг, мы стали бы скрываться друг от друга: ты знаешь, что любовь к твоей сестре кончится только с моей жизнию; но я все знаю, ты лишил меня лучшей надежды, ты сделал меня несчастным; но знаешь, как Николай Иртеньев отплачивает за несчастие всей своей жизни? Вот тебе моя сестра», — и подал бы ему руку Любочки.

XXVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

«Вӑл ҫӳлӗ пӳллӗччӗ, сирӗн пекех илемлӗ арҫынччӗ», — терӗ Mariechen йӑмӑкӑм.

«Он высокий ростом и красивый мужчина, как вы», — сказала сестра Mariechen.

X сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Лавккара Mariechen йӑмӑкӑм ларатчӗ, вӑл манран: мӗн кирлӗ? — тесе ыйтрӗ.

Сестра Mariechen сидела в лавочке и спросила, что мне нужно?

X сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Диванран сулахайра кивӗ английски рояль ларать; рояль умне манӑн хура сӑнлӑ йӑмӑкӑм Людочка ларнӑ та тин ҫеҫ сивӗ шывпа ҫуса хӗрелнӗ пӳрнисемпе Clementi этючӗсене темле йывӑррӑн калать.

Налево от дивана стоял старый английский рояль; перед роялем сидела черномазенькая моя сестрица Любочка и розовенькими, только что вымытыми холодной водой пальчиками с заметным напряжением разыгрывала этюды Clementi.

II сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ йӑмӑкӑм та пулин аван пурӑнать пулӗ, тесеттӗм.

Я думала, что хоть сестре моей хорошо живется.

Пӑрлӑ чикӗ леш енче // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Аннепе йӑмӑкӑм та пӳртрен чупса тухрӗҫ.

Мама и сестренка тоже выбежали из дома.

Купӑста // Сергей Мерчен. Ялав, 1955, 9(117)№, 3 стр.

Люся йӑмӑкӑм чӑваш чӗлхипе интересленекенсен кружокне юлчӗ, эпӗ часрах киле чупрӑм: анне паян тутлӑ кукӑльсем пӗҫерет.

Сестра Люся осталась в кружке интересующихся чувашским языком, я же быстрей кинулся домой: мама сегодня варит вкусные пирожки.

Купӑста // Сергей Мерчен. Ялав, 1955, 9(117)№, 3 стр.

Унӑн куҫӗсем шывланма пуҫларӗҫ, вӑл вара маншӑн каллех ӗлӗкхи хамӑн чун савнӑ йӑмӑкӑм пулса тӑчӗ.

Слезы навернулись у нее на глаза, и она стала прежней, милой сестренкой.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Торпеднӑй катер, манӑн йӑмӑкӑм кӑтартса панӑ ҫулпа, хӑвӑрттӑн ыткӑнать; эпир «Оракул» транспорта шыраса тупас тесе, ӑна шыва путарас тесе, сӑмсахран тухса каятпӑр.

Торпедный катер быстро шел по курсу, проложенному моей сестрой; мы уходили от мыса, чтобы разыскать транспорт «Оракул», утопить его.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Инҫетре-инҫетре, куҫпа виҫейми тинӗс хӗрринче Севастополь ларать, унта… ӑҫта та пулин хула ишӗлчӗкӗсен хушшинче, тен, манӑн йӑмӑкӑм каллех «Анюта юррине» юрлать пулӗ.

Невидимый глазу, за просторами моря лежал Севастополь, а там, где-то в развалинах города, снова пела песню Анюты моя сестренка.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Люся сӑмахне илтнӗ хыҫҫӑн, хамӑн йӑмӑкӑм хытӑ юратнӑ юрра партизансен сукмакӗсем ҫинче ахальтен мар юрланӑ пирки ӑшӑмра пӗчӗк шанӑҫ ҫуралчӗ.

После слов Люси ко мне пришла опять робкая надежда, что песня, которую так любила моя сестра, не случайно появилась на партизанских тропах.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Яков мана Анюта ҫинчен чылайччен хумханса каларӗ, эпӗ вара йӑмӑкӑм пирки хам ҫеҫ мар пӑшӑрханнине туйса илтӗм.

Яков долго и взволнованно говорил мне об Анюте, и тогда я почувствовал, что в тревоге о сестре я не одинок.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Мана хамӑн йӑмӑкӑм ҫав асапсене тӳссе ирттереймен пек туйӑнатчӗ.

Мне казалось, что сестра не выдержала испытаний.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ йӑмӑкӑм ҫинчен шухӑшлама аса та илмен.

Я не подумал о сестре.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тен ҫак самантра Анюта йӑмӑкӑм хӑйӗн пӳлӗмӗнче сӗтел хушшинче ларать пуль те, кӑранташ вӗҫне кӑшлакаласа, хӑйӗн пиччӗшӗ валли пӗрер ҫавра мӗнле те пулин илемлӗ сӑмах шырать пулӗ.

Может быть, в этот момент сестра Анюта сидела в своей комнате за столом и, грызя кончик карандаша, искала для своего брата какое-нибудь красивое слово.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

«Савнӑ йӑмӑкӑм!

«Милая сестра!

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ан тив йӑмӑкӑм Лукиана вулатӑр, унӑн «тӗп-тӗрӗс историйӗсене» вуласа пӑхтӑр, вара юмахри ҫил ҫунатлӑ урхамахра, асамлӑ ӑмӑрткайӑк ҫинче вӗҫекен арҫын сӑнлӑхӗнче паянхи Балабана туптӑр.

Пусть почитает Лукиана, его «Правдивые истории» и найдет в античном коне-коршуне, летающем на грифе, прообраз сегодняшнего Балабана.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Йӑмӑкӑм та ун ҫине пӑхать.

Сестренка тоже смотрела на нее.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех