Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑрттӑнлӑх сăмах пирĕн базăра пур.

вӑрттӑнлӑх (тĕпĕ: вӑрттӑнлӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Таса мар ӗҫ, анчах ӑна кам ҫаратни маншӑн — вӑрттӑнлӑх.
Грязное дело, и я не знаю, кто ограбил его.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Саншӑн вӑрттӑнлӑх мар: эпӗ ҫырма пӗлместӗп.
Как знаешь, я писать не умею.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

— Нок! — хыттӑн чӗнчӗ хӗр; каччӑ ячӗ кӗтмен ҫӗртен улшӑннӑран вӑрттӑнлӑх уҫӑлнине сунарҫӑ тӳрех тавҫӑраймарӗ, таркӑн вара ӑнланчӗ.
— Нок, — громко сказала она; охотник не догадался сразу, что внезапная перемена имени выдает положение, но беглец понял.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вӑл… — Сигби сӑнӗнче вӑрттӑнлӑх палӑрчӗ, — вӑл, Бильдер, тинӗс хурахӗ те пулнӑ… ҫамрӑк чух; ҫапла, ҫылӑха кӗнӗ тата… тсс!.. —
Он, — Сигби сделал таинственные глаза, — он, Бильдер, был тоже пиратом, в молодости, да, грешил и… тсс!.. —

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Эпир сана каланӑ вӑрттӑнлӑх халӑха тухсан вара, асту…
Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

«Вӑрттӑнлӑх» мӗн пур хӑвӑртлӑхпа, пӗтӗм парӑсне ҫӗклесе хӑй яланлӑхах хӑратса хӑварнӑ Капернӑран аяккалла ишнӗ май пичке тавра тӗркӗшӳ пуҫланчӗ, вӑл темӗнле чаплӑ уявран та ирттерчӗ.
В то время, как полным ходом, под всеми парусами уходил от ужаснувшейся навсегда Каперны «Секрет», давка вокруг бочонка превзошла все, что в этом роде происходит на великих праздниках.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ассоль тинех куҫӗсене уҫма хӑю ҫитерчӗ те — шлюпка чӳхенӗвӗ, хум йӑлтӑртатӑвӗ, хӑватлӑн ҫаврӑнса ҫывхаракан «Вӑрттӑнлӑх» борчӗ пӗтӗмпех тӗлӗкле туйӑнаҫҫӗ; шывпа ҫутӑ ҫак тӗлӗкре стена ҫинчи хӗвел пайӑркисем евӗр чӳхенсе-ҫаврӑнса выляҫҫӗ.
Когда Ассоль решилась открыть глаза, покачиванье шлюпки, блеск волн, приближающийся, мощно ворочаясь, борт «Секрета», — все было сном, где свет и вода качались, кружась, подобно игре солнечных зайчиков на струящейся лучами стене.

«Вӑрттӑнлӑх» ҫав вӑхӑтра сулахай борт кӗтессипе ҫыраналла пӑрӑнчӗ, пысӑках мар сӑмсахран кунталла ҫаврӑнма пуҫларӗ.
«Секрет» в это время огибал небольшой мыс, держась к берегу углом левого борта.

Пӗр хушӑ «Вӑрттӑнлӑх» ирӗк тинӗсре, ҫыранран инҫетерех, ишрӗ; кӑнтӑрла тӗлнелле аякри ҫыран уҫӑлчӗ.
Некоторое время «Секрет» шел пустым морем, без берегов; к полудню открылся далекий берег.

«Вӑрттӑнлӑх» ҫыранран пӑрӑнса тинӗселле ҫул тытрӗ.
«Секрет» шел в море, удаляясь от берега.

«Вӑрттӑнлӑх» юхан шывпа пынӑ чухне руле матроса шанса памасӑр Грэй штурвал умӗнче тӑчӗ, — ӑшӑха лекесрен шикленет.
Пока «Секрет» шел руслом реки, Грэй стоял у штурвала, не доверяя руля матросу — он боялся мели.

Парӑссен ҫуррине карнӑ «Вӑрттӑнлӑх» йӳнейлӗ ҫилпе пырать.
«Секрет» шел с половиною парусов при попутном ветре.