Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Феня (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Малта Фроловпа Хветӗр хушшинче Феня пырать.

Между Фроловым и Федором ехала Феня.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Унтан командир ҫитрӗ, ун хыҫҫӑн Фролов, Михеев, Борин тата Феня чупса килчӗҫ.

Вторым пришел командир, а за ним Фролов, Михеев, Борин и Феня.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Анчах ҫавӑнтах вӑрмана юлнӑ Феня ҫинчен аса илчӗ.

Но тут же вспомнил о лесе, где находилась Феня.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Феня, шурса кайса, чӗнмесӗр ларать, куҫӗсем унӑн ҫурри хупӑ, тутисене чӑмӑртанӑ, пуҫне каялла янӑ.

Феня сидела побледневшая, но молчала; глаза у нее были полузакрыты, губы плотно сжаты, а голова откинута назад.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Арон Феня ыйтуне хирӗҫ, вӑл: — Феня сывӑ мар. Кунсӑр пуҫне тата вӑл хӗрарӑм, апла пулсан кун пек ӗҫе юрасах каймасть, — тет.

Возражал Арон: — Она больна, — говорил он, — и к тому же она женщина, стало быть, для этой работы непригодна.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Феня хӑйне ирӗк пама пикенсех ыйта пуҫларӗ.

Феня стала настаивать, чтобы разрешили ей.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Каҫхине Феня землянкинче революциллӗ ҫар отрячӗн штаб заседанийӗ туса ирттерчӗҫ.

Вечером в Фениной землянке устроили заседание штаба военно-революционного отряда.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

— Петенька, чунӑм! — кӑшкӑрса ячӗ Феня.

— Петенька, милый, — кричит Феня.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Феня чӗри хӗпӗртет.

Сердце у Фени ликует.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

«Ах! — пӑвӑнса кӑшкӑрса ячӗ Феня. «Чӑнах-ши? Ҫук, пулма пултараймасть».

«Ах!» — сдавленно кричит Феня. — «Неужели? Не может быть».

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Аронпа Михеев, тата палламан икӗ юланутлисем лашисем ҫинчен анчӗҫ те Феня землянки патнелле утрӗҫ.

Арон и Михеев слезают с лошадей, за ними командир и наконец, четвертый; поворачиваясь, идут к землянке Фени.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Феня унӑн таткаланчӑк сассине илтет, анчах сӑмахӗсене тавҫӑрса илеймест.

Феня слышит его отрывистые крики, но слов не разобрать.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Виҫҫӗмӗшӗ курӑнмасть, — вӑл Феня еннелле тӳртӗн пырса, Аронпа калаҫать.

Одного не видно — он спиною к ней разговаривает с Ароном.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Вӗсенчен иккӗшне Феня часах палларӗ.

Двух Феня сразу узнала.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Феня, штык вӗҫӗсемпе йӑлтӑртаттарса, лайӑх йӗркеллӗ колоннӑ уҫланка тухнине курать.

Она видит, как на поляну вышла стройная колонна, сверкающая иглами штыков.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

«Хӗрлӗармейцӑсем кусем, — терӗ Феня. — Халь ӗнтӗ пирӗн ӗҫсем майлӑрах каяҫҫӗ».

«Красноармейцы, — решила Феня. — Теперь наши дела пойдут успешнее».

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

«Пӗлекен кӗвӗ» — шутларӗ Феня.

«Мотив знакомый» — решила Феня.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

«Хресченсемех ҫапла лайӑх юрлаҫҫӗ-ши?» — шухӑшларӗ Феня.

«Уж не крестьяне ли так хорошо поют»? — подумала Феня.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Феня апата кӑшт ҫеҫ астивсе пӑхрӗ.

Но Фени едва притронулась к пище.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Пӗчченех тӑрса юлнӑ Феня унӑн ури патне ӳксе юлнӑ хута илчӗ, вуласа тухрӗ.

Феня, оставшись одна, подняли брошенную у ее ног бумагу, привезенную красноармейцем; прочла ее.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех