Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытма сăмах пирĕн базăра пур.
тытма (тĕпĕ: тытма) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӗттӗмленсен виллине илме килекен нимӗҫе тытма шутланӑ.

И вот на этого-то немца напасть и взять его.

Разведчиксем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 46–54 с.

Хӑйпе ҫыхӑну тытма пӗр аманнӑ салтака хӑварса пурне те окопсене каялла ячӗ, хӑй вара тӑшмана сӑнама пуҫларӗ.

Оставив возле себя для связи раненого бойца и опять разослав людей по окопчикам, он стал наблюдать за противником.

Пӗр ывӑҫ ҫӗр // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 28–38 с.

Чӑн, хамӑн куртка кӗсйине эпӗ туслӑха тӗрӗс тытма тупа туса ҫырнипе пӗрлех, тӑтӑшах, пӗр-пӗр задачӑна тума пулӑшма е сочиненире пулнӑ йӑнӑшсене пӗрле ӑнланса илме ыйтса ҫырнӑ хут татӑкӗсем те тупӑнкалатчӗҫ.

В кармане куртки я часто находил записки, где клятвы в любви переплетались с просьбами помочь решить задачку по математике или проверить ошибки в сочинении.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ ӑнланса илме пултараймастӑп: мӗнле-ха ҫак этем, вӑрманта пире шӑхличсем туса параканскер, ларкӑч ҫине лартса катаччи чуптараканскер, ҫур тӗнчене тепӗр май ҫавӑрса лартма пултармалла хӑватлӑ мускуллӑ ҫын, хӑйне ырӑран пуҫне урӑх нимӗн те кӑтартман ҫынна вӗлерес шухӑша тытма пултарнӑ?

Я не мог понять, как этот человек, вырезывавший нам пищики в лесу, катавший на козлах, огромный, сильный, свитый из мускулов, решился на убийство человека, который ему ничего не сделал плохого.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Анчах хӑрасан та хама хам епле те пулин хӑюллӑрах тытма тӑрӑшрӑм.

— Но я решил: бояться, но держаться как можно смелее.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Сана тытма никам та сӑмах пӗтерсе хуман.

Никто не сговаривался ловить тебя.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Пыр та кур ӗнтӗ ҫавна, Устин, — тет атте кула-кула, — пирӗн пӗтӗм ӗҫӗмӗр те ҫак кайӑка тытма сыхласа тӑрасси кӑна иккен, э? —

— Ты гляди, гляди, Устин! — с трудом выговаривал он, — у нас, оказывается, только и дела устраивать засады на такую дичь, а?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тен эсир мана утрав ҫине тарма пикенсен тытма юри сӑмах пӗтерсе хунӑ пуль?

А может быть, вы сговорились меня поймать, когда я задумал убежать на остров?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Юрать-ха, вӗсем килнӗ ҫӗре, кӑшт тытма ӗлкӗртӗм.

Хорошо, что я сумел наловить до их прихода кое-что.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унашкал пысӑк пулӑсене тытма пултарнӑ пулсан, мӗне кирлӗ манӑн хурахырӑмсем! —

Конечно, если ты мог ловить таких больших рыб, что тебе мои чернопузы.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анчах халӗ тӑшман ун чухнехинчен чеерех хӑтланать: тытма ҫук ӑна, курма ҫук, ӗлӗкхинчен кая мар хӑрушӑ.

Враг стал более хитер, более неуловим, более невидим и не менее опасен.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Керчь проливӗнче, ҫырмасен хысакӗнче пулӑ кӗрессе шанма пулать-ха, анчах пирӗн таврашра вара, ҫил-тӑвӑл уракан чӑнкӑ ҫыранлӑ та тарӑн тӗплӗ ҫӗрте шанчӑк ҫук, уҫӑ тинӗсре ҫеҫ тытма пулать.

Если в Керченском проливе и дельтах рек можно было еще надеяться на улов, то в этих местах, доступных шторму, с крутым покатом морского дна и большими глубинами, приходилось рассчитывать только на открытое море.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Маковей генерала пӗр тӑван Блаженкӑсен аллине пачӗ те, ун ҫинчен манса кайса, Шурӑн лашине тытма ыткӑнчӗ.

Передав генерала братьям Блаженко и сразу же забыв о нем, Маковей кинулся ловить шуриного коня.

XXIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Разведкӑна кайма тухсан, Казакова вара нимен те кирлӗ мар, вӑл хӑйне ытти ҫынсенчен ҫӳле хурать, хӑйне хӑй турӑ пекех тытма тытӑнать.

Выходя в разведку, Казаков отрекался от всего, сразу возвышался над простыми смертными и «чувствовал себя богом».

XXVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Унтан, вараланса пӗтнӗ водительсемпе пӗрле выртса тата хӑйне кӳрентерни ҫинчен манса кайса, ҫӗнӗрен килнисене вӗсем кампа ҫыхӑну тытма пуҫлани ҫинчен ӑнлантарса пачӗ.

Потом, разлегшись с измазанными водителями возле танков и забыв про все обиды и несправедливости, растолковывал новоприбывшим, с кем они ныне вступили в контакт.

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Эсир хӑвӑра япӑх тытма пултаратӑр-им вара?

Да разве вы можете плохо?

XX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кирек мӗне те тӗплӗн шухӑшласа тӑвакан асӑрхануллӑ Антоныч чи йывӑр самантсенче те лӑпкӑлӑхне ҫухатман, хӑйне хӑй тытма пӗлнӗ.

Осторожный, рассудительный, вдумчивый, он в самые критические минуты не терял спокойствия и самообладания.

XV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӑйсен полкне хӗвеланӑҫнелле тӑсӑлса выртакан ҫак ҫара вырӑнта тытма Самиевпа пӗрле йышӑннипе вӑл халӗ тӗрӗс тӑвать-и-ха?

Правильно ли поступает он сейчас, решив с Самиевым держать свой полк на этом голом кулаке, вытянутом к западу?

XIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Черныш тахӑшин мина ҫурӑлнӑ чух ӳпӗннӗ ансӑр та елпеке киммине тӗксе ячӗ те, хӑйӗн киммине тепӗр ҫыраналла тӳрӗ илсе пыма тӑрӑшса, шывра ишсе пыракан палламан ҫынсене кимӗрен ярса тытма хушрӗ.

Черныш, отталкивая чью-то, перевернутую взрывом душегубку и стараясь удержать направление своей лодки, кричал на незнакомых пловцов, приказывая цепляться за нее.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ягодкӑна итленӗ хыҫҫӑн, молдавансем хӑйсене хӑюллӑрах, савӑнӑҫлӑрах тытма пуҫларӗҫ.

Выслушав Ягодку, молдаване заметно оживились, повеселели.

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех