Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ав сăмах пирĕн базăра пур.
ав (тĕпĕ: ав) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кунта, ав, пулӑсен сассисене илтнипе, вӗсем ҫывӑхра е аякра ҫӳренине туйнипе ҫеҫ ҫырлахаятӑн.

В котором слышатся голоса рыб и чувствуется их то близкое, то далекое присутствие.

Йӑр-йӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 10–14 с.

Матроссенчен пери Гетчинсонран вӑрттӑн уксуспа хутӑштарнӑ тинӗс шывне вӑхӑт-вӑхӑтӑн ӗҫнӗ-мӗн; халӗ ав чӑтмалла мар нушаланать, ҫурма ӑслӑ тейӗн — борт хӗрринче сулланса ҫӳрет — хӑйне хӑй вӗлересшӗн те, ҫак Шухӑша хирӗҫлет те.

Один матрос, тайно от Гетчинсона, пил время от времени морскую воду, смешанную с уксусом; теперь, полуобезумев от невероятных мучений, он бродил у борта, желая и не решаясь покончить с собой.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 398–403 с.

— Санӑн телейӳ — тӑраймастӑп ав, — кӑштах шухӑшласан хуравларӗ Гарт, — ҫакнашкал чӑрсӑрлӑхшӑн эпӗ сана тепӗр икӗ хут тӳнккеме те хирӗҫ мар…

— Твое счастье, что я не могу встать, — ответил, подумав, Гарт, — за такую дерзость я наложил бы тебе еще разика два.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Ав шӑккалатлӑ тепӗр пӑрахут ҫывхарать, — терӗ Спринг, — ун хыҫҫӑнах — пысӑк шхуна.

— И еще идет маленький пароход с шоколадом, — говорил Спринг, — а за ним большая шхуна.

Гленац няньки // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 387–391 с.

Тӳлек ҫил ав вылять компасра.

С первым ветром проснется компас.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ав ҫавӑ унпа юнашарччӗ, — аллине тӑсрӗ Гнор, — вӑл манӑн пулать.

— Вот та лежала с ней рядом, — заметил Гнор, та и будет моя.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Вӑл ҫынсенчен ютшӑнать, ӑна вара манмаҫҫӗ ав, кирлӗ япаласемпе тивӗҫтереҫҫӗ, — Энниок ӗҫӗ.

Он избегал людей, но о нем, видимо, помнили, снабжая необходимым, — дело рук Энниока.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Паян мана ҫав ют вӑй вӗҫертрӗ — пӗлӗтсем уй-хире пӑрахса кайнӑ евӗр; эпӗ тарӑннӑн сывласа илтӗм те — кайрӑм ав

Сегодня меня оставила эта чужая сила, как тучи оставляют поля; я глубоко вздохнул и ушел…

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Калаҫма пуҫларӑмӑр та ав — яла асӑрхаман та…

Вот заговорились — и просмотрели деревню.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ав, куран вӗреме кӗчӗ — э, пике?

Вот вскипел котелок — а, барышня?

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

«Виола» та, ав, унта ӑнсӑртран ҫеҫ пырса ҫакланнӑ.

И то заглядывают благодаря случайности, как «Виола».

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Халӗ, ав, хӑйне хӑй «кӑшласа» ларать.

Заставляя говорить самому себе горькие вещи.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Темех мар, ӑна ав ҫав кӳршӗ шывра сивӗтӗпӗр.

Но ничего, мы его похолодим в соседнем ручье.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Ав епле иккен!

Вот как?!

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Шанчӑка ҫухатнӑран, ав, ял таврашӗнче кускаласа ҫӳрерӗмӗр; юрать-ха Сигби сире кантӑк умӗнче асӑрхарӗ.

Безутешно мы колесили тут, вокруг деревни, а Сигби вас в окошко заметил.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

«Ав еплерех вӑл — этем йӑхӗн тӑшманӗ!» — табак тӗтӗмӗн хаяр шӑршине ҫӑварӗнче уҫӑмлӑн туйса эрленчӗ капитан.

«Какова сила врага рода человеческого!» — подумал Дюк, явственно ощутив во рту призрак крепкого табачного дыма.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Малтанах ав… хуҫӑлнӑ ҫав хӑмӑш тӗлӗнчи хура ҫулҫа сӑна, унтан куҫна чӗрӗк чухлӗ сулахаялла, ишекен курӑк патнелле куҫар.

Сначала останови взгляд на этом черном листке, где сломан камыш, возьми на глаз четверть влево, к плавающей траве.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

— Ҫавӑнта, тӑванӑмсем, ав ҫав хысак ҫинче.

 — Туда, братья, на эту скалу.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 177–180 с.

Ав, пакшисем тата, пакшисем!

А белок-то, белок

Вӑрманти ачасем // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 7–11 с.

— Мана укҫа нумай кирлӗ, эпӗ ӑна тупатӑп ав.

 — Мне нужно много денег, и я добываю их.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех