Шырав
Шырав ĕçĕ:
Хаяррӑн мар, ытларах хурлӑхлӑн вӗрет, ялан харлатса кӑна тӑрать.Он был сильно возбужден и все время глухо рычал — скорее жалобно, чем злобно.
Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Темле йӗре шыранӑ пек, вӑл ялан ҫӗре шӑршланине асӑрхарӗ Дик.И, как заметил Дик Сэнд, словно бы все время искал какой-то след.
Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Санитар, хӑй те ывӑнса халтан кайса ҫитнӗскер, ялан: «Халех ҫитетпӗр, инҫе мар ӗнтӗ, халех ҫитетпӗр», — тесе пынӑ.Санитар, тоже весь измученный, всегда говорил: «сейчас придем, не далеко осталось, сейчас придем».
3. Ҫӗнӗ ҫын // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.
Ку вӑл хӗрӗхелле ҫывхарнӑ, кӑвакрах ҫӳҫлӗ, сухаллӑ, ҫивӗч те йӑрӑ куҫлӑ, хӗвелпе пиҫсе хуралса ларнӑ арҫын пулчӗ — вӑрмансем, хирсем тӑрӑх ялан уҫӑ ҫӗрте ҫӳрекенсем кунашкал хуралма пултараҫҫӗ.
Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Негрсем — тӳрӗ кӑмӑллӑ ҫынсем, тата вӗсем Уэлдон миссиспа Дикран пӗр ҫеккунта та уйрӑлман, Негоро вара ялан ҫыран хӗрринче ҫӳрерӗ.
Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Ялан пӗр хӑйшӗн ҫеҫ тӑрӑшнине ку ҫын йӗркеллӗ япала тесе шутланӑн туйӑнчӗ.Казалось, этот человек считал совершенно естественным всегда заботиться только о себе.
Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
— Кирек мӗн пулсассӑн та эпӗ ялан сирӗнпе.
Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Вӑл ҫемьере ялан вӑталӑххи пулнӑ, халӗ вара, ашшӗ вилнӗ хыҫҫӑн, Саша Петербургра чухне, вӑл асли тата чи тӗрекли пулса юлчӗ.
Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Каҫсерен унта ялан амӑшӗ ларать.
Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Вӑл ачисене мӗнле вӗрентет, хӑй те ялан ҫавӑн пек тӑвать.
Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Ун сӑранӗ ялан сивӗ, хӑтлӑхсӑр.
Кивӗ кресло // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
— Ку юрра атте ялан юрлать, — терӗ Саша.
Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Пурӑнса ирттерӗн эсӗ Пурнӑҫна ялан ӗҫрех, Ӗҫӳ пулӗ лӑпкӑ, шавсӑр — Ан хӑра ватӑлӑхран.
Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Оля вара ялан пиччӗш мӗн тунине тӑвать.
Кивӗ венец урамӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Поэт — пур инкекшӗн процент тӳлекен ҫын, Вӑл парӑмлӑ ялан пур тӗнче умӗнче.Поэт всегда должник вселенной, платящий на горе проценты и пени.
Поэзи ҫинчен фининспекторпа калаҫни // Петӗр Хусанкай. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 78–87 с.
Ҫутат ялан, мӗнпур ҫӗрте, ҫутат эс ӗмер-ӗмер, ҫутат, ҫутал та хӗпӗрте! —Светить всегда, светить везде, до дней последних донца, светить — и никаких гвоздей!
Ҫулла дачӑра Владимир Маяковский курнӑ тӗлӗнмелле мыскара // Аркадий Ӗҫхӗл. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 73–77 с.
«Пилигрим» хӑй пыракан ҫултан вунпилӗк градус ҫурҫӗререх пӑрӑннӑ, — ку ӗнтӗ, паллах, тинӗсре кӗрлекен тӑвӑл ӑна ялан ҫурҫӗр-хӗвелтухӑҫнелле хӑваланӑ пирки пулчӗ.
Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
— Эпӗ кимме хӗрлӗ шыв хӗррипе, ҫил ялан кит енчен пирӗн еннелле вӗрмелле тытса пырӑп.— Я буду держать по краю красного поля, так, чтобы ветер все время был в нашу сторону.
Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Ҫутҫанталӑка ним чухлӗ те юратман ҫынна ҫеҫ тинӗс ялан пӗр евӗрлӗн курӑнать.Только человеку, глубоко равнодушному к природе, море может показаться однообразным.
Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Океан вӑрттӑнлӑхне пӗлме, унӑн ялан хумханса тӑракан ҫийӗнчен пӗлӗт ҫӳллӗшне хӑпарма пултаракан вичкӗн ӑса мӗнле ӑмсанас мар!
Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.