Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ялан сăмах пирĕн базăра пур.
ялан (тĕпĕ: ялан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хаяррӑн мар, ытларах хурлӑхлӑн вӗрет, ялан харлатса кӑна тӑрать.

Он был сильно возбужден и все время глухо рычал — скорее жалобно, чем злобно.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Темле йӗре шыранӑ пек, вӑл ялан ҫӗре шӑршланине асӑрхарӗ Дик.

И, как заметил Дик Сэнд, словно бы все время искал какой-то след.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Санитар, хӑй те ывӑнса халтан кайса ҫитнӗскер, ялан: «Халех ҫитетпӗр, инҫе мар ӗнтӗ, халех ҫитетпӗр», — тесе пынӑ.

Санитар, тоже весь измученный, всегда говорил: «сейчас придем, не далеко осталось, сейчас придем».

3. Ҫӗнӗ ҫын // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Ку вӑл хӗрӗхелле ҫывхарнӑ, кӑвакрах ҫӳҫлӗ, сухаллӑ, ҫивӗч те йӑрӑ куҫлӑ, хӗвелпе пиҫсе хуралса ларнӑ арҫын пулчӗ — вӑрмансем, хирсем тӑрӑх ялан уҫӑ ҫӗрте ҫӳрекенсем кунашкал хуралма пултараҫҫӗ.

Это был рослый мужчина, лет на вид не более сорока, с седеющими волосами и бородой, с живыми, быстрыми глазами и загорелый почти до черноты — такой загар бывает у кочевников, вечно странствующих на вольном воздухе по лесам и равнинам.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Негрсем — тӳрӗ кӑмӑллӑ ҫынсем, тата вӗсем Уэлдон миссиспа Дикран пӗр ҫеккунта та уйрӑлман, Негоро вара ялан ҫыран хӗрринче ҫӳрерӗ.

Негры были честными людьми, да к тому же они ни на секунду не отходили от миссис Уэлдон и Дика, а Негоро все время бродил по берегу.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ялан пӗр хӑйшӗн ҫеҫ тӑрӑшнине ку ҫын йӗркеллӗ япала тесе шутланӑн туйӑнчӗ.

Казалось, этот человек считал совершенно естественным всегда заботиться только о себе.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Кирек мӗн пулсассӑн та эпӗ ялан сирӗнпе.

— Что бы ни случилось, я всегда с вами.

Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вӑл ҫемьере ялан вӑталӑххи пулнӑ, халӗ вара, ашшӗ вилнӗ хыҫҫӑн, Саша Петербургра чухне, вӑл асли тата чи тӗрекли пулса юлчӗ.

Он всегда был средним в семье, а теперь, после смерти отца и когда Саша в Петербурге, он стал старшим и самым сильным.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Каҫсерен унта ялан амӑшӗ ларать.

По вечерам там всегда сидит мама.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вӑл ачисене мӗнле вӗрентет, хӑй те ялан ҫавӑн пек тӑвать.

Он сам делал всегда так, как учил детей.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ун сӑранӗ ялан сивӗ, хӑтлӑхсӑр.

Оно всегда холодное и неуютное.

Кивӗ кресло // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ку юрра атте ялан юрлать, — терӗ Саша.

— Эту песню всегда поет папа, — ответил Саша.

Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Пурӑнса ирттерӗн эсӗ Пурнӑҫна ялан ӗҫрех, Ӗҫӳ пулӗ лӑпкӑ, шавсӑр — Ан хӑра ватӑлӑхран.

Будешь жить ты в скромной доле, Жизнью тихой, трудовой, Жизнью тихой, неизвестной Проживешь до смерти ты,

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Оля вара ялан пиччӗш мӗн тунине тӑвать.

Но Оля всегда делает то, что делает брат.

Кивӗ венец урамӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Поэт — пур инкекшӗн процент тӳлекен ҫын, Вӑл парӑмлӑ ялан пур тӗнче умӗнче.

Поэт всегда должник вселенной, платящий на горе проценты и пени.

Поэзи ҫинчен фининспекторпа калаҫни // Петӗр Хусанкай. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 78–87 с.

Ҫутат ялан, мӗнпур ҫӗрте, ҫутат эс ӗмер-ӗмер, ҫутат, ҫутал та хӗпӗрте! —

Светить всегда, светить везде, до дней последних донца, светить — и никаких гвоздей!

Ҫулла дачӑра Владимир Маяковский курнӑ тӗлӗнмелле мыскара // Аркадий Ӗҫхӗл. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 73–77 с.

«Пилигрим» хӑй пыракан ҫултан вунпилӗк градус ҫурҫӗререх пӑрӑннӑ, — ку ӗнтӗ, паллах, тинӗсре кӗрлекен тӑвӑл ӑна ялан ҫурҫӗр-хӗвелтухӑҫнелле хӑваланӑ пирки пулчӗ.

Значит, «Пилигрим» оказался на пятнадцать градусов севернее, чем должен был бы находиться, — конечно, из-за бури, которая гнала корабль на северо-запад.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Эпӗ кимме хӗрлӗ шыв хӗррипе, ҫил ялан кит енчен пирӗн еннелле вӗрмелле тытса пырӑп.

 — Я буду держать по краю красного поля, так, чтобы ветер все время был в нашу сторону.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫутҫанталӑка ним чухлӗ те юратман ҫынна ҫеҫ тинӗс ялан пӗр евӗрлӗн курӑнать.

Только человеку, глубоко равнодушному к природе, море может показаться однообразным.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Океан вӑрттӑнлӑхне пӗлме, унӑн ялан хумханса тӑракан ҫийӗнчен пӗлӗт ҫӳллӗшне хӑпарма пултаракан вичкӗн ӑса мӗнле ӑмсанас мар!

Как не позавидовать тем пытливым умам, которые умеют выведывать у океана его тайны, подниматься от его вечно движущихся вод к небесным высотам!

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех