Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗлне (тĕпĕ: тӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Фока, ватӑла пуҫланӑ пулин те, пусма тӑрӑх питӗ ҫӑмӑллӑн та хӑвӑрт чупса анчӗ те: «Кунта килсе тӑратӑр!» — тесе кӑшкӑрса ячӗ, вара, мӗн тумаллине никам аса илтермесӗрех пӗлекен ҫын пек, крыльца умӗнчи лаптӑк варрине, лавҫӑ линейкӑна пырса тӑратмалли вырӑнпа алӑк тӗлне урисене сарлакан пусса ҫирӗппӗн тӑчӗ.

Фока, несмотря на свои преклонные лета, сбежал с лестницы очень ловко и скоро, крикнул: «Подавай!» — и, раздвинув ноги, твердо стал посредине подъезда, между тем местом, куда должен был подкатить линейку кучер, и порогом, в позиции человека, которому не нужно напоминать о его обязанности.

VI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Карл Иваныч халатне хывать; хулӗ тӗлне хӑпартлантарса пӗрӗм-пӗрӗм ҫӗленӗ кӑвак фрак тӑхӑнать, тӗкӗр умӗнче хӑйӗн галстукне тӳрлетет те пире аяла — аннене сывлӑх сунма ертсе каять.

Карл Иваныч снял халат, надел синий фрак с возвышениями и сборками на плечах, оправил перед зеркалом свой галстук и повел нас вниз — здороваться с матушкой.

I сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Упа шӑтӑкӗсем патне партизансем кӑнтӑр тӗлне кӑна сӗтӗрӗнсе ҫитрӗҫ.

Когда они добрались к Мечьим Рупам, был уже почти полдень.

8 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑл тулӑ пӗрчине сӑхса илесшӗн сӑмсине пӗрчӗ тӗлне туса сӑхмах тӑнӑччӗ, анчах ури шуса кайнӑ та пуҫӗпе Ашак чӗркуҫҫи хушшине лекнӗ тӑнӑ.

Хотела она клюнуть зернышко, совсем уже нацелилась носом, да оступилась и попала головой ослу между колен.

Паттӑр ашак // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 51–55 с.

Упа Тилӗ йӑви тӗлне ҫитсе чарӑннӑ та ним тума пӗлмесӗр ун-кун пӑхкаласа илнӗ, мӗн тӑвас тетӗн: хӑй пысӑк та сарлака.

А медведь остановился и не знает, как ему теперь быть: сам большой да толстый.

Тилӗпе упа тата кӗтӳҫӗ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 51–55 с.

Тилӗ хӳрине кӑна кӑтартнӑ, хӑйӗн йӑви тӗлне ҫитнӗ те ҫӗр шӑтӑкне кӗрех кайнӑ.

Лиса — наутек, добежала до норы, хвостом вильнула и пропала, будто ее и не было.

Тилӗпе упа тата кӗтӳҫӗ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 51–55 с.

Жиренше хан патне ирхи кӑвак шуҫӑм килнӗ чухне, качака ҫине утланса пынӑ та лӑп вырӑсла хапхан ҫӳлти кашти тӗлне чарӑнса тӑнӑ.

Жиренше явился к хану на утренней заре, сидя верхом на козле, и остановился под самой перекладиной ворот.

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Карашаш ун ҫинчен куҫне илмесӗр пӑхса ларнӑран, Жиренше аллине чӗри тӗлне тытса кӑтартнине асӑрхаса илнӗ те, пӳрнисемпе хӑйӗн куҫӗсене сӗртӗнтернӗ.

Карашаш, не спускавшая с него глаз, заметила это движение и дотронулась пальцами до своих глаз.

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Карашаш илемлӗхне тата ӑсне ытараймасӑр, вӑл вӑрттӑн хӑйӗн аллине кӑкӑр ҫине, чӗри тӗлне туса тытнӑ, апла туни Жиренше Карашаша ытарайми юратнине пӗлтернӗ.

Пленившись её красотой и умом, он тайком приложил руку к сердцу в знак того, что горячо полюбил её.

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Ҫак вӑхӑт тӗлне шӑпах Мелик пырса ҫитетчӗ.

В это время как раз приходил Веник.

«Харсыр» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Ҫак сӑмахсем тӗлне ҫитсен, эпӗ такӑнтӑм та вулама чарӑнтӑм: малалла анне ман тепӗр хут экзамен тытмалли ҫинчен, кӗнекесем нумай вулама кирли ҫинчен те ҫырнӑ.

» — На этой фразе я споткнулся и замолчал: дальше мама писала о моей переэкзаменовке и о том, как упорно я должен пыхтеть над учебниками.

«Анчах та ҫав вӑхӑтрах…» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Кил тӗлне ҫитсен, Клавье аппа: — Сашӑна эпӗ паян ӗнсе кукли тутантаратӑпах. Йӑлтах ҫавӑн ӗҫӗ ку, — терӗ.

Уже у самого дома тетя Кланя сказала: — А Сашке моему я сегодня нащелкаю по затылку! Это все его проделки.

«Эпӗ килнӗ! Килнӗ!» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Анчах вӑл чӑптасен тӗлне кӑна ҫитнӗччӗ, икӗ «пулӑҫӑ» тӳрех ҫӑмарта купи ҫине сиксе ӳкрӗҫ.

Но едва поравнялся с циновками, как два «рыбака» прыгнули прямо в кучу яиц.

IV // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 43–69 с.

Гейзер тӗлне ҫӳле хӑпарса лармалли тӑвас, кӗлетке тулта пултӑр, пуҫ пӑс ҫинче хӗртӗнсе тӑтӑр, тет.

Говорит, чтобы сделать над гейзером возвышение, чтобы тело было снаружи, а голова дышала на пару.

С. Диковский ҫинчен // Хӗветӗр Уяр. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 3–7 с.

Ҫак вӑхӑт тӗлне министрӑн ывӑлӗсем те, питӗ тӗл перекенскерсем, киле, Сеула таврӑннӑ.

И сыновья министра, лучшие стрелки, к этому времени приехали в Сеул.

Тӗл перекен ҫын // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гарин-Михайловский Н.Г. Корея юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 32 с. — 19–26 с.

Ҫак вӑхӑт тӗлне эпӗ унӑн ашшӗ-амӑшӗсемпе ҫыхӑнтӑм.

К этому времени я уже списался с его родителями.

50 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Виҫӗ сехет тӗлне эпир ҫул ҫине тата станци патне дозорнӑйсем яратпӑр — вӗсем хӑнасене кӗтсе илеҫҫӗ те пире пӗлтереҫҫӗ.

К трем мы высылаем дозорных на дорогу и на станцию — они встретят гостей и известят нас.

35 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Вӑл пирӗн пата час-часах пыратчӗ, — пӗр пилӗк сехет тӗлне ҫитетчӗ те, каҫ пуласпа тин каятчӗ.

Он приходил к нам часто, обычно часам к пяти, и уходил под вечер, всегда в сопровождении троих-четверых ребят.

34 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Каялла… ну, кӑнтӑрлахи апат тӗлне таврӑнма тӑрӑшӑп!

Вернусь… гм… к обеду постараюсь!

34 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Тынэт аслашшӗне хуллен лартрӗ те аллисене чӗри тӗлне тытрӗ.

Тынэт бережно усадил деда, схватился рукой за сердце:

Телейлӗ ҫӗршывра // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех