Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

татса (тĕпĕ: тат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах сулнӑ-ҫапнӑ чухнехи вӑхӑт кашнин шӑпине татса парасси пур пӗрех кӑштах туйӑнать.

Лишь особый трепет рокового усилия, заключенный в каждом ударе,

Гладиаторсем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 93–97 с.

Ҫапах та шӑпана юрату татса параймасть!

Однако не любовь решает судьбу!

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

— Ҫапла, татса панӑ, — илтӗнчӗ хурав.

— Да, так решено, — прозвучал ответ.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Шамполионӑн шутсӑр пысӑк ҫыхӑнусем пур, — халӗ вӗсем хевтесӗр, чӗнмеҫҫӗ; хӑй вӑл унка татса тухма, хуптӗрлевне пушӑ вырӑнта пуҫа-пуҫӑн ҫапӑнмашкӑн хистеме ӑнтӑлать, — анчах ҫакна пурнӑҫлама хальлӗхе мехел ҫитереймест.

Огромные связи, какими располагал он, беспомощно молчали, бессильные выяснить инициативу организации; он же стремился, покинув круг, заставить облаву стукнуться лбами на пустом месте, но этого пока не удавалось привести в исполнение.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Татса панӑ: эпӗ — ҫӗнӗ Ферфас!

— Решено: я — новый Ферфас!

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 15–21 с.

Президионпа Ферфас балкон ҫине тухрӗҫ, хӑйсем малалла пуласси-пулмассин шӑпине татса пама ыйтрӗҫ.

Президион и Ферфас вышли на балкон с просьбой решить судьбу дальнейшего их существования.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 15–21 с.

— Хамӑрӑн ҫак хирӗҫӗве мӗнпе татса парӑпӑр?!

— Как же мы решим нашу распрю?!

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 15–21 с.

— Ку ыйтӑва татса панӑ… манӑн шухӑшӑмпа, — асӑрхануллӑн хуравларӗ Кольбер, ӑна темӗнле серепене лекесси кӑштах аптӑратрӗ.

— Этот вопрос исчерпан, я полагаю, — осторожно ответил Кольбер, не без основания предполагая ловушку.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Халӗ… — килӗшнине пӗлтерсен малалла калаҫрӗ лоцман, — халӗ ҫавӑн пек татса парӑпӑр.

Теперь, — продолжал он, получив согласное одобрение, — теперь так и решим.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Анчах эпӗ акӑ мӗн ыйтасшӑн: каласамӑр, мӗншӗн эпир виҫсӗмӗр те пӗр вӑхӑтра вӑранса кайрӑмӑр, ҫав кун эсир манӑн шӑпана татса панӑччӗ ахӑр.

Но есть у меня просьба: скажите, почему проснулись мы трое в один день, когда вы, по-видимому, уже решили мою участь?

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Укҫа, — кӗскен татса хучӗ Энниок.

— Деньги, — коротко сказал Энниок.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Эпир пӗтӗмпех татса панӑ.

Все решено нами.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Калаҫнӑ май ҫап-ҫутӑ тӗлӗкри пек куҫса ҫӳрет, унта пӗтӗмпех самантсем татса параҫҫӗ, хӑрушла тунсӑхпа тата вӑрттӑнлӑхпа тулнӑ.

Она говорила и двигалась, как бы в ярком сне, где все решения мгновенны, полны кошмарной тоски и тайны.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Юрать, килӗшетӗп! — ҫирӗппӗн татса каларӗ вӑл.

— Хорошо, согласна! — твердо произнесла она.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Неврастениллӗ амасем, — кӗскен татса хучӗ Нок.

— Неврастенические самки, — коротко срезал Нок.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Урмӑш ҫил гротпа фокзейле татса ывӑтрӗ, саппас грот лартрӑмӑр, кӑнтӑралла каятпӑр, Нок матрос тинӗсе ӳксе вилчӗ.

Сорваны ветром грот и фокзейль, поставили запасный грот, идем к югу, матрос Нок упал в море и погиб.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Пирӗн ӗҫе татса паракан ӑстана тупма вара, Бильдер, паллах ӗнтӗ, сансӑр пуҫне… мӗншӗн тесен… ҫынсем каланӑ тӑрӑх…

Но уж и поискать такого в нашем деле мастера, разумеется, кроме тебя, Бильдер, потому что, как говорят…

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Митя симӗс улӑхра ула-чӑла лӗпӗшсем хыҫҫӑн ывӑниччен чупса ҫӳрерӗ, чечексем татса тултарчӗ, унтан ашшӗ патне пычӗ те: — Ытла та аван-ҫке ҫуркунне! — терӗ.

Митя вволю набегался за пестрыми бабочками по зеленому лугу, нарвал цветов, прибежал к отцу и говорит: — Что за прелесть эта весна!

Тӑватӑ ӗмӗт // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 3–6 с.

Эсир умри тӗллевсене оперативлӑ пурнӑҫлама пултарни, ҫивӗч ыйтусене ӑнӑҫлӑ татса пани, пулӑшу кӳрессин культурине яланах лайӑхлатса пынӑ май ҫак ӗҫ шайне ҫӳле ҫӗклени пысӑк хисепе тивӗҫ.

Ваше умение оперативно решать поставленные задачи, с честью справляться со сложными ситуациями, на высоком уровне оказывать услуги, постоянно совершенствуя культуру обслуживания, вызывает самое глубокое уважение.

Халӑха йӑла пулӑшӑвӗ парас ӗҫ тата ҫурт-йӗрпе коммуналлӑ хуҫалӑх ӗҫченӗсен кунӗ ячӗпе саламлани (2022) // Олег Николаев. https://cap.ru/news/2022/03/19/glava-chu ... aet-s-dnem

— Тинӗс харкашӑва тӳсме пултараймасть, — хушса хучӗ вӑл, — ыран вара пӗтӗмпех татса парӑпӑр.

— Море не терпит раздоров, — прибавил он, — а завтра все будет кончено.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех