Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӗҫсе (тĕпĕ: вӗҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Эпӗ мӗн… мана шӑна вырӑнне хурса шеллетермелӗх вӗҫсе килнӗ-и кунта Ҫӗр ҫинчен?
Не для того я с земли летел, чтобы здесь меня, как муху, застукали…

Гусевӑн ҫак кунхи ӗҫ-хӗлӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кӗпӗрленӳре йывӑр сывлав вӗҫсе иртрӗ.
По толпе пролетел тяжкий вздох.

Ун ҫийӗн ҫавра ҫилле вӗҫсе иртнӗ май граната пӑрахрӗ.
Пролетая вихрем над ним, бросил гранату.

Гусев карап тавра вӗҫсе ҫаврӑнчӗ.
Гусев описал над кораблём круг.

Ирхи вунӑ сехетре Гусев Тускуб керменӗнчен Соацерӑна вӗҫсе кайрӗ: борт ҫинче — авиаци картти, хӗҫ-пӑшал, ӗҫме-ҫиме тата алӑ гранати ултӑ штук, — вӗсене вӑл Лося систермесӗр Петербургра чиксе хунӑччӗ.
В десять часов утра Гусев вылетел из тускубовой усадьбы в Соацеру, имея на борту лодки — авиационную карту, оружие, довольствие и шесть штук ручных гранат, — их он, тайно от Лося, захватил ещё в Петербурге.

— Эсир мӗнпе вӗҫсе килнӗ?
— На чём вы прилетели?

Лось Гусева пулӑшма васкать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кимӗ аялалла чӑмрӗ, Соам кӳлли ҫийӗн вӗҫсе иртрӗ те — тӗпсӗр ҫыр ҫийӗн ҫакӑнса тӑракан анлӑ тӳреме анса ларчӗ.
Лодка пошла вниз, пролетела над озером Соам и опустилась на просторную площадку, висящую над пропастью.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ — ҫунаттисене кӑтартса ҫиҫрӗ те вӗҫсе ҫавра турӗ, — аяларах та аяларах, Лось пуҫӗ ҫийӗн шуҫса иртрӗ, анса ларчӗ.
Вот — сверкнула, показав крылья, описала круг, — всё ниже, ниже, скользнула над головой и села.

Лось пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Чӳрече леш енче вӗҫсе каякан киммӗн тӑсӑлчӑк шӑхӑрӑвӗ илтӗнсе кайрӗ.
За окном послышался протяжный свист улетающей лодки.

Ҫичӗ тӳпене вӗҫсе улӑхатӑн иккен те, — унта та ав — хӗрарӑм.
На седьмое небо улети и там — баба.

— Вӗҫсе килӗр, Алексей Иванович, анчах паянхи ҫӗрлех таврӑнӑр.
— Слетайте, Алексей Иванович, но только нынче же ночью вернитесь.

— Ҫӗр ҫинчен вӗҫсе килнисене шанмалла-и?
— Надеяться на переселенцев с земли?

Тускуб // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тускуб, эсӗ хӑвӑн килӳнте Ҫӗр ҫинчен вӗҫсе килнӗ икӗ ҫынна пытарса усратӑн.
Тускуб, ты спрятал у себя в дому двух людей, прилетевших с земли.

Кун варринче хула ҫийӗн правительство киммисем вӗҫсе иртрӗҫ, тӳперен урамсене шурӑ пӗчӗк афишӑсем тӑкӑнаҫҫӗ.
В середине дня над городом пролетели правительственные лодки, и дождь белых афишек посыпался с неба на улицы.

Эпир Хур Кайӑк Ҫулӗ текен ҫулпа вӗҫсе килтӗмӗр.
Мы перелетели звёздную дорогу, называемую млечным путём.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кӳлӗ еннелле сип-симӗс тӑрнасем вӗҫсе ҫухалчӗҫ.
Пролетели на озеро изумрудные журавли.

Пусма ҫинче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӗҫетӗн — вӗҫсе ҫитес тесе.
Лечу, чтобы прилететь.

Тӗтреллӗ шарик // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ӗҫме, ҫиме, ваннӑра ҫӑвӑнса уҫӑлма, каҫарӑр та, ҫакӑншӑн кунта вӗҫсе килмеллеччӗ-и вара?
Пить, есть, в ванных прохлаждаться — за этим, ведь, и лететь не стоило.

Шуйттан пӗлет темӗнле инҫете вӗҫсе килтӗмӗр те иккен — ак сана; ларах лӑпкӑ кӗтесре…
Летели Чёрт её знает какую даль, и, пожалуйте, — сиди в захолустье.

Ҫаран ҫине сарӑ кайӑксем вӗҫсе анчӗҫ те ҫунаттисене антарса шывӑн асамат кӗперӗллӗ сирпӗнчӗкӗсен айӗнче ҫатӑлтатаҫҫӗ, аякра симӗс тӑрна-тунсӑхҫӑ вӑрӑм урисемпе тӗнкӗлтеттерсе кумса ҫӳрет.
Опустились на луг жёлтые птицы и распушились, отряхиваясь под радужным фонтаном воды, вдали бродил на длинных ногах ярко зелёный журавль-меланхолик.

Сенкер ӗшнере // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика