Шырав

Шырав ĕçĕ:

илеҫҫӗ (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫакӑн пек хӑрушӑ минутсенче алӑпа паллӑ тунисем сӑмахсенчен ытларах каласа параҫҫӗ, ҫынсем ҫур сӑмахранах пӗрне-пӗри ӑнланса илеҫҫӗ.
В такие страшные минуты жесты говорят больше, чем слова, и люди понимают друг друга с полуслова.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсенчен хӑш-пӗрисем вут патнех чупса пырса урисене пӗҫертсе илеҫҫӗ.
Некоторые из них подбегали к самому костру, обжигая лапы.

Пампассенче ҫулҫӳрекен аргентинецсем, шывсӑр аптӑраса ҫитсен, ҫӗре тем тарӑнӑш чавса кӗреҫҫӗ те ҫавӑнтан шыв илеҫҫӗ.
Аргентинцы, путешествующие по пампасам, когда их одолевает жажда, обычно роют землю на несколько саженей вглубь и находят там воду.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Пӗлӗт татӑкӗсем кӑна хӗвеле сайра хутра хупӑрласа илеҫҫӗ.
Изредка только мимолётная тучка заслоняла солнце.

— Тата ҫакна ҫеҫ каламалла, кунти ҫеҫенхир пушарӗсем тӑтӑшах темӗн пысӑкӑш вырӑна ярса илеҫҫӗ.
— Надо только добавить, что степные пожары здесь часто охватывают огромные пространства.

Пӗтӗм вӑйран вӑл пыр тӗпӗпе кӑшкӑрать, вӑл уҫӑ сӑмахсене янтратса калаҫнӑ май унӑн янах шӑммисем сиккелесе илеҫҫӗ.
Слышно было, как он произносит звучные слова, изо всех сил напрягая голосовые связки, язык и челюсти.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Майорпа Гленарван ун ҫине чалӑшшӑн пӑхкаласа илеҫҫӗ.
Майор и Гленарван искоса поглядывали на него.

Роберта, тин ҫеҫ пӗр хӑрушӑ инкекрен хӑтӑлнӑскере, ҫавӑн пекех тата тепӗр хӑрушлӑх хӑратса тӑрать: ӑна ачашласа тинккине илеҫҫӗ.
Роберту, только что избавившемуся от одной страшной опасности, угрожала другая, не менее страшная, — быть замученным ласками.

Хытӑ аннипе чыхӑна-чыхӑна кайса, юр-тӑманлӑ ҫилпе нимӗн те курмасӑр, шартлама сивӗпе шӑнса кӳтнӗскерсем, вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе тӑнран ҫухалса каяҫҫӗ, анчах пурпӗрех вӗсем пурне те пултаракан туйӑм-сисӗмпе парӑнса ҫӗртен яра-яра илеҫҫӗ.
Задыхающиеся от быстроты скольжения, ослеплённые снежным вихрем, пронизанные резким холодом, теряя временами сознание, они всё-таки продолжали цепляться за землю, повинуясь всемогущему инстинкту самосохранения.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хӑранипе ним тума пӗлмен ҫынсем ҫӗртен, мӑкран яра-яра илеҫҫӗ.
Ошеломлённые, испуганные люди цеплялись за землю, за мох.

Вӗсен тӑррисем кисренсе илеҫҫӗ те тискеррӗн кӗмсӗртетсе таҫта ҫитиех анса каяҫҫӗ, вӗсене темӗскер ҫӑтса ярать тейӗн.
Вершины их качались и потом с диким треском куда-то проваливались, словно в раскрытый люк.

Хӑш-пӗр чухне унӑн мачта тӑррисем темӗн ҫӳллӗш ҫыранта шывалла усӑнса аннӑ бук йывӑҫҫин турачӗсен айӗпе сӗртӗнсе иртет; час-часах яхтӑн винчӗсем пысӑк шыв вӑррисен лӑпкӑ шывӗсене пӑтратса илеҫҫӗ те, мӗнпур кӑвакалсемпе кайӑк хурӗсем, хир чӑххисемпе кайӑк кӑвакалӗсем тата ҫак вырӑнсенчи ытти ӗрчевлӗ чӗрчунсем ыйӑхран вӑранса кӗшӗлтетсе юлаҫҫӗ.
Иногда верхушки её мачт задевали за ветви буков, склонявшихся над водой с высокого берега; часто винт яхты будоражил спокойные воды в устьях больших рек, будя уток, гусей, куликов, чирков и всё прочее пернатое население этих мест.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Савнӑ хӗрӗн аллисем хыттӑн ыталаса илеҫҫӗ, электричество токӗ килсе ҫапӑннӑ пек вӗри тутасем тӗл пулса ҫыпҫӑнаҫҫӗ — мӗн пулма пултарӗ тӗнчере ҫакӑнтан тӑванраххи.
Что может быть роднее рук любимой, обхвативших шею, и — поцелуй, жгучий, как удар тока!

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Петлюра тӑракан тӗле ҫитмессерен, салтаксем хӑйсем тӗллӗн «мухтав» тесе кранклатса илеҫҫӗ те шоссе тӑрӑх ҫул айккинчи урамсене кӗрсе каяҫҫӗ.
Подходя к месту, где стоял Петлюра, солдаты механически гаркали «слава» и заворачивали по шоссе в боковые улицы.

— Чуна илеҫҫӗ ӗнтӗ вӗсем, ылханчӑксем, — куҫҫулне ҫӑта-ҫӑта, мӗн пуласса пӗтӗмӗшпех тавҫӑрса илеймесӗр, пӑшӑлтатать хӗр.
— Замучают меня, проклятые, — глотая слезы, с неосознанным ужасом шептала она.

Тӗлӗ-тӗлӗпе ҫаратса илнӗ япаласене уйӑрайман пирки кашкӑрла хурахсем хушшинче ҫапӑҫу пуҫланса каять, хӑшпӗр ҫӗрте хӗҫсем ялтӑртатса илеҫҫӗ.
Вспыхивали короткие волчьи схватки среди не поделивших добычу громил, кое-где взметывались выхваченные сабли.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Полковник пуп хӗрӗпе пӗрре ҫавӑрӑнма та ӗлкӗреймерӗ, сасартӑк часовойсем чупса кӗрсе: — Театра Павлюк ҫыннисем ҫавӑрса илеҫҫӗ! — тесе кӑшкӑрса ячӗҫ.
Не успел полковник пройти с поповной один круг, как ворвавшиеся в двери часовые закричали: — Театр окружают павлюковцы!

Хулӑн бассем ассӑн сывласа илеҫҫӗ, шӑрантарать вара купӑс шухӑ та савӑнӑҫлӑ юрра.
Вздохнут басы, и засыплет гармоника лихую, заливистую…

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Павка, хӑраса вӑраннипе, нимӗн пӗлмесӗр тӑрать, куҫӗсем ҫиҫӗм пек йӑлтӑртатса илеҫҫӗ, пӗтӗм ӳт-пӗвӗ вут пек пӗҫерсе тӑрать.
Павка со сна ничего не понимал, в глазах вспыхивали яркие молнии, и жгучая боль пронизывала все тело.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Тӗнче ҫаврӑннӑ вӑхӑтра Миккуль улӑхра пуҫне пӗксе ларни, Лисук йӑваланса йӗни, Анахвис ӑна йӑпатма хӑтланни курӑна-курӑна илеҫҫӗ.
В вихре кружения мелькает согбенная фигура Николая; бьющаяся в рыданиях Лиза; утешающая ее Анфиса.

Тӑххӑрмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика