Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыттӑн сăмах пирĕн базăра пур.

хыттӑн (тĕпĕ: хыттӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Мӗн кирлӗ сире? — хыттӑн ыйтрӗ председатель.
— Что вам угодно? — спросил председатель сухо.

4. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Вӑл именӳллӗн пӑхни Соболь хыттӑн, татӑклӑн пӑхнипе тӗл пулчӗ те, вӗсен куҫӗсенче пӗр-пӗрине ӑнланнинчен пысӑкрах япала пурри палӑрчӗ.
Его смущенный взгляд встретился с серьезным и решительным взглядом Соболя, и в обоих мелькнуло нечто большее, чем простое взаимное понимание.

3. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

— Канцеляри сылтӑм енче, — терӗ комиссар хыттӑн.
— Канцелярия направо, — сухо сказал комиссар.

2. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

— Пирӗн ҫулпуҫсем-и-мӗн?! — хыттӑн кӑшкӑрса ячӗ вӑл.
— Разве у нас вожди?! — резко закричал он.

Командӑсем парса хыттӑн кӑшкӑрни лӑпсӑркка чӑрӑшсем айӗнче, йӗркерен тухнӑ выҫӑ ҫынсем хушшинче вырӑнсӑр пулнӑн туйӑнчӗ, вӗсем таҫта тутӑхнӑ мӑкпа витӗннӗ йывӑҫсем хушшинче путса ларчӗҫ.
Резкие выкрики команд казались неуместными под мохнатыми елями в распущенной массе голодных людей и тотчас же глохли где-то в заржавленном мхе карчей.

1. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

— Пӑхӑр-ха, пӑхӑр, часрах! — тесе хыттӑн чӗнчӗ Буратино.
— Глядите, глядите скорее! — громко позвал Буратино.

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Мальвина чӗри кӑна будильник сехет пек хыттӑн картлатса тӑчӗ.
Только сердце у Мальвины стучало громко, как будильник.

Карабас Барабас пуҫӗ тӑрринчен чакак хыттӑн чаклатса вӗҫсе иртсе кайрӗ.
Над головой Карабаса Барабаса пролетела сорока, громко тараторя:

Буратино хӑйӗн пурӑнӑҫӗнче пуҫласа питех те пысӑк хуйхӑна кӗрсе ӳкет, анчах ӗҫ аванах майлашса каять // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Карабас Барабас тӗлӗнсе кайса шӑлӗсемпе хыттӑн шаккаса илчӗ те, куҫӗсене чарса пӑрахса Дуремар ҫине пӑхрӗ.
Карабас Барабас от неожиданности громко щёлкнул челюстями и выпучился на Дуремара.

Буратино ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне пӗлет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Анчах сасартӑк питех та хыттӑн, ӳснӗ ҫынсен сасси пек сасӑпа, ҫапла каларӗ:
Но теперь она сказала — очень твёрдо, взрослым голосом:

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Инҫетрен калама ҫук хыттӑн йынӑшса ҫухӑрни илтӗннӗ, — ку ӗнтӗ хӑйсен пурӑнӑҫӗсене питех те хакла сутнӑ Артемонпа Буратино сасси пулмалла.
Издалека доносились отчаянные вопли и визг — это Артемон и Буратино, очевидно, дорого продавали свою жизнь.

Пьеро, таҫта тарӑн пусӑ тӗпӗнче ларнӑ пек, хыттӑн сӑвӑсем вулама пуҫларӗ:
Пьеро начал читать стишки с таким завыванием, будто он сидел на дне глубокого колодца:

Буратинопа Пьеро Мальвина патне килеҫҫӗ, анчах вӗсен ҫавӑнтах Мальвинӑпа тата Артемон йытӑпа пӗрле унтан тармалла пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Сахӑр катӑкӗпе миндальрен тунӑ пирожнӑй тӗпренчӗксемсӗр пуҫне нимӗн те тупайман пирки дежурнӑй Буратино ҫине хыттӑн кӑшкӑрса ячӗ:
Не обнаружив ничего, кроме кусочка сахара и крошек миндального пирожного, дежурный кровожадно засопел на Буратино:

Полицейскисем Буратинона ярса илеҫҫӗ те, ӑна тӳрре тухас майпа сӑмах та уҫтармаҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вара хӗрача хыттӑн, ӳснӗ ҫын сассипе ҫапла каларӗ:
Тогда девочка сказала строго, взрослым голосом:

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона вилӗмрен ҫӑлса хӑварать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Карло хӑйӗн пушмакӗсемпе тусана вӗҫтерсе, хыттӑн йынӑшса илчӗ:
Карло пылил башмаками и громко стонал:

Карло йывӑҫ пукане тӑвать те ӑна Буратино ят парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Итле-ха, — терӗ Карло хыттӑн, — эпӗ сана халӗ туса тата майлаштарса та пӗтереймен-ха, эсӗ ашкӑнма та тытӑнтӑн…
— Послушай, — сказал Карло строго, — ведь я ещё не кончил тебя мастерить, а ты уже принялся баловаться…

Тепӗрҫемӗн вара унтан ҫурма хуйхӑллӑн, хыттӑн кӑшкӑрса юрлани илтӗнсе каять:
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Сӗтӗрӗнчӗк!.. — калассине пӗр кана хыттӑн каларӗ-каларӗ те ыттине, вӗҫлемӗшне, лӑпках пӗтерчӗ ватӑ ҫын.
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Каллах ураланаймасан… — ҫӗрлехи урама клуб енчен хуткупӑс сасси хыттӑн, уҫҫӑн вӑркӑнса кӗнӗрен, тӑп такӑнчӗ Дина: «Турчӑка ачи, ахӑр, Виталий».
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тепри тӳрӗ те ӑслӑ кӗнекесен святой сывлӑшӗ ӑшне кӗрсе тухнӑскер, куллен-кун пулакан хӑрушӑ япаласен ҫӗнтерӳллӗ вӑйне астуса тӑрса, ҫав вӑй ҫӑмӑллӑнах унӑн пуҫне татма пултарнине, вараланчӑк ура тупанӗпе пусса чӗрине лапчӑтса хума пултарнине сисетчӗ, вара кирек мӗнле тавлашма та, ҫапӑҫма та хатӗр пулса, ват шӑлӗсене ҫыртса, чышкисене чӑмӑртаса пит хыттӑн хирӗҫ тӑратчӗ.
Другой, крещенный святым духом честных и мудрых книг, наблюдая победную силу буднично страшного, чувствовал, как легко эта сила может оторвать ему голову, раздавить сердце грязной ступней, и напряжен но оборонялся, сцепив зубы, сжав кулаки, всегда готовый на всякий спор и бой.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика