Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юрамасть (тĕпĕ: юра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мими тишкӗртӗрех, сана, пиччене, юрамасть.

Мими может рассуждать, а не ты, старший брат.

XXXV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Тишкӗрме юрамасть, — каллех пӳлчӗ Любочка, — пирӗнни пек атте ҫинчен тишкӗрсе калаҫма юрамасть.

— Нельзя рассуждать, — опять перебила Любочка, — нельзя рассуждать про такого отца, как наш.

XXXV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Санӑн пиччӳсене хупӑрланмаллисемсӗр курма юрамасть, — кӑшкӑрчӗ ӑна атте, — акӑ вӗсем иккӗшӗ те сан ҫывӑхна пырса, алӑка шӑкӑртаттарӗҫ, кӑмӑлу тулать-и ҫакӑнпа?

— Нельзя тебе видеть братьев без невыразимых, — кричал он ей, — а вот каждый из них постучит тебе в дверь, довольно с тебя?

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

«Юрамасть, эпир тумланман-ха».

«Никак нельзя, потому что мы не одеты».

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

«Ҫук, ку япалана капла хӑварма юрамасть», — шухӑшласа илтӗм эпӗ, вара каллех ҫав господин патне тухса, ӑна ҫав тери усал сӑмахсем калама, е, тен, май килес-тӗк, ӑна пуҫӗнчен ҫурта лартмалли ывӑспа ҫапма ҫирӗппӗн шут тытрӑм та ура ҫине тӑтӑм.

«Нет, этого нельзя так оставить», — подумал я и встал с твердым намерением пойти опять к этому господину и сказать ему что-нибудь ужасное, а может быть, даже и прибить его подсвечником по голове, коли придется.

XVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ун ҫинчен япӑх шутлама та юрамасть, мӗншӗн тесен вӑл чӑнахах питӗ лайӑх ҫын.

— Да и нельзя об нем ничего дурного думать, потому что он точно прекрасный человек.

XIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

«Лашана ҫитермелле-ха! Юрамасть, улпут», — мӑкӑртатрӗ вӑл.

«Кормить лошадь надо! нельзя, барин», — бормотал он.

VII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗре арҫынсен кӑмӑлне каяс шутпа куҫӗсене вылятнисӗр пуҫне урӑх нимӗн те тума юрамасть, терӗ Катя пӗр калаҫура, ҫакӑн хыҫҫӑн тин куҫсене ҫавнашкал ӑнланмалла мар юриех вылятнисем, ыттисене пачах тӗлӗнтермен пек туйӑнаканскерсем, мӗне пӗлтернине ӑнкарса илме пултартӑм.

Потом только, услыхав в разговоре от нее, что одно позволительное для девицы кокетство — это кокетство глаз, я мог объяснить себе эти странные неестественные гримасы глазами, которые других, кажется, вовсе не удивляли.

IV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ҫук, — терӗ вӑл, эп мӗн каласшӑн пулнине малтанах ӑнланса, — унашкал, вӗренме юрамасть.

— Нет, — отвечал он, понимая уже, что я хотел сказать ему, — так нельзя учиться.

XI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Аялтан, ҫак ҫынсем пухӑннӑ ҫӗртен, пирӗн пата шавлани, кулни тата чупкалани илтӗнчӗ, анчах пире ирхи уроксем пӗтмесӗр вӗсен ушкӑнне хутшӑнма юрамасть.

Уже звуки говора, смеху и беготни долетали к нам снизу, где собралось все это общество, но мы не могли присоединиться к нему прежде окончания утренних классов.

XI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Тиечука сулахай енне кӳлме юрамасть, — тет Филипп, ман сӑмаха хӑлхине чикмесӗр, — вӑл сулахайри пичеве кӳлмелли лаша мар.

— Дьячка нельзя налево впрягать, — говорит Филипп, не обращая внимания на мое последнее замечание, — не такая лошадь, чтоб его на левую пристяжку запрягать.

I сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫапла, батюшка, сирӗн аннӗре манма юрамасть; вӑл ҫын мар, ҫӳлти пирӗшти пулнӑ.

Да, батюшка, вашу маменьку вам забывать нельзя; это не человек был, а ангел небесный.

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Тупата юрамасть, хӗрӗм.

— Право, нельзя, мой ангел.

XXIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Кунта юлма та юрамасть — вӗсем мана шырама тытӑнаҫҫех.

И здесь оставаться тоже нельзя, потому что меня непременно хватятся.

XXI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Капла аяла анма юрамасть, мӗншӗн тесен манран мӗн пирки ташламастӑн тесе ыйтсан, эпӗ мӗн калӑп-ха?

Вниз идти нельзя в таком виде, потому что если меня спросят, отчего я не танцую, что мне сказать?

XXI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Вӑт наян хӗрарӑм, — терӗ вӑл, Иленькӑна урипе хуллен тӗксе, — унпа шӳтлеме те юрамасть

— Вот баба, нюня, — сказал он, слегка трогая его ногою, — с ним шутить нельзя…

XIX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Йытӑсем вӗсене тапӑнас пулсан, пемесӗр тӑма юрамасть.

Если собаки нападут, нельзя не стрелять.

10 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Партизансене ун пек шутлама юрамасть, Четниксем кӑна хӑйсен килӗпе хӑйсем ҫинчен ҫеҫ шутлаҫҫӗ.

Партизаны не имеют права так думать, вот четники, те заботятся только о себе и своем доме.

9 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Урӑх ҫывӑрма юрамасть, — терӗ Малиша лӑпкӑн, анчах Павӑл пӑшал кӳпчекки ҫинелле пӑхнине асӑрхаса, вӑл, ҫӗрте сӗтӗрӗнекен кӳпчек ҫинчи юра шӑла-шӑла, винтовкине ҫӳлелле туртма тытӑнчӗ Комиссар йӑл кулнипе Малишӑн пичӗ хӗрелсе кайрӗ.

Нельзя больше спать, — решительно сказал Малиша, но, заметив, что Павле, усмехаясь, глядит на его ружье, покраснел и начал вытаскивать его из снега.

9 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Юр ҫинче ытлашши выртма юрамасть.

Не годится лежать на снегу.

9 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех