Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

алли сăмах пирĕн базăра пур.
алли (тĕпĕ: алли) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ашшӗн алли хӗрачана хулпуҫҫинчен кӗтмен ҫӗртен пырса тытрӗ.

Руки отца внезапно легли на ее плечи.

IX // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Таня вӗҫӗм ашшӗ ҫине, стена ҫине, хӑйне ҫӑкӑр тӑсса паракан Надежда Петровнӑн кӑмӑллӑ алли ҫине пӑхать.

Она упорно смотрела на отца, на стену, на дружеские руки Надежды Петровны, протягивавшие ей то хлеб, то мясо.

IX // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ун патне ҫывӑха пырса, унӑн алли хӑйӗн аллинчине туйса илсен тин вӑл кӑшт лӑпланать.

И только подойдя к нему, ощущая его руку в своей, она чувствовала себя спокойней.

VII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Филька, кулам пекки ҫеҫ туса, алли ҫинчи пурӑ вараланчӑкне вӗрсе пӑрахрӗ.

Филька, чуть ухмыльнувшись, стряхнул со своих пальцев мел.

V // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Амӑшӗ куҫне аяккалла пӑрчӗ, те, Таня унӑн вӑйсӑр алли айне хӑйӗн пуҫне пытарса, ун ҫумне хытӑ пӑчӑртаннине вӑл куҫпа курмарӗ, туйрӗ кӑна.

И, отвернувшись, она не видела, а только почувствовала, как Таня спрятала голову под ее слабую руку и крепко прижалась к ней.

III // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Тахҫантан пӗрре ҫырнӑ ҫырӑвӗсенче те, унӑн алли страница ҫине аран-аран виҫӗ сӑмах кӗртнӗ ҫырӑвӗсенче, вӑл мана сивленӗ пек туйӑнатчӗ.

И даже в тех редких письмах, когда она только научилась писать, когда рука ее с трудом выводила по три слова на одной странице, я находил как бы осуждение себе.

III // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вара такамӑн пысӑк алли Филька пуҫӗ урлӑ пӗр ҫӗклем турат йӑтса иртрӗ те ӑна вут ҫине пӑрахрӗ.

Чья-то темная большая рука пронесла над головой Фильки целую охапку сучьев и бросила их в костер.

I // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Виҫҫӗмӗш хут вӑраннӑ чух тул ҫутӑлнӑччӗ ӗнтӗ, аяла антӑм; пӑхатӑп — Салли аппа халӗ те кантӑк умӗнчех, ҫурти ҫунса пӗтме пуҫланӑ, хӑй пуҫне алли ҫине хунӑ та ҫывӑрать.

А в третий раз я проснулся уже на рассвете, спустился вниз, гляжу — а тетя Салли все сидит там, и свечка у нее догорает, а она уронила свою седую голову на руку и спит.

Хӗрӗх пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вӑл мана та, тӗнчере мӗн пуррине те йӑлтах маннӑ тейӗн, алли ҫине янахӗпе тӗревленнӗ те шухӑша путнӑ.

Забыл и про меня, и про все на свете, схватился рукой за подбородок и думает.

Вӑтӑр пиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Юлашкинчен манӑн пуҫа пӗр шухӑш пырах кӗчӗ: ара, турӑ алли пачӗ вӗт мана ҫак ҫупкӑна, эпӗ тӑвакан начар ӗҫсене пӗлӗт ҫинчен йӑлтах сӑнанине пӗлех тӑрам эпӗ; хама нимӗн те усал туман мӗскӗн карчӑкӑн негрне эпӗ вӑрласа кайни те паллӑ ӗнтӗ унта.

И наконец меня осенило: ведь это, думаю, явное дело — рука провидения для того и закатила мне такую оплеуху, чтобы я понял, что на небесах следят за моим поведением; и там уже известно, что я украл негра у бедной старушки, которая ничего плохого мне не сделала.

Вӑтӑр пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

— Унӑн сылтӑм алли ӗҫлес пулсан, манӑн ҫырусене те, хӑйӗн ҫырӑвӗсене те вӑлах ҫырнине курнӑ пулӑттӑрччӗ эсир.

— Если бы он владел правой рукой, вы бы увидели, что он писал и свои и мои письма.

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

— Акӑ Гарви Уилкс янӑ ҫырусем, — терӗ, — акӑ халь икӗ ҫын ҫырнӑ хутсем, тӳрех курӑнать: ҫырусене урӑх алӑ ҫырнӑ (корольпе герцог адвокат вӗсене тӗртсе каланине ӑнланчӗҫ, вӗсем хӑраса ӳкни сӑнӗсенченех паллӑ пулчӗ), ку акӑ джентльмен алли, ҫак ҫырусене вӑл ҫырманнине те кирек кам та тӳрех курать, — тӗрӗссипе кунашкал кукӑр-макӑрсене этем алли ҫырнӑ теме те ҫук.

— Вот письма от Гарви Уилкса, а вот обе записки, и всякому видно, что письма написаны другим почерком (король с герцогом поняли, что адвокат их подвел, и вид у них был растерянный и дурацкий), а вот почерк этого джентльмена, и всякий без труда разберет, что и он тоже не писал этих писем, — в сущности, такие каракули даже и почерком назвать нельзя.

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Эпӗ Питер Уилксӑн шӑллӗ — Гарви, ку унӑн тепӗр шӑллӗ — Вильям, вӑл хӑлхасӑр-чӗлхесӗр, калаҫаймасть, пачах илтмест, халӗ ак хӑрах алли ҫеҫ ӗҫленӗ пирки паллӑсем те тӑваймасть.

Я брат Питера Уилкса — Гарви, а это его брат Уильям, глухонемой; он не говорит и не слышит, а теперь, когда у него действует только одна рука, не может делать и знаков.

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Юрать-и? — тет хӑйӗн пурҫӑн евӗр ҫемҫе аллине ман алӑ ҫине хурса, уйӑн ҫав тери ачаш алли мана ирӗлтерсех ячӗ, эпе вара унпа килӗшрӗм.

Хорошо? — И кладет свою шелковистую ручку мне на руку, да так ласково, что я растаял и на все согласился.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Меллӗ саманта кӗтсе илсе, вӑл ҫав тӑхлана йӗкехӳре ҫине вӑркӑнтарчӗ, анчах лектереймерӗ те алли хытӑ ыратнипе йынӑшса илчӗ.

Выждав случая, она швырнула этой штукой в крысу, но не попала и охнула — так больно ей было руку.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Кунсӑр пуҫне вӑл мана, ҫӗлен хӑнкӑрмине татса илсе, ӑна хӑйӗн алли ҫине ҫыхма хушрӗ.

И еще он велел мне снять с нее кольца и привязать ему к руке.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Малтан ҫак алӑ ирсӗр ҫын алли пулнӑ, халӗ вӑл тӳрӗ кӑмӑллӑ ырӑ ҫын алли, ҫӗнӗ пурнӑҫпа пурӑнма тытӑнакан ҫын алли, халӗ ҫак ҫын, хӑйне тем парсан та, малтанхи пек хӑтланас ҫук!

Эта рука прежде была рукой грязной свиньи, но теперь другое дело: теперь это рука честного человека, который начинает новую жизнь и лучше умрет, а уж за старое не возьмется.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Николай Артемьевич вырӑнӗнчен сиксе тӑчӗ, сылтӑм аллине пуҫӗнчен те ҫӳлӗрех ҫӗклесе, обер-секретарь алли ҫине майӗпен кӑна хучӗ.

Николай Артемьевич вскочил, поднял правую руку выше головы и мягко опустил ее на ладонь обер-секретаря.

XXIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

«Паспорт вара, — сӑмахне малалла тӑсрӗ вӑл, хӑй тӗллӗн калаҫнӑ евӗр, — ҫын алли тӑвакан япала; сӑмахран, эсир каятӑр: Мария Бредихина-и эсир, е Каролина Фогельмеер пулатӑр-и, кам пӗлет сире?»

А паспорт, — продолжал он как бы про себя, — дело рук человеческих; вы, например, едете: кто вас знает, Марья ли вы Бредихина, или же Каролина Фогельмейер?»

XXIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Алли хӑйӗн сивӗ, ҫавӑнпа вӑл мана, вӗрискере, аван пек туйӑнать.

Рука ее была холодна, и мне было приятно, что она холодна.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех