Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.

ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Карабас Барабас ҫумӑр айӗнче лачака ҫинчех ларса юлчӗ.
Карабас Барабас так и остался сидеть в луже под дождём.

Ҫӗнӗ пуканесен театрӗ малтанхи спектакльне кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Анчах вӑл тухса тарма ӗлкӗрнӗ те, халӗ хӑйӗн усал та хаяр куҫӗсемпе йывӑҫ тӑрринче ҫумӑр ҫинче шӳсе аялалла пӑхса ларать.
Но он успел удрать и сидел под дождём на дереве, глядя вниз злющими глазами.

Урамра ҫумӑр шарлаттарать, пуканесен театрӗн шӑтӑк ҫивиттийӗ витӗр ҫумӑр анать.
На улице лил дождь, дырявая крыша кукольного театра протекала.

Кушак пуҫӗ евӗрлӗ ҫумӑр пӗлӗчӗ ҫинчен Мальвина валли вӗҫен кайӑкӗсене илсе килекен хура хӑлат ярӑнса ӳкрӗ, — вӑл полици-йытӑн ҫурӑмӗ ҫине хӑйӗн чӗрнисене тӑрӑнтарса лартрӗ, хӑйӗн сарлака та вӑйлӑ ҫуначӗсемпе ҫӳлелле вӗҫсе кайрӗ, йытта хӑйпе пӗрлех ҫӗклесе хӑпарчӗ те пӑраха пачӗ…
Из облака, похожего на кошачью голову, упал чёрный коршун — тот, что обыкновенно приносил Мальвине дичь; он вонзил когти в спину полицейской собаки, взмыл на великолепных крыльях, поднял пса и выпустил его…

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унтан ҫӳлерех пӗчӗкҫӗ ҫумӑр пӗлӗчӗ, кушак пуҫӗ евӗрлӗ иртсе пырать.
Выше его плыло небольшое облако, похожее на кошачью голову.

Буратинопа Пьеро Мальвина патне килеҫҫӗ, анчах вӗсен ҫавӑнтах Мальвинӑпа тата Артемон йытӑпа пӗрле унтан тармалла пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫумӑр пӗлӗчӗсем иртсе уйӑх хӑпарсан, эпӗ сӑрт айӗнчен унталла-кунталла кӑнтратса ларакан чалӑш тӑрӑллӑ чиркӳсемлӗ хула курах кайрӑм.
Когда тучи разнесло и взошла луна, я увидел под горой городишко с покосившимися в разные стороны колокольнями.

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Тӗттӗм ҫӗрле ҫил вӗрет, ҫумӑр шарлаттарса ҫӑвать.
В темноте шумел ветер и хлестал дождь.

Пӗрреччен ҫӗрле ҫил уларӗ, ҫумӑр чӗрессипе тӑкнӑ пек ҫуса тӑчӗ.
Однажды ночью шумел ветер, лил дождь как из ведра.

Пӗрреччен ҫӗрле ҫил уларӗ, ҫумӑр чӗрессипе тӑкнӑ пек ҫуса тӑчӗ… — тесе пуҫларӗ Пьеро.
Однажды ночью шумел ветер, лил дождь как из ведра… — начал Пьеро.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывӗнчен тарать те, инкек-синкек тӗлӗшпе, хӑйӗн юлташне тӗл пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Турӑшӑн ман сӑмах вӑл — ман кукша пус ҫине юр пӗрчи, е ҫумӑр тумламӗ пырса ӳкни чухлӗ те тӑмасть.
Для господа мое слово — меньше, как мне на лысину снежинка али капля дождевая.

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Пӗлетӗр-и, эпӗ часах выртатӑп пулмалла, — терӗ пӗрре аҫа-ҫури, ҫумӑр ҫунӑ кун.
— Кажется, я скоро лягу, знаете, — сказал вотчим однажды, в дождливый день.

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Уйра юр ирӗлетчӗ, ҫӳлте хӗллехи пӗлӗтсем ирӗлсе, йӗпе юр ҫумӑр пулса, ҫӗр ҫинелле ӳкетчӗҫ; хӗвел хӑйӗн ҫутӑ кунхи ҫулӗпе вӑрахӑнтарах та вӑрахӑнтарах ҫӳретчӗ, сывлӑш ӑшӑрах пулса пыратчӗ, ӗнтӗ ҫурхи савӑнӑҫ килсе ҫитнӗ пекех, вӑл юри вылямалла таҫта хула хыҫӗнче уйсенче пытанса ларнӑ та часах хулана килсе кӗрес пекех туйӑнатчӗ.
Таяли снега в поле, таяли зимние облака в небе, падая на землю мокрым снегом и дождем; всё медленнее проходило солнце свой дневной путь, теплее становился воздух, казалось, что пришло уже весеннее веселье, шутливо прячется где-то за городом в полях и скоро хлынет на город.

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кашни кунах, вахтӑна пӗтерсен, вӑл ҫара уран, тарланӑскер, нефтӑпа вараланса пӗтнӗскер, пиҫиххисӗр йӗпе кӗпепе, ҫӑра кӑтра ҫӑмлӑ кӑкӑрне йӳле ярса, кочегар люкӗнчен ҫӳлелле тухатчӗ, ҫавӑнтах вара унӑн пит уҫах мар, пӗр пек тикӗс сасси палуба тӑрӑх юхма тытӑнатчӗ, сӑмахсем ҫумӑр тумламӗсем пек тӑкӑнатчӗҫ.
Каждый день, кончив вахту, он вылезал из люка кочегарни, босой, потный, вымазанный нефтью, в мокрой рубахе без пояса, с раскрытой грудью в густой кудрявой шерсти, и тотчас по палубе растекался его ровный, однозвучный, сиповатый голос, сеялись слова, точно капли дождя.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Каҫпа тухаттӑмччӗ те ҫӗрӗпех Хусан тракти тӑрӑх пыраттӑмччӗ, хӑш чух кӗрхи ҫумӑр ҫинче, тарӑн пылчӑк ҫийӗпе утаттӑмччӗ.
Бывало — выйдешь с вечера и всю ночь шлёпаешь по казанскому тракту, иногда — под осенним дождём, по глубокой грязи.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫумӑр ҫунӑ чух яланах ҫапла пулать.
Так всегда бывает в дождь.

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫумӑр сунӑ чухне ҫуртсем пурте чалӑш ларнӑн туйӑнаҫҫӗ, мӗншӗн тесен ҫумӑр хӑй вӑл яланах чалӑш.
При дожде все дома кажутся кривыми, потому что дождик сам — кривой всегда.

— Ҫумӑр ҫӑвать.
— Дождик идёт.

Тулта ҫумӑр лӳшкет, — никам та тула тухас ҫук, пирӗн пата, пирӗн кӗтесе килсе те пӑхас ҫук.
На дворе льёт дождь, — никто не выйдет на двор, не заглянет к нам, в тёмный наш угол.

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫумӑр ҫума тапратрӗ, ҫурт тӑрринчен тумла юхатчӗ, чӳречесенчен ҫил пырса шаккатчӗ Ман еннелле ҫавӑрӑнмасӑрах Саша ҫапла каларӗ:
Дождь пошёл, капало с крыши, в окна торкался ветер. Не оборачиваясь ко мне, Саша сказал:

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Юман ҫулҫисем шӗпӗлтетеҫҫӗ, ҫилпе ҫумӑр шавлать.
Дубовые листья шумели на ветру, шел дождь со снегом.

39 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика