Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ваҫҫукпа Мазин Генка патне чупса ҫитрӗҫ те, ӑна аллинчен ярса тытса, малалла чупса кайрӗҫ Вӗсен хыҫӗнче пулемёт шатӑртаттарса перет, вӗсемпе юнашарах хӗрарӑмсем, ачасем, стариксем пере-пере анаҫҫӗ.

Васек и Мазин с двух сторон подоспели к ней на помощь, схватили за руки товарища и, увлекая его за собой, бросились бежать, сзади них строчил пулемет, рядом падали женщины, дети, старики.

47 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Шывран инҫех те мар, сарлака тунката хыҫӗнче, хулпуҫҫийӗсемпе пӗр-пӗрин ҫумне тӗртӗнсе, икӗ ҫын выртаҫҫӗ.

Недалеко от воды, за широким пнем, плечом к плечу лежали два товарища.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Таҫта вӑрман хыҫӗнче переҫҫӗ, — терӗ Степан Ильич.

— За лесом где-то, — определил Степан Ильич.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Сирӗн пӳрт хыҫӗнче Петро ҫӳрет! — терӗ ӑна Ваҫҫук пӑшӑлтатса.

— За вашей хатой Петро ходит! — шепнул ей Васек.

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Леонтий конюхӑн пӳрчӗ хыҫӗнче Петро мӗлки шуса иртрӗ.

За хатой конюха Леонтия скользнула тень Петро.

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Кухньӑра, шкап хыҫӗнче, Николай Григорьевич пӗшкӗнсе тӑнӑ та машинкӑпа пичетлет.

В кухне, за шкафом, Николай Григорьевич, согнувшись, стучит на машинке.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хаш чухне Ваҫҫук хай ҫурӑмӗ хыҫӗнче Оксана лӑпкӑн сывланине те илтет.

Иногда Васек слышит за своими плечами спокойное дыхание Оксаны.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ваҫҫук калинкке патӗнче, георгин тӗмӗсем хыҫӗнче, куҫ илмесӗр ҫул ҫине пӑхса тӑрать.

Васек стоит за черными кустами георгинов, около перелаза; он не спускает глаз с дороги.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Игнат шыв хӗрринче, сарлака тунката хыҫӗнче, выртать.

У реки, за широким пнем, залег Игнат.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӳрт хыҫӗнче Бобик вӗрни илтӗнчӗ.

С дружеским лаем промчался за хатой Бобик.

32 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Малютин — терӗ Ваҫҫук, унтан хӑйӗн хыҫӗнче тӑракан Оксана ҫине ҫаврӑнса пӑхса, мӑнкӑмӑллӑн хушса хучӗ:

— Малютин, — сказал Васек и, оглянувшись на Оксану, стоявшую за его спиной, добавил с гордостью:

32 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Кӑмака хыҫӗнче, унччен Матвеичӑн вырӑнӗ тӑнӑ ҫӗрте, савӑт-сапа шкапӗ тӑрать.

За печкой, где были полати, стоял теперь шкаф с посудой.

32 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Алӑк хыҫӗнче савӑт-сапа шакӑртатни илтӗнчӗ.

За дверью задребезжала посуда.

32 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫывӑх хирти сарай хыҫӗнче кӗл куписем курӑнма пуҫларӗҫ.

За сараями на ближнем заснеженном поле зачернели кучки золы.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пузанӑн пуҫӗ ҫавӑнтах такам ҫурӑмӗ хыҫӗнче курӑнми пулчӗ.

Голова Пузана сразу исчезла за чьей-то спиной.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӗсем хыҫӗнче хӗрсем юрлани тата купӑс сасси илтӗнет.

Позади звучат песни девчат и разливается гармошка.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сцена ҫинче йывӑҫ тӗмӗсем ӳсеҫҫӗ, тенкелсем лараҫҫӗ, катара, чӑнкӑ сӑрт хыҫӗнче, шыв шӑнкӑртатса юхса выртать.

На сцене растут зеленые кусты, стоят скамейки, а вдали, за крутым берегом, просвечивает голубая лента реки.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Нумайӑшӗ куҫкӗретӗн те, куҫ хыҫӗнче те ял Совечӗн председательне ятланӑ, ҫавӑн пеккисем вара мӗнпур ҫитменлӗхсемшӗн Надежда Самойловна айӑплӑ тесе шутланӑ.

Многие в глаза и за глаза ругали председателя сельсовета, как будто во всех неполадках была виновата Надежда Самойловна.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Тупӑк хыҫӗнче вӗҫӗ-хӗррисӗр халӑх утать.

Сзади тянулась длинная вереница людей.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пӳрт хыҫӗнче — аслӑ килкарти, унта ишӗлме пуҫланӑ пӗчӗкҫӗ сарай пур, сарӑ ҫӗлӗк тӑхӑннӑ часовойсем пек курӑнакан вӑрӑм хӗвелҫаврӑнӑшсем лараҫҫӗ.

За избой — широкий двор, а за ним — огороженная тыном усадьба с полуразвалившимся сараем и высокими, как часовые в желтых шапках, подсолнухами.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.