Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыҫӗнче (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Лагерь хыҫӗнче самолёт валли анса лармалли вырӑн хатӗрлерӗҫ.
За лагерем расчищалась поляна — спешно готовилась посадочная площадка.

57 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Йывӑҫсем хыҫӗнче Сенька курӑнса кайрӗ.
Из-за деревьев выглянул Сенька.

56 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Палатка хыҫӗнче сасартӑк шавлани илтӗнсе кайрӗ.
За палаткой послышался шум.

Ачасем хӑранипе унӑн ҫурӑмӗ хыҫӗнче чарӑнса тӑчӗҫ.
Ребята в смятении останавливаются за его спиной.

54 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Юмансем хыҫӗнче кӗтмен ҫӗртен ҫутӑ уҫланкӑ курӑнса кайрӗ.
За дубами неожиданно открывается светлая лесная поляна.

— Хӑвӑрах тупатӑр, юмансем хыҫӗнче!
— Сами найдете — за дубами!

Юмансем хыҫӗнче сукмак пулать.
За дубами тропинка будет.

— Авӑ вӗсем, ҫырма хыҫӗнче, ҫерем ҫинче, — терӗ те вӑл, хӑвӑрт ҫаврӑнса, каялла чупрӗ.
— Вон они, за оврагом… на поляне, — быстро говорит она и, повернувшись, бежит назад.

Вӑрман хӗрринче ларакан яштака хырсене шалтан ҫутатнӑ пек туйӑнать, вӗсем хыҫӗнче тӳпен сарлака йӑрӑмӗ хӗрелет.
Словно освещенные изнутри, стоят на опушке прямые желтые сосны, за ними краснеет широкая полоса неба.

53 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Такам килӗ-ҫурчӗ хыҫӗнче сысна ҫури хӑлхана ҫурас пек ҫухӑрать, йытӑ вӗрни илтӗнет, тусанлӑ ҫул тӑрӑх пӳске хӳтерекен ачасем ҫуйӑхни янӑраса тӑрать.
У кого-то на задворках громко визжал поросенок, лаяла собака, звенели голоса ребятишек, гонявших по пыльной дороге мяч.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— А эпӗ сире паллатӑп! — шӑппӑн илтӗнчӗ хӗрача сасси офицер хыҫӗнче.
— А я вас знаю! — прозвучал за спиной офицера приглушенный девичий голос.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Аллисене темиҫе вӗҫлӗ сенӗк евӗр хатӗрсем тытса, пулӑҫсем тӗмӗсем хыҫӗнче пытанса тӑратчӗҫ, хура ҫурӑмлӑ шыв ҫӑткӑнӗ ҫиеле сиксе тухасса сыхлатчӗҫ.
Притаившись в удобном месте с острогой в руке, рыболовы следили, когда поблизости всплеснет водя и на поверхности мелькнет черпая спина речной хищницы.

Малта, арман хыҫӗнче, Вырка тата та анлӑрах сарӑлса кайнӑ, унта капланса тӑнӑ пӑр катӑкӗсем шатӑртатса ҫурӑлни катаранах илтӗнет.
Впереди, за мельницей, Вырка еще шире разлилась, и оттуда доносились грохот и треск напиравшего льда.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Пирӗн хамӑрӑн пуху тумалла, — шутларӗҫ пӳртре пысӑккисем хыҫӗнче кӗпӗрленсе тӑракан ачасем.
— У нас свой сбор будет, — тихо переговаривались ребята.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Анчах Качака Кӗҫтӳкӗ тӗмӗсем хыҫӗнче ачасем пытанса ларнине сисрӗ те сасартӑк, йывӑҫ тӗмисене хуҫа-хуҫа, аялалла вӑркӑнчӗ, кӑшкӑрса ячӗ:
Но Козел, только теперь заметив сидевших в кустах горцев, вдруг покатился обратно вниз, с треском ломая кустарник и крича:

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Шухӑшпа вӑл инҫетре, лутра ҫил арманӗ хыҫӗнче, калама ҫук пысӑк йышлӑ ҫар тапӑнса килнине курать.
Мысленно он видит вдали, за приземистой бревенчатой мельницей, неисчислимые воинские полчища.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Палатка хыҫӗнче каллех ерипен калаҫни илтӗнчӗ.
За палаткой снова приглушенные голоса.

50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Палатка хыҫӗнче сасартӑках ҫиллес сасӑ илтӗнсе кайрӗ:
За палаткой слышится легкий шум и сердитый голос:

Малта, шӗшкӗ тӗмӗсем хыҫӗнче, гитлеровецсен каскисем тата вӗсен хушшинче учительницӑн кӑвак пиншакӗ вӗлтлетсе илчӗ.
Впереди, за кустами орешника, уже мелькают гитлеровские каски и между ними знакомый синий жакетик учительницы.

49 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ялтан тухсан акӑ вӑрман пуҫланать, вӑрман хыҫӗнче вара вӗсем ҫӳрекен уҫланкӑ тата пысӑк тунката.
Сейчас за селом начнется лес, а за лесом — их поляна и большой пень.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика