Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

куҫӗ (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Манӑн разведчик куҫӗ вӗт.

— А у меня глаза разведчика.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тарас вара тӗлӗнсе кайсах пӑхса тӑчӗ: унӑн куҫӗ умӗнчех ҫын ҫамрӑкланса пычӗ, унӑн сасси ҫирӗпленчӗ, акӑ ӗнтӗ вӑл хурҫӑ пек янрама пуҫларӗ.

И Тарас с удивлением увидел, как на его глазах молодеет человек и голос начинает крепнуть, вот уже звенит металлом.

5 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Вӑл халь хӗрӳллӗн те хӑвӑрттӑн калаҫрӗ, ун куҫӗ умне лагерти хӑрушӑ картинӑсем тухса тӑчӗҫ, хӑлхасенче — каллех юлташӗсем вилес умӗн хӑркӑлтатни, пушӑ шӑхӑрни, йӗплӗ пралук ҫул ҫинче пытару кӗвви пек янрани илтӗнсе тӑчӗ.

Он говорил теперь горячо и быстро, и перед ним вставали страшные картины лагеря, и снова в его ушах хрипели предсмертные стоны товарищей, свист бича и вечный похоронный звон колючей проволоки под ветром…

1 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Вара ун куҫӗ умне сӑртсем ҫине вырнаҫнӑ хула тухса тӑчӗ.

И вот открылся перед ним город на холмах.

6 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Вӑл питне аллисемпе хупларӗ те, пурин куҫӗ умӗнчех макӑрса ячӗ.

Он закрыл лицо руками и разрыдался при всех.

4 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Малтан ун куҫӗ умӗнче тӑман явӑҫни, тата туртасемпе пӗкӗ айӗнчи лаша силленсе пыни курӑнса тӑнӑ, тата вӑл хӑйӗн айӗнче выртакан Микитене астуса илнӗ; унтан тата ҫак шухӑшсем патне урӑх шухӑшсем хутшӑна пуҫланӑ, — вӑл праҫник ҫинчен, арӑмӗпе становой, тата ҫурта ешчӗкӗ ҫинчен, унтан каллех ешчӗк айӗнче выртакан Миките ҫинчен шухӑшланӑ; кайран тата ун куҫне сутакан-илекен мужиксем курӑна пуҫланӑ, тата шурӑ стенасемпе тимӗр витнӗ ҫуртсем, ҫав ҫуртсен айӗнче Миките выртнӑ; кайран пурте ун пуҫӗнче пӑтранса кайнӑ; сӗвек кӗперрин тӗсӗсенчен пӗр шурӑ тӗс пулать, ҫавӑн пекех ун пуҫӗнчи тӗрлӗ шухӑшсем те хутӑшса кайнӑ та ун пуҫӗнче нимӗн те юлман, вӑл вара ҫывӑрса кайнӑ.

Сначала в воображении его носились впечатления метели, оглобель и лошади под дугой, трясущихся перед глазами, и вспоминалось о Никите, лежащем под ним; потом стали примешиваться воспоминания о празднике, жене, становом, свечном ящике и опять о Никите, лежащем под этим ящиком; потом стали представляться мужики, продающие и покупающие, и белые стены, и дома, крытые железом, под которыми лежал Никита; потом всё это смешалось, одно вошло в другое, и, как цвета радуги, соединяющиеся в один белый свет, все разные впечатления сошлись в одно ничто, и он заснул.

IX // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Чи малтан ҫак ӗҫ унӑн куҫӗ тӗлне пулнӑ: лаша ури ҫакланса ларнӑ мӗн.

Первое дело, которое представилось ему, было то, чтобы выпростать ногу лошади.

IX // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Хӑш чух маяксем Миките куҫӗ тӗлне пулнӑ, ҫавӑнпа вӑл хӑйсем ҫулпа пынине пӗлсе пынӑ.

Изредка ему попадались в глаза вешки, так что он знал, что ехали пока по дороге, и ему делать было нечего.

V // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Хапха умне ҫитеспе вӑл хуллентерех утса, ҫаплах нимӗн те ӑнланман, вилнӗ ҫын куҫӗ пекех хускалман куҫпа каялла ҫаврӑнса пӑхрӗ.

В воротах он остановился и оглянулся назад.

VII // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Полковник салтаксен куҫӗ умӗнче хӑйӗн чышкине кӑтартсах юнарӗ, Пӑвана часрах персе вӗлерме хӑй команда пачӗ.

Полковник потрясал кулаком перед их лицами, свирепо приказывая им построиться, взять ружья на прицел и скорее покончить с этим делом.

VII // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Вӑл калама та ҫук хытӑ ҫилленнипе чӗтренӗ, сывлӑшне аран ҫавӑрнӑ, унӑн куҫӗсем кушак куҫӗ пек йӑлтӑртатнӑ.

Он был вне себя от бешенства, дрожал и тяжело переводил дух, а глаза его искрились зеленым блеском.

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Марконе сулахай аллине куҫӗ патне ҫӗклесе Риварес аллине ҫӗкленӗ пек туса кӑтартрӗ.

— Марконе приложил кулак левой руки к глазам, показывая как Риварес поднял руку.

II // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Кӑвак кӗпе тӑхӑннӑ, пичӗ ҫинче суран ҫӗвви палӑракан, куҫӗ ҫинех усӑнса аннӑ ҫара хура ҫӳҫлӗ уксах ҫын пӗр лавкка патне пычӗ те, сӑмахӗсене хуҫкаласа, лимонад ыйтрӗ.

Хромой человек в синей блузе, со шрамом на левой щеке и целой шапкой черных волос, свешивавшихся ему на глаза, подошел к одному из бараков и спросил себе лимонаду на ломаном итальянском языке.

II // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Анчах куҫса ҫӳрекен цирк картини ун куҫӗ умне ҫӗнӗрен тухса тӑчӗ.

Но картина бродячего цирка всплыла в его памяти.

XI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Монтанелли ҫӗнӗрен хӑюлланчӗ, анчах унӑн аллинчи сапфир чулӗнчен тунӑ ҫӗрӗ куҫӗ пӗрре йӑлтӑртатнинчен, тепре сӳннинчен Пӑван унӑн алли чӗтренине курчӗ.

Самообладание вернулось наконец к Монтанелли, но по мерцающему блеску сапфира на его руке Овод видел, что он все еще дрожит.

XI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Джемма пукан ҫине ларчӗ те, калама ҫук илемлӗ ача пуҫӗ ҫине хӑйӗн куҫӗ умне чӑн-чӑн Артур сӑнарӗ тухса тӑричченех тинкерсе пӑхрӗ.

Джемма опустилась на стул, держа портрет в руках, и глядела на прекрасную детскую головку до тех пор, пока образ настоящего Артура снова не встал перед ней.

IX // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Ун куҫӗ умне тамӑк ҫав тери уҫҫӑн тухса тӑчӗ, унти асапсене вӑл хӑй тӳснӗ пекех туйӑнчӗ.

И так ярко рисовался он ее воображению, словно она видела и испытывала все это сама.

IX // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Шухӑшлӑр-ха, епле вӑл сивӗпе чӗтрет, пурин куҫӗ умӗнче те ӑна епле намӑслантарать, епле асаплантарать, вӗсен кулли пушӑпа ҫапнӑ пекех ҫапать, хӗртнӗ тимӗр пекех ҫунтарать.

Подумайте, как она дрожит от холода, как на глазах у всех душит ее стыд, как терзает ее, точно бич, их глумление, как жжет ее, точно раскаленное железо, их смех!

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Джеммӑна курсан, унӑн пичӗ куҫӗ савӑннӑ пек пулса кайрӗ.

Когда он увидел Джемму, его холодное лицо оживилось.

II // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Пуҫ тавра калламалла шухӑшласа тӑмасть — тухать те тарать хулана; шкула, Андрей Васильевич куҫӗ умне, урӑх пырса та курӑнмасть.

Она не станет просить и умолять, соберется да и укатит в город. Бросит школу, поломает себе жизнь, озлобившись на весь белый свет.

4 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех