Чӑваш чӗлхи корпусӗ

«Тӑшманӑн пысӑк вӑйӗсем» тени пурӗ те пӗр батальонра кӑна пулнӑ, — ҫав батальон вунӑ пин ҫынлӑ ҫара хӑваласа салатнӑ.

«Превосходные силы противника» заключались в одном батальоне, разогнавшем десятитысячную армию.

2. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Аҫа кушак Базилио, пӗр вунӑ утӑм сирпӗнсе кайса, ҫилленнипе хӑрлатса та мӑрлатса кӑна тӑрать.

Кот Базилио, отлетев шагов на десять, шипел от злости, как проткнутая велосипедная шина.

Буратино Карло ашшӗпе, Мальвинӑпа, Пьеропа тата Артемонпа пӗрле килне тавӑрӑнать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Карабас Барабас сухалӗ айне, жилет кӗсъине кӗрсе кайрӗ те унтан вунӑ ылтӑн туртса кӑларчӗ.

Карабас Барабас залез под бороду в жилетный карман, вынул десять золотых.

Буратино ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне пӗлет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Синьор, Карабас Барабас, пире мӗскӗнсене вунӑ ылтӑн укҫа парсан, эпир ҫак вырӑнтан сикмесӗрех сирӗн алла путсӗр Буратинона тытса паратпӑр, — терӗ.

— Синьор Карабас Барабас подарит нам на бедность десять золотых монет, и мы отдадим вам в руки негодяя Буратино, не сходя с этого места.

Буратино ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне пӗлет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вунӑ шапа кӳлӗ патнелле хырӑмӗсемпе шаплаттарса кайрӗҫ.

Десять жаб зашлёпали животами к озеру.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Хамран вунӑ утӑм хыҫаларах эпӗ чупса пыракан Карабас Барабаспа сӗлӗхсем сутакан ҫынна курах кайрӑм…

В десяти шагах позади я увидел бегущих Карабаса Барабаса и продавца пиявок…

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Тилли: — Аслӑ, питех те ӑслӑ Буратино, санӑн хӑвӑн укҫусене вунӑ хут ӳстерес килет-и? — тесе ыйтрӗ.

Лиса сказала: — Умненький, благоразумненький Буратино, хотел бы ты, чтобы у тебя денег стало в десять раз больше?

Киле май кайнӑ чухне ҫул ҫинче Буратино икӗ кӗлӗмҫӗне — Базилио ятлӑ кушак аҫине тата Алиса ятлӑ тилӗне тӗл пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Вунӑ пин шуйттан! — тесе кӑшкӑрса ячӗ Карабас Барабас.

— Десять тысяч чертей! — заорал Карабас Барабас.

Синьор Карабас Барабас Буратинона ҫунтарса ярас вырӑнне пилӗк ылтӑн укҫа парать те килне ярать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫавскер манран, ай тур-тур, вунӑ ҫула яхӑн та аслӑрахчӗ-няк.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Матвипе Кӗҫени тӗлне, ирхи куна каҫ туса, райцентртан хӑна-вӗрле сӗтелли ҫине сӑй-мӗн туянса таврӑнакансен тӗлне (тӗп ӗмӗчӗ вӗсен Кӗҫени валли туй кӗпи туянассиччӗ, пусма-тавар лавккисене кӗменни хӑвармарӗҫ — ҫук, тупӑнмарӗ ҫураҫнӑ хӗр валли шурӑ-шурӑ пӗркенчӗк, туйне вырсаникуна, ыран каҫалана, палӑртнӑ!), поселока ҫитесси пӗр вунӑ ҫухрӑмсем юласпа тухрӗ ӑнсарт чӑрмав: машина, хӑй еккипе чиперех пыраканскер, айлӑмалла пӑрӑннӑ чухне сасартӑк чӑх-чах тукаларӗ те ҫавӑнтах мотор лап сӳнсе ларчӗ; урӑх, мӗн чул чӗртес тесе тӑрмашсассӑн та, мӑкӑл та сас памарӗ — хуллен-хулленех лапама анса лӑпланчӗ.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Кунтан, аслӑ ҫул хӗрринчен, Анат Сӑрмӑша ҫитме вунӑ ҫухрӑм.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫулсеренех темиҫе вунӑ ҫул хушши Ярмаркӑна шыв илет, ҫуртсене, сарнӑ чулсене пӑсать; ҫав ҫулсерен шыв илнисем ҫынсене шутсӑр пысӑк сиен кӳреҫҫӗ, ҫав шыв илессисем хӑйсем тӗллӗн пӗтсе ларас ҫуккине пурте пӗлсе тӑратчӗҫ.

Из года в год на протяжении десятилетий вода заливает Ярмарку, портит здания, мостовые; эти ежегодные потопы приносят огромные убытки людям, и все знают, что потопы эти не устранятся сами собою.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ хуҫана каласа параттӑм: «Эпӗ ӗҫленипе эсӗ пӗр тенкӗ выляса илсен, яланах вунӑ хут ытларах ҫухататӑн» теттӗм, анчах вӑл мана куҫ хӗссе: «Юрать, пӗлмӗш пулса тӑрах!» тетчӗ.

Я указывал хозяину, что, выигрывая на моем труде рубль, он всегда теряет в десять раз больше, но он, подмигивая мне, говорил: — Ладно, притворяйся!

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ун хыҫҫӑн икӗ куҫупа та астуса тӑр, вӑл нимрен те йӗрӗнсе тӑмасть, ӑна пурте юрать: пӗр кӗрепенке пек пӑта-и, пӗр вунӑ кирпӗч-и, пӗр михӗ известка-и — пурне те туртать!

За ним — гляди в оба, он ничем не брезгует, ему всё годится: фунт гвоздей, десяток кирпича, мешок известки — всё подай сюда!

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хамӑн ырлӑхпа эпӗ вунӑ каччӑ та тупӑн, унтан чылай лайӑхраххисенех тупӑп.

С моим приданым я десяток найду, получше гораздо.

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хӑй юлчӗ, пӗччен виҫӗ ҫынна хирӗҫ; пожарнӑй картишӗ пӗр вунӑ утӑмраччӗ, салтаксем пулӑшу чӗнсе илме пултаратчӗҫ, вара Ситанова хӗнесе тӑкатчӗҫ, анчах, ун телейне пула, пожарнӑйсем хӑраса картишнелле тарса кӗчӗҫ.

А сам остался, один против троих; пожарный двор был в десятке шагов, солдаты могли позвать помощь и Ситанова избили бы, но, на его счастье, пожарные, испугавшись, убежали во двор.

XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Жихарев хӑй сӑнне-питне апла та капла улӑштарса, ҫав чултан тунӑ пек туйӑнакан хӗрарӑм тавра ҫавӑрӑнса ҫӳрет, — пӗр ҫын мар, вунӑ ҫын, пурте ӑраснаскерсем, ташланӑ пек туйӑнать: пӗри — йӑваш, парӑнаканскер; тепри — ҫиленчӗк, хӑратаканскер; виҫҫӗмӗшӗ — хӑй темскертен хӑрать те хуллен кӑна ахлатса, кӑмӑла кайман пысӑк хӗрарӑмран ҫын сисмелле мар тарасшӑн пек туйӑнать.

А Жихарев ходит вокруг этой каменной бабы, противоречиво изменяя лицо, — кажется, что пляшет не один, а десять человек, все разные: один тихий, покорный; другой — сердитый, пугающий; третий — сам чего-то боится и, тихонько охая, хочет незаметно уйти от большой неприятной женщины.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Иван Ларионович парӑннӑ пек йӑл кулса, хуйхӑллӑ, кӑвак сӑмси ҫинчи куҫлӑхне тӳрлетет те, аяккалла утать, пӗр вунӑ сасӑ харӑссӑн юрра хутшӑнса хӑватлӑ юхӑм пулса пӗрлешсе каять те, пӗтӗм мастерскоя сывлӑшалла ҫӗклентерсе ӑна лӑн-лӑн! силлентерсе тӑнӑ пек туйӑнать.

Иван Ларионович, покорно улыбаясь, поправляет очки на сером, печальном носу и отходит прочь, а десяток голосов дружно подхватывают песню, сливаясь в могучий поток, и, точно подняв на воздух всю мастерскую, мерными толчками качает ее.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Терентий Петрович ӑна лешӗ тӑпрана пур вунӑ пӳрнипех чакалама, ҫурма сасӑпа кӑмӑлсӑррӑн мӑкӑртатма тытӑнсанах асӑрхарӗ.

Терентий Петрович заметил это уже тогда, когда тот начал ковырять пашню всеми десятью пальцами и бурчать вполголоса:

Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.

Вӗсем пӗр хушӑ тӑри сассине итлесе тӑчӗҫ те каллех хӑйсен ӗҫне тытӑнчӗҫ, анчах Терентий Петрович кашни вунӑ минутра тенӗ пекех агрегатран темиҫе утӑм аяккалла кайса тӑпрана урисемпе те, аллисемпе те тӗрӗслесе пӑхрӗ.

Они постояли некоторое время, прислушиваясь к жаворонку, и снова принялись за свое дело, но чуть не каждые десять минут Терентий Петрович отходил на несколько шагов от агрегата, пробовал ногами и руками почву.

Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.