Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кивӗ сăмах пирĕн базăра пур.

Кивӗ (тĕпĕ: кивӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Художник пӗр хутлӑ пӗчӗк те кивӗ ҫуртра пураннӑ, ҫакнашкал ҫуртсем хулан Петроградски сторона текен вырӑнӗнчи сарлака урамсенче халӗ те тӗл пулкаланӑ.
Художник жил в маленьком домике, одноэтажном, старом, одном из тех многих ветеранов, какие еще стоят на широких улицах Петроградской стороны.

10. Улмуҫҫи // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Юрӑ юрланӑ май ун куҫӗсем ҫиҫсе ҫеҫ тӑнӑ: сарлака та ырхан хулӗсем ҫине ҫӗтӗлсе пӗтнӗ кивӗ пальто ҫеҫ ҫакса янӑ пулин те, вӑл патриарх пекех мӑнаҫлӑн курӑнса тӑнӑ.
Он пел, и глаза его сияли; и хотя на его худых широких плечах было накинуто старое, рваное пальто, он был величествен, как патриарх.

5. Ватӑ ҫарҫынни // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Анчах та вӑйсӑрланса, йӳтесе ҫитнӗ старик хӑйӗн кивӗ утиалӗ айӗнче выртнӑ.
Старик лежит под своим ветхим одеялом, тихий, обескураженный, слабый.

Вӑл, лӳчӗркенсе пӗтнӗ кивӗ утиял витӗнсе, кунӗпех вырӑн ҫинчен тӑмасӑр выртать, иртнӗ пурӑнӑҫӗ пирки шухӑшлать.
Он лежал под старым измятым одеялом, и вся жизнь проходила перед ним.

Кивӗ Венец урамне тухрӗ.
Вышла на Старый Венец.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Сӗтел ҫинче Илья Николаевич портречӗпе юнашар унӑн сехечӗ, кивӗ мозер сехечӗ.
На столе рядом с портретом Ильи Николаевича лежат его часы, старые мозеровские часы.

Ҫыран хӗрринче лапчӑк тӗплӗ кивӗ кимӗсем кӑкарӑнса тӑраҫҫӗ.
У берега на привязи покачиваются старые плоскодонные лодки.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ашшӗн кабинетӗнче кивӗ сӑран кресло пур.
В папином кабинете стоит большое кожаное кресло.

Кивӗ кресло // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Атӑлӑн ҫӳллӗ ҫыранӗнче, Кивӗ Венец текен вырӑнта, Стрелковӑй урам вӗҫӗнче, икӗ хутлӑ йывӑҫ ҫурт ларать, касса илемлетнӗ хашакӗсен айӗн унӑн кантӑкӗсем хӑмсарнӑн Атӑл ҫинелле пӑхаҫҫӗ.
На Старом Венце, что кручей взвился над Волгой, в конце Стрелецкой улицы стоит двухэтажный деревянный дом и из-под насупленных резных наличников всеми окнами смотрит на Волгу.

Кивӗ венец урамӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Алӑка вӑл нимӗн шухӑшламасӑр лӑпкӑн уҫса ячӗ, алӑк урлӑ каҫсан, кивӗ ватник, мулахай тӑхӑннӑ ҫынпа пите-питӗн, куҫа-куҫӑн тӗл пулчӗ.
Он спокойно, ничего не подозревая, открыл дверь, переступил через порог — и лицом к лицу столкнулся с человеком в потертом ватнике и шапке-ушанке.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫурӑмӗ хыҫӗнче унӑн тутӑхса пӗтнӗ кивӗ винтовка.
За спиной у него была старая заржавелая винтовка.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Кусем чин тӗлӗшпе кӗҫӗнреххисем пулмалла, кителӗсем пурин те кивӗ.
очевидно чином ниже, в потрепанных кителях.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Инҫе те мар акӑ, хӗрача тӑрать: урине кӑҫатӑ, ҫине жакетка тӑхӑннӑ, пуҫне кивӗ тутӑр ҫыхнӑ.
Невдалеке стоит девушка в сбитом платке, в коротком жакете, в валенках…

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Мӗнпур гранатӑсене пухрӑм та эпӗ — вӗсем тӗрлӗ ҫӗрте выртатчӗҫ ун чухне — шкул сарайне, кӗтессе, кивӗ партӑсем айне, йӗркеллӗ тирпейлесе хунӑччӗ.
Я собрал все гранаты — они лежали тогда в разных местах — в школьном сарае, я тогда их аккуратно сложил по углам, под старыми партами.

— Авал ӑна авланнӑ, Халь кивӗ ҫав йӑла.
— Ужасное мещанство — семейный этот плен.

Маруся наркӑмӑш ӗҫсе вилнӗ // Александр Алга. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 65–72 с.

— Авал ӑна сыхланнӑ, Халь кивӗ ҫав йӑла.
— Ужасное мещанство — невинность зря беречь.

Кивӗ кӗрӗк пиншак тӑхӑннӑ Ҫеруш, ҫӗлӗкне вӗҫкӗнле чалӑштарса лартнӑскер, хаваслӑ та тулли кӑмӑллӑ, каҫхи тӗттӗмре унӑн шурӑ шӑлӗсемпе ҫаврака пысӑк куҫӗсем ялтӑртатса ҫеҫ тӑраҫҫӗ.
Серега с лихо сдвинутой набекрень шапкой, в стареньком овчинном полушубке только улыбался, в сумраке ночи сверкали его белые зубы и большие круглые глаза.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Алӑкӗ кивӗ пулин те, аван, йӑлтах хулӑн хӑмасенчен ҫапса тунӑскер.
Ворота были старые, но добротные, из толстых досок.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӗсемпе пӗрле тата икӗ ҫын килчӗҫ: Саша палламан ватӑ колхозник тата кивӗ кӗрӗк пиншаклӑ хӗрарӑм.
Вместе с ними были еще двое: неизвестный Саше старик колхозник и женщина в темном старушечьем полушалке и старом нагольном полушубке.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унпа юнашар акӑ ҫурӑм хыҫне винтовка ҫакнӑ, кивӗ тир пиншак тӑхӑннӑ, пӗр хӗрӗх ҫулалла ҫитнӗ, хура ҫӳҫлӗ ҫын пырать.
Рядом с Сашей с трофейной винтовкой за плечами шел черноволосый человек лет сорока, а старом дубленом полушубке.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика