Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗрет (тĕпĕ: йӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ырӑ купца татӑлса йӗрет, кӗҫӗн хӗрне ыталаса илет те ӑна ҫапла калать:

Залился слезами честной купец, обнял он свою меньшую дочь, любимую, и говорит ей таковые слова:

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Кӗҫӗн хӗрӗ вара чечеке илес мар тенӗ ҫӗртен илет, ашшӗ аллисене чуптӑвать, анчах хӑй вӗри куҫҫульпе татӑлса йӗрет.

Взяла дочь меньшая цветочек аленький ровно нехотя, целует руки отцовы, а сама плачет горючими слезами.

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Купца ҫавӑнтах ҫӗрелле тӗшӗрӗлсе анать, вӗри куҫҫульпе татӑлса йӗре пуҫлать; вӑрман тискерӗ ҫине, тинӗс эсрелӗ ҫине пӑхать те хӑйӗн хитре хӗрӗсене асне илет, ҫавӑнтах тата хыттӑн макӑрса йӗрет: ҫав тискерӗ ҫине, тинӗс эсрелӗ ҫине пӑхсан чӗре ҫурӑлмалла.

Так и пал купец на сыру землю, горючими слезами обливается; а и взглянет он на зверя лесного, на чудо морское, а и вспомнит он своих дочерей, хороших, пригожих, а и пуще того завопит истошным голосом: больно страшен был лесной зверь, чудо морское.

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Ватӑ Ван вӗҫӗмсӗр татӑлса йӗрет.

И старая Ван все сокрушается и плачет.

XVII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Пӑхӑр-ха, — йӗрет!

— Глядите — плачет!

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Улать, нӑйкӑшать, йӗрет, тархаслать… ӗҫсе ӳсӗрлет… маншӑн пулсан, этемре кирлӗ марри питӗ те нумай!

Воет, ноет, плачет, просит… пьян напивается… в нем лишнего для меня— ах, как много!

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мӗншӗн пурӑнас ӗнтӗ ман халь? — ҫаплах ӗсӗклесе йӗрет хӗрарӑм.

— Зачем мне жить теперь? — рыдала над гробом женщина.

XX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Виҫӗ ҫул йӗрет ӗнтӗ, — хапхаран тухсан, ассӑн сывласа каларӗ старик.

— Вот уже три года плачет, — со вздохом сказал старик, когда они вышли за ворота.

ХIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Хӑй вутӑ ҫӗклесе пырать, хӑй йӗрет… — ҫурма сасӑпа каласа панӑ ача.

Как шел он потом с дровами, так плакал… — вполголоса рассказывал мальчик.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Куратӑн-ҫке, ачу пире хӑнӑхнӑ, ав йӗрет

— Смотри— привык к нам мальчишка-то, плачет вон…

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Темӗн чухлӗ мул ҫухатса хӑварнӑшӑн ҫӗрӗ-ҫӗрӗпе йӗрет.

Все ночи плачет, что много богатств потеряли.

«Хамӑр вӑхӑтри чаплӑ тӗлӗнтерӳҫӗ» // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Персе вӗлернисен тӑванӗсем, пӗтӗм халӑх йӗрет.

Плакали родные расстрелянных и чужие.

Юлашки кун // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

— Пралуксем ҫухалчӗҫ, — йӗрет Верочка.

— Они потерялись! — плачет Верочка.

Маруся, Галя тата Вера ҫухални // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

— Епле тискер вӑрман! — йӗрет Вера.

— Такой дикий лес! — плачет Вера.

Маруся, Галя тата Вера ҫухални // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Вера йӗрет.

Вера плачет.

Маруся, Галя тата Вера ҫухални // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Верочка татӑлса йӗрет.

Верочка горько плачет.

Марусьӑн телейсӗр кунӗпе телейлӗ кунӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Темле хӗрача пӗр кӗтессе хӗсӗнсе тӑнӑ та шӑппӑн йӗрет.

Какая-то девочка забилась в угол и плачет там тихонько.

Маруся вӗренме тытӑнать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Лешӗ кӳренет, тепӗр чух йӗрет те, анчах вӑл кӳренни хӑвӑрт иртсе каять, вара вӑл каллех Костя ҫумне ҫыпӑҫма пуҫлать.

Она обижается, иногда даже плачет, но обида скоро проходит, и она опять липнет к нему.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл ирхи уҫӑ ҫиле пула чӗтре-чӗтре илет те, хӑрӑлтатса пӑшӑлтатнӑн туйӑнакан сасӑпа калаҫакан ҫын сассине илтсенех, кӑмӑлсӑр пулса шӑлне йӗрет.

Он дрожал на холодном ветру и угрюмо оскалил зубы, когда человек заговорил с ним голосом, упавшим до хриплого шепота.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Унӑн япалисене ханкӑрта пуҫтарнӑ май Иха ӳлесех йӗрет.

Иха выла, подбирая в пещерке её вещи.

Тарни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех