Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫил сăмах пирĕн базăра пур.

Ҫил (тĕпĕ: ҫил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тӑван вырӑнсене киленсе сӑнанӑ май эпир хамӑра ҫил вӗрсе ывӑнтарса ярасран пӗр-пӗртнчен тытса тӑтӑмӑр.
Любуясь видом родных мест, мы держались друг за друга, чтобы ветер не сдул нас.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Темӗн пысӑкӑш хӗрлӗ ялав ҫил ҫинче ҫатӑлтатсах вӗлкӗшет.
Красное полотнище флага клокотало на древке тревожно и призывно.

Кунта ҫил ӳлесе, шӑхӑрса кӑна тӑрать.
Здесь свистел ветер.

Завод шахтин терриконӗ тӑрринче, ҫил ҫинче, хӗрлӗ ялав ҫӗнтерӳллӗн вӗлкӗшет, ун патӗнче винтовка тытнӑ ҫыннӑн пӗчӗк кӗлетки курӑнать.
На терриконе заводской шахты, на самой его вершине, видна была фигура человека с винтовкой.

Хаяррӑн вӗрет сивӗ ҫил!
Дул сильный ветер.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Урамра витӗрех илекен сивӗ ҫил вӗрет.
На улице дул пронизывающий ветер.

Вӑхӑт-вӑхӑт шилесе вӗрекен ҫил инҫетрен пӑшал пенӗ сасӑсене илсе ҫитерет.
Времена ветер доносит звуки пальбы.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫанталӑк ырӑ мар; авӑк ҫил вӑркӑшса вӗрет те, кимӗ пӗрре кӑпӑклӑ хумсен тӳпине хӑпарса каять, тепре пачах куҫран ҫӗтет.
Погода была нехорошая, дул порывистый ветер, и лодка то поднималась на пенистые гребни, то почти пропадала из глаз.

18 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Тӳррӗн чашлаттарса тӑракан хӑватлӑ ҫумӑр, тӑхлан пек йывӑрскер, ҫӗре татти-сыпписӗр тӗвет; вӑл миллионӗ-миллионӗпе вӗтӗ-вӗтӗ тумламсем сирпӗнтерет те, ҫав сирпӗнчӗксен ҫил варкӑштарса хӑвалакан пӗлӗчӗ ҫиҫӗм ҫутинче майӗпен кусакан тӗтӗм пек курӑнса каять.
Прямой ливень огромной силы, тяжелый, как свинец, бил и бил по земле и отражался от нее миллионами мельчайших брызг, похожих в свете молний на медленный дым, относимый в сторону ветром.

17 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Таврара пӗр чун та ҫук, ҫил ҫеҫ варкӑшса вӗрет.
Все кругом было пустынно, и дул ветер.

13 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Надежда Кондратьевна ӑшӑ япаласем парса ячӗ пулин те, ирсерен пурпӗр ӳплерен тухма хӑратать: кӗр пуҫламӑшӗнчи ҫил йывӑҫсемпе тӗмсем хушшинче шӑхӑрса вӗрет, сарӑхса ӗлкӗреймен ҫулҫӑсене ҫавӑрттарать, утӑ ҫулса илнӗ ҫаранлӑхри ӑшӑх кӳлленчӗксене пӗркелентерет.
Надежда Кондратьевна слала теплые вещи, но все равно по утрам было страшновато вылезать из шалаша: ветер ранней осени посвистывал среди деревьев и кустов, кружил не пожелтевшие еще листья, морщил невысокую водичку на скошенном лугу.

13 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Ленин ӑна питӗ тимлесе тӑнларӗ, хушӑран ҫеҫ — улшӑнса вӗрекен ҫил тӗтӗм ҫӑмхине пит ҫинелле варкӑштарнӑ е тата Емельянов хыпалансарах ҫиме васкатнӑ самантсенче — хӑй ӑҫтине аса илчӗ; ун пек чухне вӑл тимсӗррӗн кулкаларӗ, большевиксен организацийӗн, — буржуйсем пулсан: «большевиксен каварӗн» темеллеччӗ, — пӗтӗм ҫипписене хӑйсен аллинче пӗрлештерсе тытнӑ ҫак сӑпайлӑ та пӑртак именчӗкрех ҫынсем халӗ ак хӑй умӗнче ларни ҫинчен шухӑшларӗ, ҫакӑншӑн ӑшӗнче вӑрттӑн хӗпӗртерӗ…
Ленин слушал с величайшим вниманием и вспоминал, где находится, только иногда, отвлеченный то клубом дыма, ударявшим в лицо при перемене ветра, то приглашением Емельянова есть поживее; тогда он рассеянно усмехался и незаметно веселел при мысли о том, что вот напротив него сидят скромные, немного застенчивые люди, в руках которых сосредоточены все нити большевистской организации — буржуи сказали бы: «большевистского заговора»…

11 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Ун йӗри-тавра ҫил вӗҫтерсе каясран хӗррисене чул катӑкӗ е турат хурса хӗстернӗ хаҫатсем сапаланса выртаҫҫӗ.
Вокруг него валялись газеты, прижатые к земле от ветра то камешком, то веткой.

10 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Ӑнсӑртран варкӑшса килнӗ ҫил хут листисене ярса илчӗ, Ленин вара вӗсене тытма, Зоф ӑна пулӑшма ыткӑнчӗҫ.
Внезапно набежавший ветерок их подхватил, Ленин бросился ловить, Зоф помогать.

7 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Ку ак ҫакӑн майлӑрах пулчӗ: калӑпӑр, вӑл темиҫе уйӑх пӗр вӗҫӗмех чупнӑ, хытӑ чупнӑ, е хашка-хашка — тӑвалла, е, хӑвӑрт ывтӑнакан урисене аран чаркаласа, анаталла ыткӑнса пынӑ; ун ҫывӑхӗнчен ҫуртсем, урамсем, хуласем, ҫӗршывсем, халӑх ушкӑнӗсем вӗлтлете-вӗлтлете юлнӑ; хӗрӳллӗн пӑшӑлтатнӑ тата тӗрлӗ сасӑсемпе кӑшкӑрнӑ вӗҫӗ-хӗррисӗр нумай сӑмах, — вырӑсла тата ют чӗлхепе, ӑслӑ тата ахаль, хытӑ тата ҫемҫе, хаклӑ тата тӑшманла сӑмахсем, — чупса пыракан ҫынна ҫил варкӑшӗ ҫапӑннӑ, каялла тӗртнӗ, чӑрмантарнӑ евӗр, татти-сыпписӗр илтӗнсе тӑнӑ.
Было похоже на то, как если бы он много месяцев подряд бежал, бежал быстро, то в гору, задыхаясь, то под гору, еле сдерживая бег; мимо проносились дома, улицы, города, страны, людские толпы; бесконечное множество слов, выкрикиваемых на разные голоса и произносимых жарким шепотом — слова русские и иностранные, ученые и простецкие, жесткие и мягкие, дорогие и ненавистные, — напирали, сталкивались, били в него, как струи ветра в бегущего.

1 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Хӑлхара ҫил улать, юр пуҫа ҫӗклеме те памасть, куҫа чиксен те нимӗн те курӑнмасть.
В ушах завывал ветер, снег валил стеной, не было видно ни зги.

Шӑматкун, декабрӗн 18-мӗшӗнче Эмиль пӗтӗм Ленниберга ялне тӗлӗнтерчӗ, ҫакӑншӑн унӑн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарчӗҫ. Тӗрӗсрех каласан, вӗсем ҫинчен манса кайрӗҫ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Кӑмака тӑрринче ҫил улать — у-у-у!
Ветер гудел и завывал в трубе — у-у-у!

Ҫил-тӑман вара чарӑнма шутламасть те, юр ҫӑвать те ҫӑвать, ҫав тери вӑйлӑ ҫил вӗрет, пӳртрен сӑмсана та кӑларса пӑхаймастӑн.
А метель всё не унималась, снег валил и валил, и дул такой ветер, что из дому носа не высунешь.

Ҫавӑнпа эпӗ ҫурҫӗр еннелле кайрӑм, ҫил пулманнипе манӑн кӗсменсемпе ишмелле пулчӗ.
Поэтому я взял курс на север, причем был вынужден идти на веслах.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Ҫил ялан хӗвеланӑҫ енчен вӗрсе тӑчӗ.
Ветер все время был западный.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика