Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшланӑ (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Вӑл хӑрать те анчах пуху хыҫҫӑн хӑй шухӑшланӑ пек тӑвать…

— Он-то боится, а только после собрания действует по-своему…

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Электричество — лайӑх япала, анчах вӑл питӗ хакла ларать, краҫҫынпа ҫухатма усӑллӑрах…» — терӗҫ, — вара ҫакна сӳтсе явма пӗрлехи пухӑва тӑратрӗҫ, хӑйсем шухӑшланӑ пек тӑвасшӑнччӗ, ҫӑткӑнсем, анчах путланчӗҫ…

И говорят: «Электричество — дело хорошее, но оно обойдется дюже дорого, выгоднее светить керосином…» — и вынесли все это на общее собрание, хотели, жадюги, своего добиться, но провалились…

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Пӗри савӑнать кӑна, нимӗн те пӗлмест, тепри — хӑйпе мухтанать, виҫҫӗмӗшӗ — пӑхӑнма пӑрахнӑ, — шухӑшланӑ вӑл, куҫӗсем ыратнине туйса.

«Один радуется и ни черта не смыслит, другой собой гордится, третий уже не подчиняется, — думал он, чувствуя резь в глазах.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Эх, эсӗ, Таня, Танюша! — шухӑшланӑ Прокофий, уссине пӗтӗрсе.

«Эх ты, Таня, Танюша! — думал Прокофий, покручивая ус.

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Тен, ҫакӑн сӑлтавӗ хӑй Сергейпе юлашки хут калаҫнинче, хӑй тусӗ ыйтнипе килӗшнинче? — шухӑшланӑ Виктор.

«Может быть, был тому причиной последний разговор с Сергеем и просьба друга сделала свое дело? — думал Виктор.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Амӑшӗ слива туяннӑ та, ӑна кӑнтӑрлахи апат хыҫҫӑн ачисене пама шухӑшланӑ.

Купила мать слив и хотела их дать детям после обеда.

Тӗшӗ // Евстафий Владимиров. Лев Толстой. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 27–28 стр.

Тепӗр йытӑ ярса парсан, арӑслан хӑй хуйхине манӗ-ха, тесе шухӑшланӑ та хуҫи, ун патне тепӗр йытӑ кӗртсе янӑ, анчах арӑслан ӑна пӗр самантрах ҫурса тӑкнӑ.

Хозяин думал, что лев забудет своё горе, если ему дать другую собачку, и пустил к нему в клетку живую собачку; но лев тотчас разорвал её на куски.

Арӑсланпа йытӑ // Евстафий Владимиров. Лев Толстой. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 13–16 стр.

— Шел, эсир ывӑлӑр патӗнче пулман, — терӗ Кондратьев, чӳречерен пӑхса тем ҫинчен шухӑшланӑ май.

— Жаль, что вы у сына не были, — проговорил Кондратьев, глядя в окно и о чем-то думая.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Мӗн хӑяматла япала ку! — шухӑшланӑ Тимофей Ильич, молотилкӑна йӗри-тавра пӑхса тухса.

«И какая чертовщина! — подумал Тимофей Ильич, осматривая молотилку.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Мӗн пулать-ха пирӗн капла? — шухӑшланӑ вӑл.

«Что ж это у нас получается? — размышлял он.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑй вӑл ӗнтӗ лашасем ӗшенни ҫинчен, вӗсен тата ҫывӑхри Родниковскине ҫеҫ те мар, Рощинскине те, райком секретарӗн ҫурчӗ патнех, ҫитмелли ҫинчен шухӑшланӑ.

А сам размышлял над тем, что кони приморились, а ехать еще не только в Родниковскую, которая уже была близко, а и в Рощенскую, к самому дому секретаря райкома.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Салтаксем пурте чӗнмесӗр, тем ҫинчен хытӑ шухӑшланӑ пек, махорка мӑкӑрлантарса лараҫҫӗ, хӑш-пӗрисем тата темшӗн каллех хӗҫ-пӑшалӗсене тыткала-тыткала пӑхаҫҫӗ.

Все солдаты молча, сосредоточенно дымили махоркой, и некоторые почему-то начали вновь осматривать свое оружие.

XXI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Анчах, Озеров шухӑшланӑ пекех, ун пек пулмарӗ.

Но этого, как и рассчитывал Озеров, не произошло.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ун пирки пирӗн капитан хӑй, Озеров юлташ, шухӑшланӑ!

Сам капитан наш, товарищ Озеров, обдумал!

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Озеров капитан шухӑшланӑ пекех пулчӗ.

Вышло, как и рассчитывал капитан Озеров.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

«Вӗсем ав мӗнле пурӑнаҫҫӗ вӗт? — шухӑшланӑ вӑл хӑй тӗллӗн.

«Они ведь как живут? — размышлял он про себя.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ольховка ҫыннисем ҫапла шухӑшланӑ: йытӑллӑ кил вӑл — чӑн-чӑн кил, унсӑрӑн кил-и вӑл — ҫын пурӑнман тискер вырӑн кӑна, тенӗ.

Ольховцы считали, что если есть на дворе собака, — это настоящий двор, а без нее — нежилое, дикое место.

XXII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Юлашкинчен ӗнтӗ хам ӗҫӗме пит пысӑк ӗҫпе вӗҫлерӗм, тесе шухӑшланӑ вӑл.

Он думал, в конце концом я свое дело закончил очень большим делом.

XVII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ывӑлӗн пуласлӑхӗ ҫинчен Михаил Александрович час-часах чун хавалӗпе ҫӗкленсе, поэтла шухӑшланӑ.

Восторженно и даже поэтически думал Михаил Александрович о будущем сына.

XVII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Марийкӑна чи малтан курсан шухӑшланӑ пек, халь те Лозневой ҫапла шухӑшларӗ: «Таҫта, тахҫан ӗлӗкех курнӑ пек туйӑнать ку мана…»

Так же как и, когда увидел Марийку вначале, Лозневой сейчас думал: «Где-то, когда-то давно, кажется, я ее видел…»

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех