Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

санӑн (тĕпĕ: сан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫӗр ҫӑттӑр санӑн сӑлтавна! — терӗ Дюк.

— Провались твое обстоятельство! — сказал Дюк.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Санӑн тинӗс ирӗклӗхӗшӗн тухакан вӑрттӑн куҫҫульне ҫывӑх куҫлисем ҫеҫ асӑрхамаҫҫӗ, ҫавӑнпа пурне те «акӑ сире!» тесе каламалла-и?

Только близорукие не видят твоих тайных слез о просторе и, чтобы всем сказать: нате вам!

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ан ыйт; кайран, ҫак ӑссӑрлӑх — санӑн чӗр куҫҫисен, ӳтӳн, санӑн куҫусен, сакӑр ҫул иртсен илтнӗ пӗрремӗш сӑмахусен ӑссӑрлӑхӗ, санӑн ӑссӑрлӑху — капланса ҫухалсан эпӗ сана юмах ярса парӑп, вара эсӗ макӑрӑн.

Не спрашивай; потом, когда схлынет это безумие — безумие твоих колен, твоего тела, тебя, твоих глаз и слов, первых слов за восемь лет, — я расскажу тебе сказку — и ты поплачешь.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Гнор, ӑҫта кайрӑн эсӗ, ӑҫта санӑн пурнӑҫу?

— Гнор, куда уходил ты, где твоя жизнь?

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Кармен, санӑн сӑнна манӑн хальлӗхе курас килмест; ан ҫӗкле мана, мана капла лайӑхрах… эпӗ яланах санӑн пулнӑ.

Я еще не хочу видеть твоего взгляда, Кармен; не подымай меня, мне хорошо так, я был твой всегда.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Ан чӗн, — терӗ Гнор, — мана ҫакӑнта, санӑн урусен ҫумӗнче, вилме ирӗк парсам.

— Молчи, — сказал Гнор, — дай умереть мне здесь, у твоих ног.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ку — кивӗ, лайӑх вӑйӑ; ӑна ҫуррине ҫитсен пӑрахма юрамасть, тата кунсем карт мар; вӗсен, манӑн ҫакӑнта пӗтекен хаклӑ кунсен, виле ӳчӗсен умӗнче тупа тӑватӑп: татӑлса ывӑтӑннӑ икӗ вӗҫе туртса ҫыхатӑп, ҫав тери хытӑ, аллӑм сурса ыратма пуҫличчен хытӑ туртса ҫыхатӑп, ҫав тӗвӗре санӑн мӑйу хӑрӑлтатӗ!

Это старая, хорошая игра; ее не годится бросать с середины, и дни не карты; над трупами их, погибающих здесь, бесценных моих дней, клянусь вам затянуть разорванные концы так крепко, что от усилия заноет рука, и в узле этом захрипит ваша шея.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

«Эсӗ мана паян телей кӳреймерӗн, — шухӑшларӗ вӑл, — эпӗ санӑн ҫырӑвна часах вулаймӑп. Пӗтӗмпех — ӑнсӑртлӑх».

«Ты не принесла мне сегодня счастья, — подумал он, — и я не получу скоро твоего письма. Все случайность».

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Пӗшкӗн, пеместӗп; санӑн аннӳ чунӗн ҫӑлӑнӑҫӗпе тупа тӑватӑп.

— Нагнись, я стрелять не буду; клянусь спасением души матери моей.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

— Стерс музунгу, эпӗ ӑна санӑн койкуна ҫума кӑларнӑ чухне, иртнӗ эрнере, куртӑм.

— Музунгу Стерс, я видел ее на прошлой неделе, когда выносил мыть твою койку.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

— Ку санӑн чӗрӳ ҫурӑлса кайрӗ, Суринэ, — терӗ те вӑл — ҫавӑнтах кӗретӗн туйрӗ: унӑн вилӗ чӗри — унӑн шухӑшӗнче ӗнтӗ — каласа кӑтартма май ҫук хумханса, сехрине хӑпартса, хӑрушшӑн чӗтресе кӑлтлатать.

— Это твое сердце разорвалось, Суринэ, — сказала она, но тут же почувствовала, как мертвое уже — в мыслях ее — сердце стучит в невыразимом волнении, в жутком и страшном трепете.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Еплерех санӑн шухӑшу?

Как ты думаешь?

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Укҫана хӗрхенместӗп, санӑн ҫӑткӑнлӑхунтан вара йӗрӗнетӗп; тыт та ҫитмӗл пилӗк тенкӗ — тух унтан!

 — Мне денег не жалко, противна только твоя жадность; бери семьдесят пять и вылазь.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Каялла манӑн ҫуран кайма тивет ахӑр, тепӗр кимӗ пирки санӑн, тӑмсайӑн, пӗлме пач та кирлӗ мар.

Назад я, видимо, отправлюсь пешком, а о моей второй лодке, тебе, идиоту, знать нечего.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Санӑн «Марианну» вара — укҫа-тенкӗшӗн ҫунӑмпа кӗвӗҫӳ, ҫил-тӑвӑл, ӳсӗрлӗхпе табак турту, аскӑнлӑх, усал сӑмахпа ятлаҫу символӗ.

«Марианна» же твоя — символ корысти, зависти, бурь, опьянения и курения, разврата и сквернословия.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Пуҫ тӑрринче — тап-таса тӳпе, унта пӗлӗт-карапсем ишсе ҫӳреҫҫӗ, лӑпкӑ ҫил санӑн кӑмӑлсӑр сӑн-питне витерсе вӗрет.

Над головой — ясное небо, где плывут небесные корабли-облака, и тихий ветерок обвевает твое расстроенное лицо.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Ҫук, халран кай, типӗ тыт тата пӑхӑн, санӑн халӗ, сӑмахран, аш-пӑш пирки шухӑшлама та хӑймалла мар.

Нет — изнуряйся, постись и смирись, и не сметь тебе даже вспоминать, например, о мясе.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Фуль, ку — санӑн сӑнчӑру, пилӗк кун каялла эсӗ ӑна чулпа ҫапса ҫӗмӗртӗн те шыва ывӑтрӑн.

Это твои кандалы, Фуль, которые ты пять дней назад разбил камнем и швырнул в воду.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Санӑн катлетусем валли ҫур пӑтлӑх турилкке унта…

Это полупудовая тарелка для твоих котлет.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Чухӑн хуртсем валли санӑн чечек пулмӗ-ши?

Нет ли у тебя цветочка для голодных пчелок?

Вӗлле хурчӗсем пыл шырама тухни // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 16–18 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех