Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ирхи сăмах пирĕн базăра пур.
ирхи (тĕпĕ: ирхи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лагерь ҫийӗн, юр шӑлса лартнӑ пӗчӗк ял ҫинчи пек, хуллен те лӑпкӑн ирхи тӗтӗм ҫӗкленет.

Над лагерем тихонько, мирно, как над засыпанной снегом деревенькой, курились утренние дымки.

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл куҫне уҫма ӗлкӗричченех ҫӗр пӳртри аш яшки шӑршине туйса илчӗ, хӑйӗн салтакӗсем кашӑкӗсемпе котелокӗсене шакӑртаттарса ирхи апат ҫинине илтрӗ.

Он, не успев открыть глаза, почувствовал в землянке запах мясного супа, услышал, как его солдаты, гремя ложками о котелок, завтракали.

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫанталӑк сивех мар пулнипе пакшасем хӑйсен ӑшӑ йӑвисенчен тухнӑ та ирхи апат тӑваҫҫӗ; вӗсем икеле тӗшлени, хупписене ҫӗре ӳкерни вӑрман шӑплӑхӗнче лайӑх илтӗнет; пакшасем тӑрӑшсах икел шӗкӗлчекен чӑрӑшсем ҫинчен икел вӑррин ҫӳхе хупписем ҫӗрелле вӗлтӗртетсе анаҫҫӗ.

Морозец был не сильный, и белки, покинув теплые гнезда, сладко завтракали; в лесной тишине хорошо слышалось, как они грызли шишки и роняли объедки; от елей, где они трудились, спокойно, едва колышась, летели легкие крылышки еловых семян.

IX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫунат айӗнче те, инҫетре те, — ӑҫта пӑхатӑн ҫавӑнта, — ирхи хӗвелӗн хӗрӳллӗ хӗлхемӗнче пур ҫӗрте те тем сарлакӑш ҫӗр выртать; вӑл тӗмесемпе, ҫырмасемпе мӑкӑлтанса пӗтнӗ, ҫав тери илемлӗ тӗспе витӗннӗ, — ун пеккине Ирина хӑйӗн пурнӑҫӗнче те курман…

А за крылом — и вниз и вдаль, куда ни посмотри, — простор и простор лежал в жарких лучах утреннего солнца; а земля, изломанная буграми и ложбинами, вся была одета в такие тончайшие цвета, каких Ирина в жизни еще не видела…

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӗвелтухӑҫӗ, ӑна аялтан вут чӗртнӗ пек, хӗмлӗн хӗрелсе кайнӑ, ҫавӑнпа аэродром ҫийӗнчи тӑрӑхӑн сарса хунӑ тутӑр пек вӑрӑм пӗлет те, ирхи сывлӑмпа пӗрле пӗлӗтрен ӳкнӗ пек туйӑнакан йӗпе тӗтре те кӗрен тӗспе сӑрланнӑ; хӑйсен станицинче Ирина ҫакӑн пек ҫӳллӗ тӳпене те, ҫакӑн пек пӗлӗте те, ҫакӑн пек тӗтрене те нихҫан та курман; тӗтре витӗр, шурӑ кантӑк ҫинчи ӳкерчӗксем пек, пысӑк самолетсен хура мӗлкисем курӑнаҫҫӗ, Иринӑна вӗсем хула ҫывӑхӗнче ҫӗр каҫнӑ кайӑк кӗтӗвӗ пек туйӑнаҫҫӗ, вара вӑл ҫак кайӑксенчен хӑшӗ ӑна пӗлӗтсем хушшине илсе каясси ҫинчен пӑшӑрханса шутлать.

Восток был ярко-красный, точно его подожгли снизу, отчего и длинная, как раскинутая шаль, тучка над аэродромом и зыбкий туман, вместе с росой, упавшей с неба, были окрашены в розовый цвет; в своей станице Ирина никогда не видела ни такого высокого неба, ни такой тучки, ни такого тумана; сквозь туман, как рисунок на матовом стекле, выступали темные очертания больших и малых самолетов, Ирине они казались стаей птиц, зазоревавших вблизи городка, и она с тревогой думала, какая же из этих птиц унесет их за облака.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӗсем сад ирхи сывлӑмпа йӗпеничченех тата хӗвел-тухӑҫӗнче пӗлӗт ҫуталичченех диван ҫинче калаҫса ларчӗҫ…

Они сидели на диване и говорили, пока роса не смочила сад и не забелело небо на востоке…

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Новодержкин пӗр минут пек чӗнмесӗр тӑчӗ, тирек йывӑҫӗ ирхи сывлӑмпа йӗпеннӗ ҫулҫисем ҫине пӑхса илчӗ, унтан хӑйӗн вылякан куҫӗсемпе Хворостянкин ҫине темле ҫилленчӗклӗн пӑхрӗ те, вара пӗр сӑмах каламасӑрах, тухса кайрӗ.

Новодережкин с минуту постоял молча, посмотрел на смоченные росой листья тополя, а потом зло взглянул своими быстрыми глазами в лицо Хворостянкина и, не сказав ни слова, вышел.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ку хутра е вӑл канӑҫсӑр ҫывӑрнӑ, е унӑн темле вӑраха ямалла мар пысӑк ӗҫсем пулнӑ, анчах пирӗн Хворостянкин хӗвел тухасса кӗтмерӗ, ҫӗр ҫине ирхи сывлӑм ӳкнӗ тата хӗвелтухӑҫӗнче кӑшт хӗрелме пуҫланӑ вӑхӑтра шӑпах кабинета пырса ҫитрӗ.

В этот же раз или ему плохо спалось, или у него возникли какие-то важные и неотложные дела, только наш Хворостянкин не стал дожидаться восхода солнца и явился в свой кабинет в тот самый час, когда на землю падала роса, а на востоке только-только начинало сереть.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Игнат Савельевич Хворостянкин ирхи ыйӑха юратнине, ӑшӑ вырӑн ҫинче ачашланса выртма килӗштернине станицӑра пурте пӗлеҫҫӗ.

Все в станице знали, что Игнат Савельевич Хворостянкин любит утренний сон, любит понежиться, лежа в нагретой постели.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл ирхи апат ҫиме килӗшмерӗ: выҫӑ мар-ха.

Завтракать она отказалась: была не голодна.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Халӗ Татьянӑна пирӗнпе ирхи апат ҫиме чӗнӗр.

А теперь приглашайте Татьяну с нами завтракать.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫынсем ирхи апата кӑна хатӗрленеҫҫӗ-ха: пӗрисем катка умӗнче ҫӑвӑнаҫҫӗ, теприсем лашасене апат параҫҫӗ, виҫҫӗмӗшсем хурансем умӗнче тӑрмашаҫҫӗ.

Люди только что собрались на завтрак: кто умывался у кадки, кто давал корм лошадям, кто хлопотал у котлов.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев сак ҫине ларчӗ; ун пуҫӗ ҫийӗнче ирхи сывлӑмпа йӗпеннӗ ҫулҫӑсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, вӗсем хушшинче хӑлха унки пек чие ҫырлисем хӗрлӗн-саррӑн курӑнаҫҫӗ.

Кондратьев присел на лавочку; над его головой раскинулись еще мокрые от обилия росы листья, а между ними серьгами краснели и желтели вишни.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӗвелтухӑҫӗ хӗрелмен-ха, тӳпене те тӗксӗм ҫутӑ сӑн ӳкмен; ҫӗрлехи пекех, ҫӑлтӑрсем йӑлтӑртатаҫҫӗ-ха, ирхи сывлӑм ҫӗре тӗксӗм кӑвак тӗтре евӗр хупласа илнӗ — ҫул хӗрринчи курӑкпа хупах ҫулҫи тата тӗмесем ҫуттӑн ялтӑртатмаҫҫӗ, мӗлке пек тӗксӗмӗн курӑнаҫҫӗ; автансем те халь анчах ӑмӑртса авӑтма пуҫларӗҫ-ха; теплерен пӗр-пӗр ҫуртӑн мӑрйинче кӑна тӗтӗм мӑкӑрланать-ха, кил хуҫи хӗрарӑмӗ кӑмака умӗнче хӗвӗшет, пӗр сӑмахпа каласан, кун аран ҫеҫ ҫуралать пулсан та, Рощенски урамӗнче ӗнтӗ тачанка урӑм-сурӑм кӗмсӗртеттерет.

Еще и восток не пылал багрянцем, и купол неба не окрасился в светло-серые тона; еще по-ночному гуляли звезды и на землю сизым туманом ложилась роса — трава, листья лопуха, кустарники при дороге не отливали блеском, а были матово-темные; еще только-только разыгралась крикливая спевка зоревых петухов; еще редко в какой хате дымилась труба и хлопотала у печи хозяйка, — словом, день еле-еле нарождался, а по улице Рощенской уже разудало гремела тачанка.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев вара ҫак сасӑсене те кӑмӑлласа итленӗ, така ашӗн техӗмлӗ шӑршине туйса, вучах умӗнче те ларма юратнӑ, ирхи сывлӑмпа йӗпеннӗ бурка айӗнче ыйхӑран вӑранма та лайӑх пулнӑ ӑна, хӑвӑрт юхакан шывӑн чуллӑ ҫыранне кайса ҫӑвӑнма та килӗштернӗ вӑл.

И Кондратьеву приятно было и слышать эти звуки, и сидеть у огня, ощущая вкусный запах баранины, и просыпаться под мокрой от росы буркой, и умываться на берегу каменистого и быстрого ручья.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ирхи апат хыҫҫӑн вӑл та блиндажран тухрӗ те, Андрее курса, ун патне кушак пек шӑппӑн йӑпшӑнса пырса тӑчӗ.

Вскоре после завтрака он тоже вылез из блиндажа и, увидев Андрея, подошел к нему бесшумной кошачьей походкой.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ирхи апат хыҫҫӑн пурте канма выртрӗҫ, анчах Андрейӑн нар ҫине выртас килмерӗ.

После завтрака все легли отдыхать, но Андрея не тянуло на нары.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ирхи апат илсе килчӗҫ.

Принесли завтрак.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Шӑтӑк хӗрринчен тытса, куҫҫулӗ витӗр ирхи кӑвак ҫутталла пӑхса, мӗнпур вӑйне пухса, вӑл пӑшӑлтатса илчӗ:

Держась за край ямы, смотря сквозь слезы в сумеречь утра, он собрал силы и прошептал:

X // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пӑтӑрмах раштав уйӑхӗн 29-мӗшӗнче ирхи 4 сехет те 10 минутра М-7 «Атӑл» ҫул ҫинче пулса иртнӗ.

Происшествие случилось 29 декабря на федеральной трассе М7 утром в 4 часа и 10 минут.

Икӗ машина ҫапӑннӑ та виҫҫӗн аманнӑ // Таисия Ташней. https://chuvash.org/news/24001.html

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех