Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑлса (тĕпĕ: шӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Стенана ыттисемпе пӗр танах вырнаҫтарса дементпа шӑлса ҫыпӑҫтарнӑ чулсенчен пӗри, ҫӳлтен те, аялтан та тӑпсасемпе ҫирӗплетнине пула, тӗнӗлӗ ҫинче ҫавӑрӑннӑ та, стенара сылтӑмран та, сулахайран та ҫын кӗрсе каймаллӑх икӗ сарлака шӑтӑк пулса тӑнӑ, кӗтмен ҫӗртен уҫӑлса кайнӑ ҫак алӑкран кукӑр-макӑр пусман ҫӳлти картлашкисем курӑнаҫҫӗ.
Камень, искусно пригнанный к соседним камням, но не скрепленный с ними и вращающийся на двух стержнях, повернулся вокруг своей оси на манер турникета и открыл лазейку в стене; камень свободно ходил в обе стороны, и за ним шли налево и направо два коридора, оба хоть и узкие, но достаточные для прохода по одному; в отверстие виднелись ступеньки винтовой лестницы.

XI. Вилме пӳрнисем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ҫав хушӑра, тӗтӗмпе ҫурри суккӑрланнӑ Радуб шӑтӑкран тухса, хӑй умӗнчи хӑрушӑ картинӑна сирсе ярасшӑн пулнӑ евӗр пуҫне шӑлса илчӗ те ҫӑлтӑрсен ҫуттинче башня стенине пӑхса тухма пуҫларӗ.
Выйдя из-под свода, еще полуслепой от едкого дыма, Радуб протер глаза, словно желая прогнать прочь мрак и ужас, и при свете звезд оглядел стену башни.

X. Радуб // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Сасартӑк Микинь патне Юрис ярӑнса пырать те ҫамки ҫинчен тарне шӑлса илет.
Вдруг Юрис подъезжает к Микиню, вытирает пот со лба.

Пӑрлак вӑхӑтӗнче // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 27–29 с.

Таня куҫӗсене ывӑҫ тупанӗсемпе шӑлса илчӗ.
— Таня вытерла глаза ладонью.

Тантӑшсем тырӑ кӑшӑлне хураллама пулӑшаҫҫӗ // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Вӑл кӗмӗл тӗслӗ тырра шӑлса илчӗ, аллисене кӑшӑл ӑшне чикрӗ, тырра ывӑҫласа тытрӗ те пӗрчӗсене пӳрнисем витӗр юхтарса кӑларчӗ.
Она провела рукой по серебристому зерну, запустила руки в ворох, зачерпнула пригорошни и просыпала зёрна обратно сквозь пальцы.

— Эсир ҫӳп-ҫаппа пӗрле тыррине те шӑлса кайма пултаратӑр, — терӗ пӗр хӗрӗ, Груша Миронова.
— Вы, пожалуй, вместе с сором и зерно сметёте, — сказала одна девушка, Груша Миронова.

Йӗтем ҫинче // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Икӗ хӗр тырӑ ҫинчи улӑм пӗрчисене, ҫӳлтен ӳкнӗ пучах юлашкисене шӑпӑрсемпе асӑрхавлӑн шӑлса тӑраҫҫӗ.
Две девушки стояли с мётлами и осторожно сметали с зерна соломинки, остатки колосьев, упавшие сверху.

— Маркитантка черккине шӑлса тасатрӗ.
И она сердито вытерла чарку.

Пӗрремӗш кӗнеке // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Мур шӑлса кайтӑрах ҫав выльӑхсене! — сасартӑк кӑшкӑрса ячӗ салтаксенчен пӗри.
— Чтобы вас всех громом порасшибало! — вдруг заорал один из гренадеров.

Отряд командирӗ — чӑсланка ача — тюбетейкине хыврӗ те ҫамки ҫинчи тарне аллипе шӑлса илчӗ.
Командир отряда, долговязый парнишка, снял тюбетейку и вытер ладонью потный лоб.

38 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вӑл, хурӑн шывне ӗҫсе тӑрансан, тутине ҫаннипе шӑлса илчӗ те: «Эх, пурнӑҫ!» — терӗ.
Он напился свежего березового соку, вытер рукавом рот и смачно сказал: — Эх, жизнь!

34 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Валя Степанова ҫамки ҫинчи ҫӳҫ пӗрчине шӑлса илчӗ те аллисене чӑмӑртаса тытрӗ.
Валя Степанова смахнула со лба разлетающиеся ниточки волос и крепко сжала ладони.

33 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Митя ҫамки ҫинчи ҫӳҫне айккинелле шӑлса ячӗ те хумханса пӗр вырӑна пӑхма тытӑнчӗ.
Митя откинул со лба волосы и устремил в одну точку взволнованный взгляд.

32 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ваҫҫук хайӗн сӗтелне йӗркелерӗ, шӑлса тасатрӗ.
Васек прибрал свой стол.

31 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ваҫҫук, эсӗ сӗтеле йӗркеле, шӑлса тасат!
Васек, прибери стол!

Амӑшӗ аллисене хӑвӑрт шӑлса типӗтрӗ, сӗтел ҫине апат-ҫимӗҫ лартрӗ.
Мать наскоро вытерла руки, накрыла на стол:

21 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Дежурнӑйсем класа шӑлса тасатнӑ вӑхӑтра, тумтирсем хывса хӑвармалли пӳлӗмӗн пӗр тӳлек кӗтессинче, темшӗн хыпӑнса ӳкнӗ Русаков Мазина: — Вӑл мана паян чӗнсе кӑларатех! Пӗтрӗм ӗнтӗ эпӗ, Колька! — терӗ пулӑшу ыйтнӑ евӗр.
Пока дежурные наводили в классе чистоту, в укромном уголке раздевалки Русаков с расстроенным лицом говорил Мазину: — Обязательно он меня вызовет! Пропал я, Колька!

19 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ваҫҫук класра пӗччен юлчӗ, шалтан ҫаклатса питӗрчӗ те мӗнпур партӑсене нӳрлӗ пир татӑкӗпе сӑтӑрса тасатрӗ, доскана шӑлса тасатмалли пир татӑкне форточка уҫса силлерӗ, пурӑ кайса илчӗ, чернильницӑсене чернил ячӗ.
Васек, закрывшись один в классе, протер парты, вытряхнул в форточку тряпку, сбегал за мелом, подлил в чернильницы свежих чернил.

— Ҫук, эпӗ хамах шӑлса типӗтетӗп…
— Нет, я сама протру…

18 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Пӗр аллине ху шӑлса типӗт, теприне эпӗ типӗтем.
Вытирай одну руку, а я другую буду вытирать.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика