Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шутпа (тĕпĕ: шут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӗҫӗнче те, кӗнцелерте, шутпа шӑкӑлтаттарса ларнӑ чухне (шӑтавут-ҫке-ха ман Куля) тарӑхмаллисем тупӑнкалаҫҫӗ, теҫҫӗ те, хушӑран — ҫилленсе ҫӑвар та уҫмасть, тет.

И на работе, в канцелярии, когда считаешь на счетах (Куля же у меня счетовод), говорят, возникают раздражения, иногда — а он рта не раскроет, когда злится.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Сирӗн шутпа, Роман Игнатьевич, тӗнчере хӑйсен ачисемшӗн кулянман, вӗсем тӗрмере чух лӑпкӑн ҫывӑрма пултаракан амӑшсем те пур-им?

— А вы думаете, Роман Игнатьевич, что есть такие матери на свете, которые не тревожатся за своих детей, могут спать спокойно, когда их дети в тюрьме?

«Тӗп пултӑр вӑрҫӑ!» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Надежда Константиновнӑпа Мария Ильинична хаҫатсене туртса илес шутпа Владимир Ильича хирӗҫ чупрӗҫ, анчах, унӑн кичемленнӗ сӑнне курсан, ӑнланаймасӑр чарӑнса тӑчӗҫ.

Надежда Константиновна и Мария Ильинична со смехом побежали навстречу Владимиру Ильичу с намерением отобрать газеты, но, взглянув на его помрачневшее лицо, остановились.

Анне патне канма // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Сӑмах халӗ, ман шутпа, манӑн кӗҫӗн ывӑл ҫинчен пыратчӗ пулас, — директор сӑмахне пӳлчӗ Мария Александровна, вара кӑшт ҫеҫ палӑрмалла хусканса, ҫухавине пыр ҫумӗнчен туртса пушатрӗ.

— Речь, по-видимому, идет о моем младшем сыне? — перебила его Мария Александровна и чуть приметным движением оттянула воротник от горла.

Питӗ лайӑх кӗнекесем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

«Ҫук, ҫук, маэстро Гегель, ман шутпа, эсир кунта йӑнӑшатӑр.

«Нет, нет, маэстро Гегель, по-моему, вы здесь неправы.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Пӗррехинче Аня шӑллӗнчен: «Манӑн чи пысӑк ҫитменлӗх, сан шутпа, мӗн?» — тесе ыйтнӑччӗ.

Однажды она спросила брата, какой, по его мнению, у нее самый большой недостаток.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Эсир хӑвӑра тӳрре кӑларас шутпа мӗн калама пултаратӑр?

Что вы можете сказать в свое оправдание?

Суд // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫак ӗҫсене туса пӗтерсен, Бен акулӑсем хӑйне ҫурӑм хыҫӗнчен пырса тапӑнасран хӳтӗлес шутпа кӑшт каярах чакса чул хӳме ҫумне тайӑнса тӑчӗ.

Покончив с этим, Бен отступил в небольшую выемку, всего в десяти футах от приманки, чтобы обезопасить себя с тыла.

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

— Анчах, ман шутпа, страуссем те Америкӑра пурӑнмаҫҫӗ пулмалла, — палӑртрӗ Дик.

— Но по-моему, и страусы тоже не водятся в Америке, — заметил Дик.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хуть мӗнле пулсан та, сыхланас шутпа тунӑ ӗҫсем ушкӑна тӗл пулакансенчен хӳтӗлеме ҫителӗклӗ.

Во всяком случае, принятых мер предосторожности было достаточно, чтобы заставить всех встречных относиться к отряду с почтением.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ман шутпа, пурте лайӑх пулса пырать, пирӗн халь ҫула тухмалли ҫеҫ юлать.

 — По-моему, все устраивается как нельзя лучше, и нам остается только двинуться в путь.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Эпир ӑна вӑрланӑ япалапа тытатмастпӑр пулсан, ман шутпа, хамӑр ӑна шанманнине кӑтартмалла та мар.

Раз мы не можем поймать его с поличным, по-моему, лучше скрыть наши подозрения.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Бенедикт пичче вӑрман хӗррине тӗпчес шутпа ту айккипе ҫӳлелле кармашнӑ вӑхӑтра Негоро васкамасӑр шыв вӑрринелле утрӗ, унтан чӑнкӑ ҫыран хутлӑхӗнче курӑнми пулчӗ.

Но в то время как кузен Бенедикт карабкался вверх по откосу, чтобы обследовать опушку леса, Негоро не спеша направился к устью речки и снова исчез за ее крутым берегом.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Сулӑ хӗрринче ларакан арҫын ун ҫине ҫӳлтен аялалла пӑхнӑ та: «Эпӗ…» тесе фотографа сулӑ ҫине хӑпарса ларма пулӑшас шутпа аллине тӑснӑ.

Сидевший вблизи человек посмотрел на него в упор сверху вниз и сказал: «Я…» — и протянул руку, чтобы помочь фотографу взобраться на плот.

1. Сулӑ ҫинчи ҫынсем // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

— Ман шутпа ахаль ҫипренех хитре те ӑшӑ шарф тума пӗлекен чӑн-чӑн асамҫӑ.

— А по-моему, волшебник тот, кто умеет простую нитку превратить в очень красивый и теплый шарф.

Ҫип вӗҫӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ман шутпа, Володьӑна аслисен шутне картма та юрать, — каларӗ Саша.

— По-моему, Володю пора зачислить в старшие, — рассудил Саша.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ку, ман шутпа, йӑрӑмлӑ кит, капитан, — хуравларӗ Дик Сэнд.

— Мне кажется, капитан, что это полосатик, — ответил Дик Сэнд.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ҫапах та, ман шутпа, эсир каютӑсенче хурт-кӑпшанкӑ шыраса, чӑнах та, вӑхӑтӑра усӑсӑр ирттеретӗр.

 — Однако мне кажется, вы действительно напрасно потеряете время, если будете искать насекомых в каютах.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ман шутпа, ку — акӑш-макӑш пысӑк тинӗс чӗрчунӗ! — терӗ Бенедикт пичче.

По-моему, это гигантское морское животное! — заявил кузен Бенедикт.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ман шутпа, пӑрахнӑ сулӑ! — тавӑрчӗ тепри.

— По-моему, брошенный плот! — ответил другой.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех