Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилнӗ (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Чжан Фу-ин алӑк патӗнче вилнӗ пек хытса тӑчӗ, сасартӑках курпунланса кайрӗ, унтан алӑк янахӗнчен ярса тытрӗ.
Чжан Фу-ин замер в дверях, сразу сгорбился и ухватился рукой за косяк.

I // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Ӗнер колхоз председателӗн ӗни кӗлерӗнсе вилнӗ, тет-и… — Иван Гаврилович енне пӑхмасӑр, хӑй ӑссӗнрех кӗвелӗклентерчӗ сӑмаха Мукуҫ мучи, ҫӑварӗнчен тухакан шӗвӗ тӗтӗме канлӗн те техӗмлӗн сӑвӑра-сӑвӑра.
Куҫарса пулӑш

10 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пӗрехмай калатчӗ мана Володя амӑшӗ: «Хӗрӗм, вилнӗ ҫынпа шӑтӑка пӗрле кӗреймӗн, хӑвна кин тесе курма пӳрмерӗ пулин те, ӗмӗрне хӑраххӑн пурӑнса ан ирттер, чун килӗштернине туп та ача-пӑча ҫитӗнтерӗр», тетчӗ.
Куҫарса пулӑш

9 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫав ҫулхи ҫав уйӑхӑн ҫав числинче ҫуралнӑ, ҫав ҫулхи ҫав уйӑхӑн ҫав числинче вилнӗ, тесе ҫырса хунӑ унта.
Куҫарса пулӑш

8 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Хӗрарӑмсене те — арӑмӗсемпе еркӗнӗсене — ҫак старик хӑйӗн йывӑр ачашлӑвӗпе тупӑка ӑсатнӑ пуль, вӗсене шӑмӑллӑ кӑкӑрӗпе лапчӑтнӑ пуль, ҫак хулӑн тутисемпе вӗсен пурнӑҫ сӗткенне ӗмнӗ пуль, — халӗ те ав унӑн тутисем хӗп-хӗрлех, калӑн — вӑрӑм та шӑнӑрлӑ аллисен ытамӗнче вилнӗ хӗрарӑмсен юнӗсем халиччен те типеймен, — тейӗн.
И женщин — жен и любовниц — этот старик, наверное, вогнал в гроб тяжелыми ласками своими, раздавил их своей костистой грудью, выпил сок жизни из них этими толстыми губами, и теперь еще красными, точно на них не обсохла кровь женщин, умиравших в объятиях его длинных, жилистых рук.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫул ҫинче ӑна вӑрӑ-хурахсем сыхласа тӑнӑ… вӗлернӗ… мученик пек вилнӗ вӑл, ҫылӑхӗсене юнпа ҫуса тасатнӑ.
Разбойники ждали его на дороге и убивали… умирал он мучеником, кровью омывши грехи свои…

— Шутсӑр ҫылӑхлӑ ҫынччӗ Игнат… вилессе те ав каҫарттармасӑрах вилнӗ… пӳкле пулнӑ… сехет хушшинчех, питӗ ҫылӑхлӑскерччӗ!
— Великий грешник был Игнат… и умер без покаянья… в одночасье… великий грешник!

Ҫавӑнпа та пирӗн парти ячӗпе пурне те ҫакна пӗлтеретӗп: Чжао Юй-линь юлташа вилнӗ хыҫҫӑн Китайри коммунистсен партин членне илнӗ!
Я довожу до всеобщего сведения, что товарищ Чжао Юй-линь посмертно принят в члены коммунистической партии Китая!

XX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вилнӗ ҫыннӑн пархатарлӑ ӗҫӗсене аса илчӗҫ, вӑл яланлӑхах асра юласси ҫинчен калаҫрӗҫ.
Вспоминали заслуги погибшего, говорили, что всегда будут помнить о нем.

Сунь вилнӗ ҫын питне хӑвӑрт кӑна хӑй ҫаннипе витрӗ, хӗрарӑма асӑрхануллӑ айккинелле пӑрчӗ, тупӑк виттине каялла хӑй вырӑнне шутарса хучӗ.
Старик Сунь быстро прикрыл лицо покойника своим рукавом, осторожно отстранил женщину и задвинул крышку.

Вилнӗ ҫынна куҫҫульпе шӑварма юрамасть.
Нельзя орошать слезами покойника.

Пурте тӑраҫҫӗ, вилнӗ ҫынна хисеп туса, виҫӗ хутчен пуҫӗсене таяҫҫӗ.
Все поднялись и почтили память усопшего тремя глубокими поклонами.

Сӗтелсем ҫине тирӗксем пырса хучӗҫ: пӗрин ҫинче помидорсем, тепринче — хир панулмисем тата вилнӗ ҫын чунне ҫӗр айӗнчи тӗнчене илсе кайма кирлӗ укҫана улӑштаракан ылттӑн хутсем.
На столиках появились блюдца: одно с помидорами, другое с дикими яблоками и пачкой золотой бумаги, заменяющей деньги, необходимые духу умершего для путешествия в подземный мир.

Вӗсене хирӗҫ вилнӗ ҫынна пытарма каякансен ушкӑнӗ: сакӑр ҫын сӑрламан тупӑк ҫӗклесе килет.
Навстречу показалась процессия: восемь носильщиков несли на плечах простой некрашеный гроб.

Бандитсен пуҫлӑхӗ вилнӗ текен хыпар ҫиҫӗм пек хӑвӑрт саланчӗ.
Весть о смерти главаря бандитов молниеносно разнеслась.

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Ҫук, вилнӗ…
— Нет, мертвый…

Пӗрисем вилнӗ, теприсем — тарнӑ, терӗҫ, виҫҫӗмӗшӗсем, пуҫӗсене усса, нимӗн те шарламарӗҫ.
Одни говорили, что убит, другие — бежал, третьи, опустив головы, молчали.

— Пӑх-ха, вилнӗ хыҫҫӑн мӑйӗ тата вӑрӑмланса кайнӑ.
— Гляди, а у мертвого-то шея еще больше вытянулась.

— Чжао, мана та хресченсен союзне кӗме юрать-и? — ыйтрӗ Хуа Юн-си, унӑн арӑмӗ хӑйӗҫ повиннӑҫӗнче чухне вилнӗ.
— Старина Чжао, а мне тоже можно будет вступить в крестьянский союз? — спросил как-то Хуа Юн-си, жена которого умерла, когда он отбывал трудовую повинность.

XVIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ашшӗ вилнӗ хыҫҫӑн, унӑн амӑшӗ Хань Лао-лю аллине лекнӗ.
После смерти отца мать попала в руки Хань Лао-лю.

XVI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика