Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытрӗ (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Станцие чылай хыҫала хӑварса Зурбаган еннелле ҫул тытрӗ.

Он шел по направлению к Зурбагану, удаляясь от станции.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Нок станцирен иртсе каясшӑнччӗ, анчах тӗттӗмленсен киммине шыва путарчӗ те Зуроаганалла ҫул тытрӗ.

Нок рассчитывал миновать станцию, но когда стемнело, он направился в Зурбаган, предварительно утопив лодку.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Нок туртса илмешкӗн кӗсменсене ярса тытрӗ.

Нок схватил весла, желая отнять их.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Старик пуҫне ҫӗклерӗ, ҫыранти тӗмрен ярса тытрӗ, Нока шӑтарасла, ӑнкаруллӑ пӑхса тӗпчерӗ.

Старик поднял голову, ухватился за береговой куст и осмотрел Нока пронзительно-смекалистым взглядом.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Дюк пуҫне аллисемпе хӗстерсе тытрӗ те ҫӗре, карта ҫумне, пӗшкӗнсе ларчӗ.

Дюк стиснул руками голову и опустился на землю, к изгороди.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Йӗкӗт аллисене кӑкӑрӗ ҫине йӑвашшӑн хӗреслетсе тытрӗ те пит-куҫне хуҫкаланӑ май кутӑн чака-чака пӳлӗмрен тухрӗ.

Смиренно скрестив на груди руки, парень удалился, гримасничая и пятясь задом.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Капитан ҫав самантрах сӳрӗкленчӗ, ҫӑварне васкавлӑн аллипе ярса тытрӗ.

Капитан скис и поспешно схватился рукой за рот.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Ывӑнмаллипех ывӑннӑ Бильбоа ирӗклӗ аллипе ҫыран хӗрринчен ҫатӑрласа тытрӗ.

Бильбоа в изнеможении ухватился свободной рукой за обрыв берега.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Фуль чӗринчен аллипе ярса тытрӗ, чӗри кӗтмен ҫӗртен персе янӑн туклатрӗ те пит ҫӑмартисене юн пырса ҫапрӗ.

Фуль взялся рукой за сердце, и оно стукнуло как неожиданный выстрел, бросив к щекам кровь.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Яра куна кунӗпех савӑнса ҫӳрерӗ Митя: пулӑ тытрӗ вӑл, ҫырла татрӗ, тутлӑ шӑршлӑ утӑ ҫинче вылярӗ, каҫ пулсан вара ашшӗне: — Паян эпӗ килениччен савӑнтӑм, — терӗ.

Весь длинный день веселился мальчик: ловил рыбу, набрал ягод, кувыркался в душистом сене и вечером сказал отцу: — Вот уж сегодня я повеселился вволю!

Тӑватӑ ӗмӗт // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 3–6 с.

— Такам килет, Ленур, — терӗ те юнга сиксе тӑрса пушӑ савӑт-сапана ярса тытрӗ.

— Кто-то идет, Ленур, — сказал мальчик, вскакивая и забирая пустую посуду.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Аян ӑна тӗрткелерӗ, пӗшкӗнсе хӑлхине кӑкӑрӗ ҫумне тытрӗ — пӗтӗмпех пӗтнӗ…

Аян потолкал его, затем нагнулся и приложил ухо к груди — все кончилось.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл юлнӑ кӗсменне шлюпка тӗпне пӑрахрӗ те бортран ҫатӑрласа тытрӗ.

Он уцепился за борт, бросив оставшееся весло на дно шлюпки.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Чакӑл тусенчен хӑвӑртрах ишсе иртмешкӗн Аян каллех кӗсменсене ярса тытрӗ.

Он снова схватил весла, торопясь проплыть скалы.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ҫав самантрах ӑна мӑшӑр тимӗр алӑ ярса тытрӗ, ҫывӑхрах-юнашарах, хӑлхи тӗлӗнчех ӑшӑ сывлав хумӗ ӳтне пӗҫертет, ҫурма ачалла, темӗн ӳкӗтлекен, такама юнав яракан, йӑлкӑшакан куҫсенче иксӗлми теветкеллӗх ҫунать, — Стелла куҫӗ умӗнче пӳлӗм хум пек куҫать тата унӑн ӳтне авӑккӑн хӑратакан самант пур; анчах кӑштахран пӗтӗмпех хӑйӗн вырӑнне ҫирӗппӗн йышӑнчӗ.

В тот же момент ее схватила пара железных рук, совсем близко, над ухом волна теплого дыхания обожгла кожу, а в сияющих, полудетских, о чем-то молящих, кому-то посылающих угрозы глазах горело такое отчаяние, что был момент, когда комната поплыла перед глазами Стеллы и резкий испуг всколыхнул тело; но в следующее мгновение все по-прежнему твердо стало на свое место.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Хӑйӗнпе кӗрешме унӑн вӑй ҫителӗксӗр, — вӑл Стеллӑна аллинчен ярса тытрӗ, васкаса чуп турӗ те вӗҫертрӗ.

Борьба с собой была выше его сил — он взял руку Стеллы, быстро поцеловал ее и отпустил.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Стелла портрета тытрӗ.

Стелла взяла портрет.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Лакей тутине пӑчӑртаса тытрӗ.

Лакей поджал губы.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл вӗсене ҫатӑрласа тытрӗ те — ҫулҫӑсен шавӗ шыв ҫийӗн уҫӑмсӑррӑн чупса иртрӗ.

Он ухватился за них, и шум листьев глухо пробежал над водой.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян чӗтренсе ҫӳҫенчӗ, шӑплӑхра вӑрӑммӑн тӑсӑлса инҫетри кӗрлев илтӗнет, — горизонт ӳхӗрет тейӗн; тӗттӗмлӗхе уҫӑмсӑр хумхану ярса тытрӗ, хӑлхара ӑнтӑлуллӑ юн таппи янӑрать.

Аян встрепенулся; протяжный далекий гул рос в тишине, как будто заревел горизонт; глухое волнение охватило мрак, в ушах зазвенел стремительный прилив крови.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех