Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ытлашши сăмах пирĕн базăра пур.
Ытлашши (тĕпĕ: ытлашши) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ытлашши хӗрсе пуплеме юратнӑшӑн вӗсене кӑмӑл-сипет тасалӑхӗшӗн хыпса ҫунакансем тиркекеленӗ-и тен…

Самый строгий любитель нравственности мог бы уличить их разве лишь в пристрастии к энергическим выражениям.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 339–344 с.

Эпӗ вокзала мӗнле кайнине, пӑчӑ вакунра сӗт сутакан мӑнтӑр хӗрарӑмӑн хул пуҫҫи ҫине пуҫа хурса ҫывӑрнине, кирлӗ ҫӗре йӗркеллех ҫитнине ҫырса кӑтартни пачах та ытлашши тесе шухӑшлатӑп.

Описывать, как я приехал на вокзал, спал в душном вагоне, положив голову на плечо уснувшей толстой молочницы, и как благополучно прибыл к назначенному месту, — считаю совершенно излишним.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 331–337 с.

Халӗ куратӑп: пӗтӗмпех — ниме тӑман япала кӑна, ан тив — пӗтӗмпех ытлашши ӗҫнипе ҫыхӑннӑ пулин те.

Теперь ты видишь, что все это — пустяк, пусть даже все было связано с попойкой.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Вӗсем, тепӗр тесен, ытлашши хытӑ юратнипе, тен, ӑсран тайӑлма та пултарнӑ.

Куҫарса пулӑш

Ҫын вӑрлакансем // Н. Пушкин, Н. Никитин. «Капкӑн», 1962, 7№, 10 с.

Ытлашши апат вилӗмсӗр ӑс-тӑна сиен кӳрет, — ачашшӑн чӗнчӗ старик, — анчах мӗн пурри — санӑн.

— Излишек пищи вредит бессмертному духу, — ласково сказал старик, — но что есть — твое.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Эсборн халӗ ытлашши ҫунса кӑмрӑкланнӑ шлак евӗр, — ҫак сехетсенче вӑл питӗ вӑйлӑ тӳссе ирттерчӗ.

Эсборн был теперь, как перегоревший шлак, — так много он пережил за эти часы.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Ӗнерхи каҫ эрех пӑсӗн тыткӑнӗнчен тухаймасӑр ытлашши калаҫнӑшӑн руда чавуҫӑсем хӑйсене хӑйсем тарӑхса та ӳпкелесе пычӗҫ.

Рудокопы досадовали на себя за то, что разболтались вчера вечером под властью винных паров.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Дрэп ҫурма чухӑн пурнӑҫпа пурӑнать, хӑйне нумай енӗпе чарса тӑрать, мӗншӗн тесен унӑн ытлашши укҫа-тенкӗ ҫук; ӑнсӑртран унта-кунта ӗҫлекелесе тупни — пӗчӗк куҫарусемпе корреспонденцисемшӗн сахал цифрӑллӑ гонорар ҫеҫ; пушӑ вӑхӑтне шутсӑр перекетлесе пӗтӗмпех хӑйӗн ӗҫне халаллать, тепӗр чух апатпа ыйхӑ пирки те манать.

Дрэп вел полунищенскую жизнь, отказывал себе во многом, так как не имел состояния; его случайный заработок выражался маленькими цифрами гонорара за мелкие переводы и корреспонденции; все свободное время, тщательно оберегая его, он посвящал своему труду, забывая часто о еде и сне.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 74–80 с.

— Эпӗ килтӗм… — сиввӗн чӗнчӗ вӑл, мӗншӗн тесен чӗмсӗрлӗх ытлашши тӑсӑлса кайнине асӑрхарӗ, — Шамполион, каллех сире курма килтӗм, шӑпах тахҫан сире ирӗке кӑларнӑ вырӑна.

— Я пришла, — холодно сказала она, заметив, что молчание становится тягостным, — увидеть вас снова, Шамполион, в том же месте, из которого когда-то освободила.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

— Пирӗнтен пӗри ытлашши!

— Один из нас лишний!

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 15–21 с.

Ытлашши койка та, сухари те пурччӗ-и?

Есть лишние койки и сухари?

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Нок каллех пурин пирки те, Геллисӗр пуҫне, тӗрексӗр, ытлашши хаярлӑхпа шухӑшлама пуҫларӗ.

Нок снова утвердился в своей шаткой, болезненной озлобленности против всех, кроме Гелли.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Анчах ҫӑкӑр чӗркенӗ пир татки тавралӑха хускатмасӑрах ҫӗре ӳкрӗ те — Нок нӳрлӗ ҫӑкӑр ҫемҫине ҫӑварне халех чиксе тултарасран аран-аран тытӑнса тӑчӗ; ытлашши тимлӗхе пула янӑракан, ҫӑмӑлланнӑ пуҫпа лӑпкӑн малалла утрӗ.

Однако тряпка из-под хлеба упала на пол без сотрясения окружающего, и Нок уходил спокойно, с пустой, легкой, шумной от напряжения головой, едва удерживаясь, чтобы тотчас же не набить рот влажным мякишем.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Эсӗ хумханатӑн тата ытлашши хыпаланатӑн, — ерипен хуравларӗ Нок.

— Ты волнуешься и торопишься, — медленно произнес Нок.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ытлашши ан пӑтрат, хӗр ача!

Девчонка, не мудри!

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Кимӗ ӗлкипе танлаштарсан унӑн хыҫӗ ытлашши тӗттӗмех мар, пуш-пушӑ пек; Гелли ҫывӑрать ахӑр, вӑл еплерех вырнаҫнине пӑхмашкӑн Нок шӑрпӑк ҫутрӗ.

Корма на фоне менее темном, чем лодка, казалась пустой; Гелли, видимо, спала, и Нок, чтобы посмотреть, как она устроилась, зажег спичку.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Эсир хӑвӑра ытлашши шанатӑр… — терӗ Нок; кӳреннипе хӗр хӗрелсех кайрӗ, анчах малтанхи пекех тӳп-тӳрӗ пӑхать.

— Вы очень самонадеянны, — начал Нок; девушка мучительно покраснела, но по-прежнему смотрела прямо в глаза.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Сыхлӑх нихӑҫан та ытлашши мар, ҫавӑнтан кайма нуша та хушман; питех те апла тӑк… мӗнех…

Осторожность никогда не мешает, да и нужды прямой не было; но, если пошло на то…

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

— Ҫак куншӑн ку — ытлашши тулӑх, — терӗ вӑл Аяна кӑсӑклӑн сӑнаса.

— Это слишком щедро для одного дня, — сказала она, с любопытством рассматривая Аяна.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Эсӗ, Ай, ытлашши нумай ӑнланма пуҫларӑн, — хуравларӗ штурман.

— Ты много стал понимать, Ай, — произнес штурман.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех