Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хывса (тĕпĕ: хыв) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Салтаксем Даша ҫийӗнчен ҫыхса тунӑ кофтине, платйине хывса илчӗҫ.

Солдаты сорвали с Даши вязаную кофточку, платье.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Женя тутисене юн тухичченех ҫыртса тинкерчӗ, акӑ Федя ҫийӗнчен кӗпине хывса илчӗҫ, аллисене унӑнне ҫавӑрса ҫыхнӑ, урайне ҫапса ӳкерчӗҫ.

До крови закусив губу, Женя смотрела, как сорвали с него белье, как, связанного, кинули на пол.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Смирька васкаса йӗлтӗрӗсене хывса чалӑш хыр ҫине хӑпарса кайрӗ.

Смирька поспешно стряхнул с ног лыжи и полез на отлогий ствол сосны.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Катя тужуркине хывса ӑҫта хурас-ши тесе пӑхкаласа илчӗ.

Катя стащила с себя тужурку и смотрела, куда бы положить ее.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ватӑ ҫынна ҫамрӑклатса комсомолец тума юрамасть пулсан та, тархасшӑн пӗлтерӗр, ҫулсене тытса чарма юрамасть-и манӑн, терӗм, авланасси-тӑвасси ҫук ӗнтӗ, — вӑл хӑй ҫумӗнче ларакан пысӑк та самӑр карчӑк ҫине куҫ хывса илчӗ, — ҫук!

Ежели нельзя, говорю, помолодить, ну, там, комсомольцем сделать, так, пожалуйста, нельзя ли остановить года? Не жениться мне, — он скосил глаза на сидевшую с ним рядом высокую, внушительного объема старуху, — нет!

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Вӑрласса вӑрламӗҫ те, унта хывса хӑвармасан та юратчӗ.

— Украсть-то, может быть, не украдут, но и снимать там не к чему было.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тата манӑн калуш та пур, алӑкран кӗнӗ ҫӗрте хывса хутӑм.

Еще у меня и калоши, их у входной двери сняла.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Халь ӗнтӗ кунтӑкна ҫурӑм хыҫне ҫак, сӗрекӳне аллуна тыт, йӗлтӗрӳсене хывса пӑрах, — тетӗп ачана.

— Теперь, — шепчу сынишке, — корзинку за спину, сачок в руки — и с лыж долой.

Йӑвари ӑсансем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Ҫу варринче ҫӗлӗкпе пӑчӑ ҫав — умне хывса хунӑ.

Конечно, жарко посреди лета в шапке, вот он и снял её, положил перед собой.

Тӗнче хӗрри шырама тухса кайни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 119–126 с.

Юрӗн ячӗ анчах, эпӗ ӑна, хӑрӑмлӑ чӗнтӗрпе витӗннӗскере, пач та тӗсӗнчен мар, сиввинчен ҫеҫ паллатӑп: пӗркунах чӑлхана хывса ҫарран пуса-пуса пӑхрӑм.

От снега осталось одно название, он весь покрыт кружевом из золы, и его можно узнать только потому, что земля в этом месте холодная: я уже несколько раз снимал носки и пробовал наступить босиком.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Вӗсенчен пурте хӑраса тӑраҫҫӗ, хирӗҫ пулакансем ҫӗлӗк хывса пуҫ таяҫҫӗ.

А мальчишки из других деревень их побаиваются, стараются не попадаться на глаза.

Лешкас ачисем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Пӗчӗкҫӗ пӗвене шыв юхса туларахпа вӑл утсене ҫавӑтса пырса тӑраниччен шӑварчӗ те, йӗвенсене хывса илсе, каллех симӗс курӑк ҫине ячӗ.

Когда вода набралась возле его плотины, он привел лошадей и дал им напиться, потом снял с них уздечки, снова пустил пастись.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, йӗнерсене хывса, утсене курӑк ҫине тӑлласа ячӗ те йӗнерсемпе хӗҫпӑшалне тӗм айне хучӗ.

Григорий расседлал коней, стреножил их, положил под куст седла и оружие.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем харкашса-тавлашса тӑнӑ хушӑра лешсем обоз тачанки патӗнче ҫамрӑк еврейӑн тӗрленӗ кӗпипе шалпар йӗм пӗҫҫиллӗ пустав шӑлаварне хывса илчӗҫ.

Пока они спорили, пререкались, возле обозной тачанки с молодого еврея сняли вышитую рубашку и клешистые суконные штаны.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кошелева куҫ хӗссе илсе, Фомин пӑрӑнса тӑчӗ, Кошелевӗ ним тавлашмасӑр винтовкине хывса тытрӗ.

Коротко мигнув Кошелеву, Фомин отвернулся, а Кошелев, не прекословя, сорвал с плеча винтовку.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Старик куҫҫульпе йӑлӑнса тархасланине итлемерӗҫ, хӑйсемех вӗсем пичев пӑявӗсене салтрӗҫ, утсем ҫинчи кутлӑхсемпе хӑмӑтсене хывса, йӑпӑр-япӑр йӗнерлесе хучӗҫ.

Не слушая слезных просьб старика, сами отцепили постромки, сняли с лошадей шлеи и хомуты, живо накинули седла.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пиллӗкӗшӗ те лашисене юртӑ ҫине куҫарчӗҫ, пынӑ ҫӗртех йӗнерсем ҫинчен сиксе, винтовкисене хывса тытрӗҫ.

Все пятеро свели лошадей на рысь, на ходу спешились и сняли винтовки.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Майӗпен ухтартӑмӑр ҫакна, унтан урисемпе аллисенчен тытса ҫыран хӗррине ҫӗклесе кайрӑмӑр, аттине, френчӗпе кӗрӗк пиншакне хывса илтӗмӗр — вара шӑмпӑрт! кӑна шыва.

Потихонечку обыскали его, потом взяли за ноги и за руки, донесли до берега, сняли сапоги, френчик, полушубок — и в воду его.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем, ним чӗнмесӗр йӗнерӗсене хывса, тӑватӑ лашана пӗр ҫирӗкрен кӑкарчӗҫ те, йӗнерсене ҫӗклесе, чӑтлӑхрах вырӑнсемпе кашкӑрсем пек умлӑн-хыҫлӑн, пӗр йӗрпе, Дон еннелле утрӗҫ.

Они молча расседлали лошадей, привязали всех четырех к одной ольхе и гуськом, одним следом, по-волчьи, пошли к Дону, неся в руках седла, стараясь держаться зарослей погуще.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лашасене кӑкарӑр, йӗнерӗсене хывса илӗр те — вӗҫтере панӑ, атту пире кунта та килсе тытма пултараҫҫӗ.

Привязывайте лошадей, расседлывайте их и — ходу, а то нас и тут сумеют забрать.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех