Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗре (тĕпĕ: хӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗре куҫран пӑхса, пуҫне ҫеҫ пӑркаласа илчӗ.

И закивал головой, поймав ее взгляд.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӗсем вара ун чухнех, ӗҫе кая хӑвармасӑр, хӗре чӗнсе илнӗ те ҫав ыйту тӗлӗшпе унпа нумайччен калаҫнӑ.

Они тогда же, не откладывая, вызвали девушку и долго говорили с ней по этому поводу.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫиелтен пӑхсан Гречкин мӑкӑртатса вӑрҫакан, чӑркӑшакан ҫын пек пулсан та, хӗре кӑмӑлланӑ, ӑна отделӑн интересӗсемпе яланах илӗртме тӑрӑшнӑ.

Внешне ворчливый и придирчивый, он относился к ней с симпатией и всегда старался увлечь интересами отдела.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Тополев ӑна Таня Васильченкон тусӗ пулнӑ майӗпе пӗлнӗ, стройка киличчен вӗсене вӑл палламан пулин те, халӗ икӗ хӗре те тахҫантанпах, ачаранпах астунӑ пек туйӑнать.

Тополев знал ее как подругу Тани Васильченко, и почему- то казалось ему, что он помнит обеих девушек очень давно, с детства, хотя до приезда на стройку не был с ними знаком.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Унӑн сӑмахӗсем хӗре интереслентерчӗҫ.

Его слова заинтересовали девушку.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Малта пыракан Ковшов хӗре кӑмӑллӑн ыталаса илчӗ.

Ковшов, шедший первым, дружески привлек девушку к себе.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Чавса пӗтерсе ҫул тунӑ та ун патне фанзӑна кӗнӗ, хӗре вӑл килӗшнӗ.

Выкопал, проложил дорогу и зашел к ней в фанзу, девушке он понравился.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Кунта хӗре савӑнмалли ҫук.

Тут невеста не обрадуется.

Иккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Унӑн ӗҫӗ мӗншӗн ӑнса пынине эсӗ хӑвах Маховран ыйтса пӗл, — ответлерӗ Солнцев хӗре.

— Ты сама спроси у Махова, почему он такой удачник, — отвечал Солнцев девушке.

Икӗ йӗлтӗрҫӗ // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Нимӗҫсем ман ҫинчен: ӑҫта кайнӑ, тесе ыйтсан, унӑн Хӗрлӗ Крым ятлӑ ялта качча кайнӑ хӗрӗ пур, хӗре чирленӗ те ашшӗне чӗнтернӗ, тейӗр.

— Если будут интересоваться, где я, скажите, что у меня в деревне Красный Крым живет замужняя дочь, она заболела и вызвала меня.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Ҫул ҫинче Софья Васильевна хӑй хӗрне нимӗҫсем темӗнле Зоя ятлӑ хӗре шырани ҫинчен каласа парать.

По дороге Софья Васильевна рассказала, что немцы ищут какую-то Зою.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Лида амӑшӗ Рухадзепе Зоя Жильцова подпольщиксене аван пӗлнӗ, анчах татӑклӑн: — Зоя ятлӑ хӗре пӗлместӗп, — тенӗ.

Мать Лиды хорошо знала комсомолок-подпольщиц Зою Рухадзе и Зою Жильцову, но ответила твердо: — Зои я не знаю.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

— Эсӗ ҫак хӗре ача чухнех ҫивӗтӗнчен туртса: «Зинка — карҫинкка?» тесе йӗкӗлтеттӗнчӗ.

— Ты эту девушку в детстве за косу дергал и дразнил: «Зинка — корзинка?»

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Алексей кулса ячӗ те хӗре юлташла аллинчен тытрӗ: ҫак хӗр йывӑр та кӑткӑс ыйтуран ача пек пӑрӑнма тӑнине курма кӑмӑллӑ пулчӗ.

Алексей засмеялся и дружески взял девушку за руку: умилительно было это детское желание отстраниться от всего, что сложно и трудно.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ун сӑмахӗсем хӗре кӳрентерчӗҫ.

Женя была задета его словами.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

 — Сӑмах майӗн калам-ха, эпӗ те ҫав хӗре кӑмӑллатӑп, эсир вара мана ура хуратӑр.

 — Кстати, я за этой девушкой тоже ухаживаю, и вы мне ножку подставляете.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Халтан кайӑп, ҫапах та мӗн ыйтнине пурне те тупса парӑп! — снабженец кӑшт пӗшкӗнчӗ те хӗре лӑпкӑн ыталаса илчӗ.

Вылезу из кожи, но обеспечу вас сполна, — снабженец нагнулся к девушке и с нежностью обнял ее.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Хӗре начальнике лартма та ӗлкӗреймерӗҫ, вӑл вара хӑйӗн лайӑх кӑмӑлӗн ҫуррине ҫухатрӗ те, — терӗ Федосов, йӑлтӑркка хура куҫӗсене вылятса.

— Не успели девушку назначить начальником, как она моментально потеряла половину своих приятных качеств, — играл темными блестящими глазами Федосов.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Алексей хӗре йӑвашшӑн аллинчен тытрӗ.

Он дружески взял ее за руку.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Женя ҫумӗнче тӑракан Батманов аллине ҫӗклерӗ те, ним сӑмах хушмасӑр, хӗре пуҫӗнчен шӑлса илчӗ: ҫакӑ вара кунти мӗнпур ҫынна лӑпкаса илнӗ пек, ҫак савӑнӑҫлӑ та тулли пурнӑҫлӑ хӗр пӗчченех пуриншӗн те хуйхӑрнӑ пек туйӑнчӗ.

Батманов, стоявший возле Жени, поднял руку и безмолвно погладил ее по голове; казалось, он приласкал всех, находившихся тут, будто одна за всех горевала эта веселая и полная жизни девушка.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех