Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Тинӗсре хумсем йӑванса ҫӳреҫҫӗ, тӳпе тӗксӗм.

Море волновалось, небо покрылось тучами.

Таманго // Василий Алагер. Мериме Проспер. Таманго: [калав] — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1938. — 24 с. — 6–24 с.

Йӗпе чӳречерен тӗксӗм шурӑмпуҫ курӑнать.

В мокрые окна смотрится слабый серый рассвет.

Арҫын сӑмахӗ // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 21 с.

Тӗксӗм тӳпере аякра ҫиҫӗм ҫиҫе-ҫиҫе илет.

На сумрачном небосводе сверкали далёкие молнии.

Пӗрремӗш аслати // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 10–11 с.

Туратсем ҫинчен ун ҫинелле пысӑк та тӗксӗм хӗрлӗ, хӑмӑртарах панулмисем пӑхаҫҫӗ.

С ветки глядели на него крупные круглые яблоки — тёмно-красные, почти коричневые.

Груша // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Ун пуҫӗ ҫийӗн панулмисем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ — хӗрлисем те, кӗреннисем те, саррисем те, хӗрелме пуҫланисем те, хӗрелме пуҫламаннисем те, тӗксӗм хӗрлӗрех йӗрлӗ симӗс тӗслисем те.

Яблоки висели над её головой — и красные, и розовые, и жёлтые, и с румянцем, и без румянца, и зелёные с тёмно-красными полосками.

Груша // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Мидон вӑрманӗнчи ҫӗр хӑвӑлӗсем тата ҫӗр айӗнчи ҫулсем туса пӗтернӗ тӗксӗм уҫланкӑсенчен пӗрне «Пысӑк хула» тесе ят панӑ; ҫӗр айӗнчи ҫав ҫулсем тӑрӑх питӗ нумай ҫын хӗвӗшсе ҫӳренӗ.

Одна из самых глухих прогалин Миздонского леса, вся изрытая пещерами и галереями, в которых сновали взад и вперед какие-то таинственные люди, называлась «Большим городом».

II. Ҫынсем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Тӗттӗмленсе ҫитрӗ, ҫав тем анлӑш тавралӑхра шупка пӗлӗт ҫинче, горизонтӑн пӗртен-пӗр тӗксӗм йӑрӑмӗ кӑна палӑрать.

На этом обширном горизонте, слегка подернутом надвигавшимися сумерками, земля узкой черной полоской отделялась от белесоватого неба.

I. Хӑйӑр сӑрчӗн тӑрри // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Тӗксӗм тӳремлӗхри пӗвесем ҫӗр ҫийӗн выртакан тӑхлан листисем пек курӑнаҫҫӗ.

В темной равнине, сверкала слабым блеском вода озер, напоминая собою как бы большие оловянные листы.

II. Мужик ӑс-тӑнӗ полководец пӗлнин тӗшне тӑрать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ҫил ҫавӑракан тӗксӗм хӗрлӗ тӗтӗм витӗр карапсем, куҫа курӑнакан кӗлеткесем пек шӑвӑна-шӑвӑна ҫухалаҫҫӗ.

Ветер разносил пушечный дым, повинуясь своим капризам, и суда то появлялись, то исчезали, словно привидения.

X. Ҫӑлӑнатех-ши? // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Анчах пӗлӗт горизонта ҫитиех тӑсӑлаймасть: хӗвелтухӑҫӗнче, хуралса тӑракан тинӗспе тӳпене карса илнӗ пӗлӗтсем хушшинче, шурӑмпуҫӑн шупкарах ҫути, ҫӗнӗ кун пуҫламӑшӗ, палӑрать; хӗвеланӑҫӗнче вара тин ҫеҫ аннӑ уйӑхӑн тӗксӗм ҫути те курӑнать.

Но облака эти уже не сползали на море; на востоке показался белесоватый свет — предвестник наступающего дня, на западе виден был бледный свет заходящей луны.

VII. Кам парӑс карать, ҫав шӑпа ярать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Маркитантка ҫав хушӑра хӑюлланса, тӗксӗм чӑтлӑха кӗрсе пӑхрӗ, вара сержант шӑпах: «Перӗр!» тесе кӑшкӑрма ҫӑвар уҫнӑ самантра вӑл: «Ан перӗр!» тесе кӑшкӑрса ячӗ.

Но маркитантка отважно заглянула под шатер ветвей, и, когда сержант уже готов был отдать команду: «Пли!», раздался ее крик: «Стой!»

Пӗрремӗш кӗнеке // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Валя Степанова тӗксӗм шыв ҫине пӑхса илчӗ, ҫавӑнтах уринчи тапочкине хыврӗ.

Валя Степанова заглянула в темную воду и сняла тапочки.

38 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Тӗксӗм шывра ҫырма тӗпӗ курӑнмасть.

В темной воде не было видно дна.

38 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Сӗтел хушшинче Екатерина Алексеевна ларать, хӑй тӗксӗм платье тӑхӑннӑ, платье ҫухавине шурӑ ҫитсӑран тунӑ.

За столом торжественно сидела Екатерина Алексеевна в темном платье с белым воротничком.

36 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Пирӗн те хамӑра ӗҫре кӑтартмалла пулать, — пӑшӑрханса шухӑшларӗ Мазин, пӗрене ҫине канлӗрех вырнаҫса ларса тата пӗвен тӗксӗм тӗпнелле пӑхма чарӑнса.

Придется и нам себя показать, — озабоченно подумал Мазин, устраиваясь поудобнее на бревне и отводя глаза от темной глубины пруда.

34 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Мазин пӗве ҫыранӗ хӗрринчи тӗксӗм шыва пӑхать, унта хурӑн турачӗсен тачка папкисем курӑнаҫҫӗ, вӗсемпе юнашар ҫинҫешке хырсем кармашса тӑраҫҫӗ, ҫавӑнтах ватӑ чӑрӑшӑн сарлака турачӗсен пысӑк мӗлки ӳкнӗ.

Мазин смотрел, как у края берега в темной воде отражаются набухшие почками ветки березы, как, переплетаясь с ними, вытягиваются тонкие иглистые сосны и громадной тенью ложатся мохнатые лапы старой ели.

34 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Унӑн куҫӗсем тӗксӗм, сӑнӗ ним ҫинчен те каламасть.

Глаза у него были тусклые, лицо равнодушное.

33 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Пичӗ ҫинче, те хура та вӑрӑм куҫхаршине пула, те пысӑк кӑвак куҫӗсене пула тӗксӗм йӗр пур пек туйӑнать.

На щеки его не то от длинных черных ресниц, не то от больших синих глаз ложилась голубоватая тень.

27 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Петькӑна та хӳтӗлесе хӑвармалла», — шухӑшласа тӑчӗ вӑл, хӑй вара ҫивӗч куҫӗсемпе урамри хунар ҫутинче мӗлтлетсе иртекен кашни тӗксӗм пӑнчӑ ҫине тимлӗн пӑхрӗ.

Петьку вообще выгородить», — соображал он, острыми глазами всматриваясь в каждую темную точку, возникавшую в свете уличного фонаря.

25 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ҫемҫе юр тӗксӗм кӳлленчӗксемпе хура ҫӗр питне шуратать, юр пӗрчисем Ваҫҫук Трубачёв ҫине те пыра-пыра лараҫҫӗ.

Мягкий снег сеялся сверху на серые лужи, на черные островки сырой земли, на Васька Трубачева.

25 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.