Шырав

Шырав ĕçĕ:

илеҫҫӗ (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Кит тытнӑ ҫӗрте пӗр тапхӑр ӗҫленӗ хыҫҫӑн вӗсем ӗҫ укҫи илеҫҫӗ те килес ҫулччен карап ҫинчен анса юлаҫҫӗ.
По окончании кампании они получали расчет и на берегу дожидались следующего года, когда их услуги снова могли понадобиться китобойным судам.

Пӗрремӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ура сассисем те илтӗнмеҫҫӗ, йывӑҫ тӑррисем кӑна вӑхӑтран вӑхӑта чӗриклетсе, хуллен варкӑшса илеҫҫӗ.
Не слышно шагов, только поскрипывают и глухо шумят вершинами деревья.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хулана юлнисем хӑйсен килти япалисене пахчасенчи пӗчӗкҫӗ ӳплесемпе сарайсене пытараҫҫӗ; хӑйсен кил-ҫурчӗсене мӗн май килнӗ таран кичем те илемсӗртерех тӑвас тесе, пӳрт тӳписемпе сарайсенче выртса ҫӳрекен тахҫанхи кивӗ ӑпӑр-тапӑра тепӗр хут туртса кӑлараҫҫӗ, чӳрече каррисене илеҫҫӗ.
Те, кто оставался, суетливо прятали свои вещи на задворках, — снимали занавески с окон, меняли обстановку, вытаскивая с чердаков и сараев старую, ломаную мебель, стараясь сделать свои жилища как можно более мрачными, неприглядными.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Алӑксем хыҫӗнчен ҫынсем шикленсе урамалла пӑха-пӑха илеҫҫӗ.
Из подъездов домов настороженно выглядывали люди.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Партизансем, хӑйсен ӗҫне тунӑ май, аякран ачасем ҫине пӑха-пӑха илеҫҫӗ.
Пока ребята ели, партизаны, занятые своими делами, издали разглядывали их.

56 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Партизансемпе тӗл пулнипе савӑнса, ачасем Митя ҫине пӑха-пӑха илеҫҫӗ, именчӗклӗн йӑл кулаҫҫӗ.
Смущенные встречей с партизанами и необычайной обстановкой лагеря, мальчики искоса поглядывали на Митю и растерянно улыбались.

Тӗттӗмлӗхре унӑн куҫӗсем ҫутала-ҫутала илеҫҫӗ, питҫӑмарти ҫинче путӑксем тухаҫҫӗ.
Глаза ее лучисто светятся в темноте, на щеках появляются ямочки.

55 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Унӑн куҫӗсенче, тӗттӗм шыв ҫинче курӑннӑ пек, симӗс вӑрман курӑнать, вут ҫулӑмӗсем йӑрӑмӑн-йӑрӑмӑн ҫуталса илеҫҫӗ.
В темных глазах его, как в темной воде, отражалась зелень леса, матово переливались блестки от огня.

51 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӗсем ушкӑнпа пыраҫҫӗ, хӑйсем айккинелле хӑравҫӑллӑн пӑхкаласа илеҫҫӗ.
Они шли кучкой, пугливо оглядываясь по сторонам.

Тӗрлӗ тӗслӗ хут татӑкӗсем пуҫ ҫине ҫумӑр пек ҫӑваҫҫӗ, илемлӗ те вӑрӑм хӑюсем ташлакансене явӑна-явӑна илеҫҫӗ…
Конфетти осыпали волосы, длинные разноцветные ленты серпантина обвивали танцующих…

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унта: комсомол ретне вунпилӗк ҫула ҫитнисене илеҫҫӗ, тенӗ.
было ясно сказано, что в комсомол принимают с пятнадцати лет.

— Ҫитес ҫул пире комсомол ретне илеҫҫӗ, — ӗмӗтленетчӗҫ ачасем.
— В комсомол нас будут принимать на следующий год… — мечтали дети.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Анчах та Мазинпа Трубачев тин ҫеҫ-ха пахчасем урлӑ ял патнелле шӑваҫҫӗ, чарӑнса тӑра тӑра, час-часах пӗр-пӗринпе канашласа илеҫҫӗ.
На самом деле Мазин и Трубачев еще только ползут огородами к селу, часто останавливаясь и тихонько советуясь между собой.

47 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ачасем тӗмсемпе йывӑҫсене аран кӑна уйӑрса илеҫҫӗ.
Ребята с трудом различали кусты и деревья.

46 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӳрт тӑрринче ҫулӑм явӑнать, тӗттӗм чӳрече шӑтӑкӗсенче те вут кӗрлесе тӑрать, хӗрлӗ те вӑрӑм вут чӗлхисем типӗ стенасене ҫула-ҫула илеҫҫӗ.
Из-под накаленной вздыбленной крыши вырывалось пламя, огонь бушевал в черных провалах окон, длинные красные языки лизали сухие стены.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Коля Одинцовпа Ваҫҫук юнашар пыраҫҫӗ, сайра хутра пӗр-пӗрне шӑхличӗ параҫҫӗ те ерипен шӑхӑрта-шӑхӑрта илеҫҫӗ.
Коля Одинцов и Васек шли рядом, изредка передавая друг другу дудочку и тихонько, для развлечения, посвистывая.

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Фашистсем, Степан Ильича ырласа, хулпуҫҫинчен лӑпка-лӑпка илеҫҫӗ.
Фашисты одобрительно хлопали Степана Ильича по плечу.

36 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Гитлеровецсем колхозниксенчен апат-ҫимӗҫсем турта-турта илеҫҫӗ.
Гитлеровцы заставляли колхозников сдавать продовольствие.

Унтан вӗсем Николай Михайлович ларакан сӗтеле сӑрса илеҫҫӗ.
Потом они окружают стол, за которым сидит Николай Михайлович.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сасартӑк тӗмсен хушшинчен куҫсем ҫеҫ йӑлтӑртатса илеҫҫӗ, курӑк ӑшӗнчен кӑтра пуҫ ҫӗкленет те каллех пытанса курӑнми пулать, тӗттӗм ҫӗрте алӑ хускалса илет те пит тӗлӗнчи турата сирсе ярать.
Только вдруг блеснут из кустов внимательные глаза, вынырнет из травы и спрячется вихрастая голова, зашевелится в темноте рука, отведет от лица назойливую ветку.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика