Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑмӑкӑм (тĕпĕ: йӑмӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Э-э, йӑмӑкӑм, паҫӑр вӑрманта пытанса тӑраканни эсӗ пулнӑ иккен-ха!

Куҫарса пулӑш

11. Чун савни // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

«Ан юлсам эсӗ унран, йӑмӑкӑм, ан юлсам. Пӑртак ҫеҫ йӳрӗкрех пул».

Куҫарса пулӑш

11. Чун савни // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Йӑмӑкӑм ҫывӑрать-и? — ыйтрӗ Моргиана.

— Сестра спит? — сказала Моргиана.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

«Йӑмӑкӑм!

«Сестричка!

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Ӑнланмалла-тӑр: вӑл кунта килейнӗ тӗк, эппин, йӑмӑкӑм хӑйне япӑхах туймасть.

 — Должны понять, что сестре было не так уж худо, если она смогла приехать сюда.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Эсир тӑтӑр манпа йӑмӑкӑм хушшине!

 — Это вы стали между мной и сестрой!

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Паллах ӗнтӗ, эпӗ те, йӑмӑкӑм та вӗсене ҫакса ҫӳрейместпӗр.

Разумеется, ни я, ни моя сестра не станем их носить.

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Наркӑмӑш йӑмӑкӑм валли мар, — терӗ Моргиана алӑк патӗнче тӑракан Гервак патне ҫывхарса.

— Яд предназначался не для сестры, — сказала Моргиана, сумрачно подходя к стоявшей у двери Гервак.

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Эпӗ эсир хӑратса укҫа ыйтни хӗҫ-пӑшала куҫманнине сире ӗнентерме тӑрӑшӑп, мӗншӗн тесен наркӑмӑш йӑмӑкӑм валли мар; вӑл манӑн йӑмӑкӑм-ҫке.

Я попытаюсь убедить вас, что вымогательство пока не имеет оружия, так как яд предназначен не для моей сестры; она ведь моя сестра.

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Йӑмӑкӑм мана мӗн те пулин пӗлтермешкӗн ыйтмарӗ-и?

— Моя сестра не поручила вам передать что-нибудь?

XIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Вӗрен татӑлчӗ, йӑмӑкӑм!

— Канат лопнул, сестричка!

XVIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ӑна манӑн йӑмӑкӑм килӗшет, ҫавӑнпа та вӑл ӑсран тайӑлнӑ тейӗн, чӑн та, ытларах — мӑн кӑмӑллӑхне тата ҫӑткӑнлӑхне пула.

Ему приглянулась моя сестра, и он с ума сходит, больше от самолюбия и жадности.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ унпа уйрӑммӑн калаҫрӑм, анчах пӳлӗмӗн тачӑ хупман алӑкӗнчен аванах илтетӗп: йӑмӑкӑм Синтия Элие сада уҫӑлмашкӑн тухма чӗнет.

Я уединился с ним, но сквозь неплотно притворенную дверь кабинета слышал, как моя сестра Синтия предложила Эли прогуляться в саду.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Акӑ унӑн юлашки кӑмӑлӗ, хӑвӑрах хаклӑр, хура чуп ҫапла калаять-и вара: «Стомадор, тӗл пулакан малтанхи хӗрарӑмпа калаҫ. Енчен те вӑл ватӑ тӑк — маншӑн анне пулать, ҫамрӑк тӑк — йӑмӑкӑм, ача тӑк — манӑн хӗрӗм пулать».

Вот его последнее желание, и судите, может ли так сказать черная душа: «Стомадор, обратись к первой женщине, которую встретишь. Если она стара, она будет мне мать, если молода, — станет сестрой, если ребенок, — станет моей дочерью».

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Кашни тапхӑртах, Федька ашшӗ урам тӑрӑх почта хутаҫҫи йӑтса пынине курмассерен, манӑн пӗчӗкҫӗ йӑмӑкӑм, вӑл килессе вӑрахчен сыхласа тӑраканскер, чӳречерен пуҫне кӑларса ҫинче сассипе кӑшкӑрса ыйтатчӗ:

Каждый раз, когда Федькин отец проходил с сумкой по улице, моя маленькая сестренка, подолгу караулившая его появление, высовывала из окна голову и кричала тоненьким голосом:

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫавна курма атӑ-пушмак ҫӗлекенӗн мӗнпур ачисем, ман йӑмӑкӑм тата картиш йытти Волчок, — вӑлах Шарик, вӑлах Жучка, ӑна кам мӗнле ятпа йыхӑрас тенӗ, ҫапла чӗннӗ — пычӗҫ.

В качестве зрителей пришли все ребятишки сапожника, моя сестренка и дворовая собачка Волчок, она же Шарик, она же Жучка — звал ее каждый, как хотел.

IV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Манӑн йӑмӑкӑм ытла та чараксӑр.

 — Моя сестра очень несдержанна.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Акӑ эпӗ, йӑмӑкӑм, — терӗ Тильс килне ҫитсе кӗрсен кӗтесре, ҫӗвӗ машини умӗнче, ларакан ватӑ хӗрарӑма.

— Вот и я, девочка, — сказал Тильс, появляясь, наконец, дома, старой женщине, сидевшей в углу комнаты за швейной машиной.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Унтан манӑн йӑмӑкӑм Алиса Скоррей, тӑлӑх арӑм, ҫапла каларӗ: «Ҫаплах пултӑр эппин, анчах — эпӗ Филиппа Ливис хампа пӗрле илместӗп».

Тогда сестра моя Алиса Скоррей, вдова, сказала: «Пусть так и будет, но я не возьму с собой моих Филиппа и Ливию».

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

— Илсе килтӗм, йӑмӑкӑм, илсе килтӗм, — терӗ Ванькка.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех