Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вил сăмах пирĕн базăра пур.
вил (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Е вӑл хӗвел тухиччен вил тӑпринчен тухать, е пурнӑҫӑм манран пӑрахса кайичченех эпӗ ҫак тӑпраран хӑпмастӑп.

Или он встанет из могилы прежде, чем взойдет солнце, или я не оторвусь от этой земли, пока меня не оставит жизнь.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Суринэшӗн халӗ пӗтӗм тӗнче — вил тӑпри.

Весь мир стал могилой для Суринэ.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

«Наркӑмӑшланни чӑнах та пулнӑ, — ҫырать «Сӑнавҫӑ», — наркӑмӑш Скоррее леш тӗнчене чутах ӑсатман, вӑл айӑпсӑррине пурне те пӗрле пытарнӑ вил тӑпри те ӗнентерет.

«Помимо серьезности отравления, — писал «Наблюдатель», — отравления, едва не отправившего Скоррея на тот свет, невинность его подтверждается видом общей могилы.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Вӑл ҫӗкленчӗ те чӗтрекен аллисене мулӑн янкӑр тӑрӑ вил тӑпри патнелле тӑсрӗ.

Он встал, протягивая дрожащие руки к прозрачной могиле сокровища.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Анчах ҫынна ҫиесси — хӑрушӑ, тата тӗнче — пӗрисен вилӗмӗпе ыттисен пурнӑҫӗ вил тӑпри ҫинчи курӑкла ӳсекен тӗнче — ӑна килӗшӳсӗр, юрӑхсӑр туйӑнать.

Но страшно было есть человека, и нелепым казался мир, где на смерти одних, как трава на падали, растет жизнь других.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 177–180 с.

Грэя пушӑ кӗтеселле тӗллесе кӑтартса нӳхрепҫӗ кашнинчех паллӑ вил тӑпри ҫинчен каласа парать.

Погребщик, указывая Грэю на пустой угол, не упускал случая повторить историю знаменитой могилы.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Чӑвашсем музей экспозицийӗпе хавхаланса паллашнӑ, поэт вил тӑпри ҫине вӗсем чечек хунӑ.

Чуваши с восторгом познакомились с экспозицией музея, возложили цветы на могиле поэта.

Валери Туркай Кабарда-Балкар Республикинче пулнӑ // Таисия Ташней. https://chuvash.org/news/31268.html

Вил тӑприсем ҫинчи йывӑҫсемпе пӗрлешсе, санькассисемшӗн яланлӑх канлӗ, аякран ҫӑра катан курӑнать.

В сочетании с деревьями на могильных холмах для санькасинцев они уютны и издали видны в виде густой рощи.

Илтни, хам пӗлни... // Ӑсан Уҫӑпӗ. Алексеев, О. А. Савнӑ енӗм, тӑван ялӑм — Санькасси. — Кӳкеҫ: издательство ҫурчӗ, 1999. — 26 с.

— Йӑмӑкӑм, сана вӗлерекенсем те тӗп пулччӑр, ырӑ ан курччӑр, пуҫӗсене пултӑр, — вил тӑприне шӑтӑкри йӑмӑкӗн тупӑкӗ ҫине пӑрахнӑ май пӑшӑлтатрӗ Аня.

— Сестренка, да погибнут и твои убийцы, пусть не увидят добра, пусть им будет на погибель, — зашептала Аня, бросая могильную землю на гроб сестры в яме.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Командир фронт йышӑнма приказ панӑ пулсан, — вил те, анчах тӑшмана Донбаса ан яр…

Командир приказал занять фронт, — умереть, а врага не пустить на Донбасс…

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Хӑть перӗн те вил!…

Просто хоть пулю в лоб!..

V // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Алӑкри шӑтӑк уҫӑлчӗ, надзирателӗн куҫӗ пушӑ камерӑна хыпашласа пӑхрӗ: тӗрмере ларакан ҫын «вил кӗтесре».

Глазок в двери откинулся, но надзирательский глаз пошарил по пустой камере: заключенный в «мертвом углу».

XXVIII сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Вил те…

Умерла и все…

XXI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Пурне те, пурне те пытартӑм Вил чулӗ пек чунӑм айне, Такмак сыррипе сырӑнтартӑм, Юрларӑм, ӑш ҫуннӑ майне!..

Их много там! Склеп им так тесен! Я в саваны рифм их одел… И много над ними я песен Печальных и грустных пропел!

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эпӗ уҫӑлса ҫӳреме килнӗ кунта, эпӗ савӑнасшӑн, вӗсем пур — ман ҫинче вил такмакӗ юрлаҫҫӗ!

— Я приехал гулять, — я хочу веселиться, а меня отпевают!..

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Акӑ барыня мӗншӗн юрлать… кӑна атте турӑ ҫеҫ пӗлет… юрлать вара вӑл — халех вырт та вил!

А вот барыня с чего поет, так… это уж богу одному известно… а поет она — ложись и помирай!

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Акӑ, — пурӑн, кӗреш, ҫӗнтер, вил, — пӗлеҫҫӗ унта кайран мӗншӗнне те мӗскершӗнне.

Вот, — живи, борись, побеждай, гибни, — там разберут — за что и зачем.

Лось пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Ним ҫук ҫӗрпе, хурса тумпа, Вил шӑтӑк пек, шап та салху Пырать гун патши Аттилла.

В сталь закован, по безлюдью, Нем и мрачен, как могила, Едет гуннов царь, Аттила,

IX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ахалӗн — вил хуть ҫакӑнса, Тӳсме май ҫук — турӑ, каҫарах!

А то — жить терпенья нет, Хоть удавись, — господи прости!

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

«Макӑр! Макӑр!.. Ыратнипе вил… Сербка урӑх нихҫан та сутӑнчӑка ан ҫураттӑр», — терӗ хӑй ӑшӗнче Душко.

«Плачь! Плачь! Умри от горя, чтобы сербская мать никогда больше не родила предателя», — говорил сам себе Душко.

35 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех