Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тихӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Киле ҫитичченех ӗсӗклесе пырать Тихӑн, калаҫа-калаҫа йӗрет.
Куҫарса пулӑш

XI // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Туянас пеккине туянса тӑхӑнсан, Тихӑн пӗрре хӑй ҫине, тепре Тарас Поликарпович ҫине пӑхса илет те макӑрса ярать.
Куҫарса пулӑш

Пирвайхи ӗҫ укҫине Тихӑн илнӗ-илменех Тарас Поликарповича парать.
Куҫарса пулӑш

Тихӑн ӗҫрен хӑрамасть, йышран ютшӑнмасть, эртеле туртӑнать.
Куҫарса пулӑш

Тихӑн тарса ӳкет, аяккарах каям тесе, Шупашкарах ҫитет.
Куҫарса пулӑш

Пӗррехинче Тихӑн ушкӑнне милиционерсемпе комсомолецсем хуплаҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

Сапла ирсӗрленсе, Тихӑн, хӑй шучӗпе, амӑшӗшӗн те, хӑйӗншӗн те тавӑрать.
Куҫарса пулӑш

Урӑм-сурӑм ахӑрашса, ҫапкаланса ҫӳрет Тихӑн эшкерӗ, ял-йыша сехӗрлентерсе ҫеҫ тӑрать.
Куҫарса пулӑш

Хӑй пек тӑлӑхсемпе чарусӑрсене пухса, Тихӑн шайка йӗркелет.
Куҫарса пулӑш

Тихӑн валли чун ӑшши ҫитерейменшӗн айӑплама та йывӑр пулнӑ ҫынсене.
Куҫарса пулӑш

Вунпиллӗке кайсан, Тихӑн сасартӑк вилсе выртнӑ амӑшне пӗр ял масарне пытарать те «килне» таврӑнать.
Куҫарса пулӑш

Аслӑ Пӑла тӑрӑхӗнчи чӑваш ялӗнче ҫуралнӑ Тихӑн Турунов.
Куҫарса пулӑш

— Эс, Тихӑн, ҫынна туясӑрах тӗнче хӗррине ҫити хӑваласа яма пултаратӑн, — кӑмӑлӗ хуҫӑлнӑн мӑкӑртатса илчӗ Пруткин.
Куҫарса пулӑш

VII // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Кампа ӗҫлӗн, Тихӑн?
Куҫарса пулӑш

Вӑл ҫурта ешчӗкӗ патӗнче тӑрать пек, Тихӑн арӑмӗ праҫник ячӗпе пилӗк пуслӑх ҫурт илесшӗн пек, вӑл ҫуртине илсе ӑна парасшӑн пек, анчах аллисем ҫӗкленмеҫҫӗ, кӗсье ӑшӗнче кӑптӑрӑнса ларнӑ пек.
Представилось ему, что стоит он будто у свечного ящика и Тихонова баба требует у него пятикопеечную свечу к празднику, и он хочет взять свечу и дать ей, но руки не поднимаются, а зажаты в карманах.

IX // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Тихӑн сана салам калама хушрӗ, вӑл чӗрех…
Тихон тебе кланяется — жив…

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

— Ман упӑшка Тихӑн ӑҫта? — тесе ыйтнӑ Василиса.
— А где мой Тихон? — спросила Василиса.

Вениаминпа Тихӑн та фронта кайрӗҫ, вӗсем кайнӑ хыҫҫӑн станицӑра татах та кичемрех, пушӑрах, шӑпрах пулса, юлчӗ.
Ушли Вениамин и Тихон, после них стало еще глуше, тише, скучнее.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тихӑн хӑйӗн шатра еркӗнне ҫав-ҫавах Сашка ҫумне, Григорий ҫумне, рабочисем ҫумне, пан ҫумне хушса кӳлешет; картишӗнчи тӑрна ҫумне те хушать вӑл Лукерйӑна, мӗншӗн тесен лешӗ хӑйӗн чӗрине шӑнӑҫайми хусах арӑмла ачашлӑхӗпе тӑрнана та чыс тӑвать.
Так же ревновал Тихон рябую свою любовницу к Сашке, рабочим, Григорию, к пану и даже к журавлю, которому уделяла Лукерья избыток переливавшейся через края вдовьей нежности.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тарҫӑсен пӳлӗмӗн алӑкне шатлаттарса уҫса хупса, шала тӗтӗм пек явӑнакан сивӗ сывлӑшпа пӗрле Тихӑн кӗрсе тӑрсанах, Лукерья кровать ҫинче хыҫалалла хӗсӗнсе выртать те, ӑшшӑн мӑкӑртатса, шӑнса кайнӑ еркӗнне тутлӑн-тутлӑн ыталать.
И, когда хлопала дверь в людской, впуская дымящийся пар и Тихона, она теснилась на кровати и, воркуя, сладко обнимала назябшего сожителя.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика