Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

темскер сăмах пирĕн базăра пур.
темскер (тĕпĕ: темскер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Йывӑҫ айӗнче темскер йӑлтӑртатать.

Под деревом что-то блестело.

18 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хӗрачасем аллисене тӑсрӗҫ: пӗчӗк ачасем, хӑйсен чӗлхипе темскер ҫатӑлтаткаласа, кӗпӗрленсе машина хӗрринелле тапаҫланчӗҫ.

Девочки протягивали руки: малыши, что-то лепеча на своем языке, кучкой лезли к краю машины.

17 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Трубачевпа Одинцов темскер ҫинчен канашлаҫҫӗ.

Трубачев о чем-то советовался с Одинцовым.

16 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хӑй ӑшӗнче темскер шухӑшласа, пӳрнипе сӗтеле шаккаса илчӗ.

Стучал по столу пальцем, видимо обдумывая что-то про себя.

15 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мирон Дмитриевич крыльца ҫине туха-туха пӑхрӗ, урине асӑрхануллӑн пусса, сӗтел патне пырса ларчӗ, пирус ҫавӑрчӗ те, якалса кайнӑ блокнотне уҫса, темскер ҫырса хучӗ.

Мирон Дмитриевич часто выходил на крыльцо, потом осторожно, стараясь не стучать тяжелыми сапогами, возвращался в комнату, присаживался к сто— лу, крутил козью ножку и что-то записывал в потертой записной книжке.

15 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мирон Дмитриевич кӗсйинчен ҫаврака сехет туртса кӑларчӗ, хӑвӑрт ура ҫине тӑчӗ, аллине шкап хыҫне чиксе, темскер шырарӗ те радио ячӗ:

Мирон Дмитриевич вытащил круглые часы, поспешно встал, пошарил рукой за шкафом, включил радио:

15 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Инҫетри вӑрман хыҫӗнче темскер кӗмсӗртетсе илчӗ, аяккалла янӑраса кайса, ерипен илтӗнми пулчӗ…

За дальним лесом что-то ухнуло и, прокатившись по земле глухим эхом, замерло…

13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пур енчен те чарӑнма пӗлмен сасӑ илтӗнсе тӑрать: шӑрчӑксем чӗриклетеҫҫӗ, пыл хурчӗсем сӗрлеҫҫӗ, ҫӑмламас тӗкӗлтура та шур чечек ҫинче темскер мӑкӑртатса чакаланать.

Повсюду слышался неугомонный шум: трещали кузнечики, гудели пчелы, мохнатый шмель ворчливо рылся в ромашке.

13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Темскер ӑна каллех ача чухнехине, Матвеич мучи патӗнче ҫӗр каҫнисене, пӗчӗк сӑрт айӗнчи хӑвӑрт юхса выртакан ҫырмана, унта кӗмӗл пек чапак пулӑ тытнине аса илтерчӗ, ӑна вӑл хӑваран ҫыхнӑ симӗс карҫинккапа тытатчӗ.

Что-то снова напомнило ему далекое детство, ночевки у дядьки Матвеича, быструю речку под горкой и серебряную плотву, которую он ловил зеленой ивовой корзинкой.

13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫӗр кӑшт чӗтреннӗ пек туйӑнчӗ ӑна, хӑлхара темскер кӗрлесе тӑрать.

Земля под ним мягко вздрагивала, в ушах гудело.

10 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хыттӑн калаҫма ирӗк парсан, ачасем ҫавӑнтах темскер ҫинчен тавлашма тытӑнчӗҫ, хӗрачасем юрӑ тӑсса ячӗҫ:

Получив разрешение громко разговаривать, мальчики сейчас же о чем-то заспорили, девочки затянули песню.

9 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Генка ҫывӑрма выртрӗ, анчах аслашшӗ, сасартӑк темскер аса илсе, пӳрнисемпе шутласа пӑхрӗ те каллех ун ҫумне пырса ларчӗ:

Генка лег, но дед вдруг вспомнил что-то, посчитал по пальцам и снова подсел к нему.

7 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Генка аслашшӗне ҫамкине пӗркелентерсе, темскер урӑх япала ҫинчен шухӑшласа, итлесе ларчӗ.

Генка слушал, сморщив лоб и думая о чем-то другом.

7 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Калинкке патӗнче тӑнӑ чухне вӑл, сасартӑк темскер аса илсе, тарланӑ ҫамкине ывӑҫ тупанӗпе шӑлса типӗтрӗ.

Стоя у перелаза, он вдруг что-то вспомнил и потер ладонью вспотевший лоб.

6 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл Степан Ильича хӑлхинчен темскер пӑшӑлтатрӗ, Степан Ильич, ачасене картишӗнче кӗтсе тӑма хушса, Митьӑна ал сулчӗ те тӳрех ун хыҫҫӑн кайрӗ.

Она что-то шепнула Степану Ильичу, и он сразу пошел за ней, махнув рукой Мите, чтоб ребята подождали на дворе.

6 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Генка мӑйне тӑсрӗ, куҫӗсене чарса пӑрахса, инҫетелле пӑхрӗ те ывӑҫ тупанӗ ҫинче пӳрнипе темскер ӳкерме пуҫларӗ.

Генка вытянул шею, широко раскрыл глаза, устремил их вдаль и стал что-то быстро-быстро рисовать пальцем на ладони.

5 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Генка сасартӑк темскер аса илчӗ те тӗксӗмленчӗ.

— Генка вдруг что-то вспомнил и нахмурился.

5 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл питӗ ҫӳлӗ пуль? — ыйтрӗ Генка сасартӑк, темскер шутласа илсе.

То ж высоко, мабуть? — неожиданно спросил Генка, что-то соображая.

5 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Кӑвайт ҫине пӑхнӑ май Сева Малютин таҫтан аякран амӑшӗн сассине илтрӗ, купӑс мар, хайӗн амӑшӗ темскер ҫинчен юрланӑ пек туйӑнчӗ ӑна.

Сева Малютин, глядя в пламя костра, откуда-то издалека услышал голос матери, как будто не гармонь, а она пела что-то своему сыну.

3 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мазин тутине ҫырткаласа илчӗ, пӳрнисемпе темскер шутласа пӑхрӗ те сумлӑн канаш пачӗ:

Мазин покусал нижнюю губу, посчитал что-то по пальцам и внушительно посоветовал:

3 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех