Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хӑрушӑ сăмах пирĕн базăра пур.
Хӑрушӑ (тĕпĕ: хӑрушӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Паллах, урамра пысӑк мар тытӑҫусем пулӗҫ, тен темиҫе танк чарӑнса тӑма та хӑтланса пӑхӗҫ, анчах мӗнле те пулин хӑрушӑ япала пулса тухасса эпӗ шутламастӑп.

Конечно, будут уличные стычки, может быть, несколько танков попробуют задержаться, но не думаю, чтобы могло случиться что-нибудь очень страшное.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ӑна халиччен хӑратакан хӑрушӑ ҫын хӑрах аллипе ачашланине те, Владикпа фельдшер ҫурӑмӗнчен лӑпканине те, такам халиччен палламанскер — вӑл Конушкин агроном пулнӑ иккен — шиклӗ урамран путвала хӑвӑртрах кайма чӗнсе васкатнине те Коля илтмен.

Пока страшный человек, которого Коля так долго боялся, обнимал его единственной своей рукой, пока Владик и фельдшер хлопали его по плечу, пока кто-то, незнакомый Коле — он оказался потом агрономом Конушкиным, — торопил их, говоря, что на улице очень опасно и надо скорее спускаться в подвал.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Чӑнах та йӑлтах усал, хӑрушӑ тӗлӗкри пек пулса пынӑ.

Да, все было совсем так, как бывает в кошмаре.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Пӗтӗмпех хӑрушӑ тӗлӗкри пек пулнӑ.

Да, все было как в кошмарном сне.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ӗҫ ухмахла та хӑрушӑ пулнӑ.

Положение было глупое и опасное.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Вӑл Василий Георгиевичӑн пит-куҫӗ мӗнле пулнине аса илме тӑрӑшнӑ, Александра Петровна каланӑ сӑмахсене тата ытти вак-тӗвек япаласене аса илсе танлаштарса пӑхнӑ та, ҫав тери хӑрушӑ япала сиксе тухнӑ пек туйӑннӑ, Лена вилет пулӗ е вилнӗ те пулӗ ӗнтӗ, тесе шутлама тытӑннӑ.

Он вспоминал выражение лица Василия Георгиевича, сопоставлял десятки мелких наблюдений, фразы, сказанные Александрой Петровной, и приходил к твёрдому выводу, что положение отчаянное и что Лена умирает, если уже не умерла.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Сана хӑрушӑ мар-и?

— Тебе ведь не страшно?

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Пӗлме ҫук, Лена, тен, темле хӑрушӑ чирпе чирленӗ пулӗ?

Он же не знает, может быть, это очень страшная болезнь.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Нимӗн иккӗленмелли те юлман: Лена чирлӗ, йывӑр тата хӑрушӑ чирленӗ.

Никаких сомнений не оставалось: Лена была больна. Тяжело, опасно больна.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Кольӑн пуҫне хӑрушӑ шухӑш пырса кӗнӗ.

Страшная мысль мелькнула у Коли.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Эпӗ сана пӗр вӑрттӑн япала, калама ҫук хӑрушӑ вӑрттӑн япала ҫинчен пӗлтерме тивӗҫлӗ.

Я должен открыть тебе одну тайну, страшно важную тайну.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Вӑл куланҫи пек тунӑ, ҫапла Ленӑн кӑмӑлне ҫӗклентересшӗн, нимех те хӑрушӑ пулман пек кӑтартасшӑн пулнӑ, анчах унӑн кулакан пит-куҫӗ тӑрӑх куҫҫуль тумламӗсем пӗрин хыҫҫӑн тепри юха-юха аннӑ.

Он улыбался и очень старался ободрить её, показать, что все не так страшно, но по его улыбающемуся лицу одна за другой стекали крупные слезы.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Халӗ ӗнтӗ ӑна ҫав тери хӑрушӑ, ҫавӑнпа та ун ҫул ҫине тухас пулать.

Вот ей как раз страшно, она и пойдёт туда.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Анчах кунта, амӑшӗпе юнашар ларнӑ чухне пӗрре те хӑрушӑ мар, тӗттӗмре такам пытанса тӑрать тесе шутлама та ҫук…

Но здесь, у мамы, совсем безопасно, и не страшно думать, что в темноте кто-то прячется…

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Хӑрушӑ пула пуҫласан ҫул патне тух.

А если страшно станет, подойди к дороге.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Вӗсем ҫулӑн чи хӑрушӑ вырӑнне ӑнӑҫлӑнах ирттерсе янӑ.

Самая опасная часть пути была пройдена благополучно.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Харушӑ, ытла хӑрушӑ! — пӑшӑлтатса илнӗ Нюша.

— Ужаш, ужаш! — зашептала Нюша.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Вӑл ним тума аптӑраса тӑнӑ, карчӑк вара ҫаплах пуҫне сулкаласа, хӑйӗн хӑрушӑ куллипе кулкаласа, мӑкӑртатса тӑнӑ:

Он стоял, не зная, что делать, а старуха все качала головой, улыбалась странной своей улыбкой и повторяла:

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ҫак кӑмӑлсӑр, усал карчӑка тӗрӗссине каласа пама хӑрушӑ пулнӑ.

Страшно было открываться этой неприязненной, злобной старухе.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Ҫӳлти хутӗнче пурӑнма питех те хӑрушӑ пулмалла!

— Как, наверное, страшно жить на верхнем этаже!

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех